Αφίσες: ο νέος κάτοικος στις πόλεις μας

Δευτέρα πρωί, ώρα 9:30, στο δρόμο προς τη δουλειά , πηγμένος από την κίνηση. Περιμένοντας  ένα ακόμα κόκκινο φανάρι να γίνει πράσινο, το μισάνοιχτο από τη νύστα μάτι μου παρατήρησε σε  κολόνα  μια αφίσα μισοσκισμένη και ξεθωριασμένη που μάς ευχόταν χρόνια πολλά! Χρόνια πολλά; διερωτήθηκα. Γιατί;

Έψαξα γρήγορα το εορτολόγιο. Σήμερα εορτάζουν:  Κυριακή, Κυριάκος ! Μεγάλη η χάρη της Αγίας, αλλά δεν δικαιολογεί τις γενικευμένες ευχές. Σε λίγο το αεράκι, αυτό το μελτέμι το χαρακτηριστικό του ελληνικού καλοκαιριού, αποκάλυψε περισσότερα για την ταυτότητα του πανιού. Τρία μικρά ιδιωτικά κανάλια μάς εύχονται χρόνια πολλά. Για την ακρίβεια μάς εύχονται χρόνια πολλά εδώ και επτά μήνες, ίσως και οκτώ! Μας εύχονται από τα Χριστούγεννα του 2013. Τα κανάλια αυτά  λοιπόν είχαν αποφασίσει να συνασπίσουν τις δυνάμεις τους, να γεμίσουν την Αθήνα με αφίσες ευχών και έτσι να διαφημιστούν για μια μεγαλύτερη μερίδα της τηλεθέασης. Και μετά τις γιορτές τι απέμεινε; Σε αρκετά σημεία αφημένα πανιά και  μισοσκισμένα σχοινιά να χτυπιούνται ανελέητα από βροχή, αέρα, ήλιο και να θωριάζουν, να καταστρέφονται και να μας θυμίζουν τη φύση μας ως έθνους. Ποια φύση μας; μα φυσικά αυτή της ασυνειδησίας, της οικολογικής και κοινωνικής αδιαφορίας. Τα τρία κανάλια και οι υπεύθυνοί τους είναι μια χαρακτηριστική αντιπροσώπευση κάποιων από μας.

Σε μια εποχή λοιπόν που ο υπολογιστής έχει εισέλθει σε περίπου κάθε σπίτι με αντίστοιχη σύνδεση γρήγορου ιντερνετ, που κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει ένα προφίλ στο facebook, που τα διαδικτυακά μέσα αποτελούν τη μερίδα του λέοντος για την πηγή ενημέρωσης και πληροφόρησης της πλειονότητας του κόσμου, κάθε ένας από μας προσπαθεί να διαφημίσει ή να ενημερώσει με ένα χαρτί ή μια αφίσα που αφήνει ανεξέλεγκτα παντού.  Και το αποτέλεσμα είναι πολλαπλά στρώματα χαρτιού που συνωστίζονται σε μερικά τετραγωνικά μέτρα ξύλινης, τσιμεντένιας ή γυάλινης επιφάνειας.

Τα θέματα δε αυτών των χαρτιών άπειρα.Τα πιο χαρακτηριστικά που θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει χωρίς να κουράσει είναι: διαφήμιση για ηλεκτρολόγους, κλειδαράδες, υδραυλικούς, μεταφορείς, για υπηρεσίες καθαρισμού και αποχέτευσης, για eventsσε clubs,ταβέρνες , κουτούκια, για  πολιτιστικές εκδηλώσεις, πολιτικές συναθροίσεις, άσχετα γκράφιτι ακόμα και μνημόσυνα (!!!!!!!!!!!!!!). Ειδικά για το τελευταίο να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα ποτέ και την χρησιμότητα του.

Πριν από μέρες, σε μια περιήγήση μου στο ιντερνετ και συγκεκριμένα στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής ,  είδα μια αρκετά ειρωνική και συνάμα διασκεδαστική φωτογραφία. Ένα πολιτικό πρόσωπο με οικολογικές περγαμηνές και ευαισθησίες είχε κατέβει ως υποψήφιος δήμαρχος μιας μεγάλης πόλης με το σύνθημα πως είναι έτοιμος να την αλλάξει ,να διαφοροποίησει  την όψη της, να την κάνει πιο καθαρή και με καλύτερη αισθητική και παρόλα αυτά ο ίδιος και το επιτελείο του είχε προβεί σε αφισοκολλήσεις παντού, ρυπαίνοντας ασύστολα την αγαπημένη του πόλη. Και αν μια τέτοια πρακτική μπορεί να λειτουργούσε παλιότερα ως πραγματική δύναμη επικοινωνίας και γνωστοποίησης, τώρα πια είναι  η δυναμική της, πέρα από το να καταστρέφει κάποια δέντρα παραπάνω και να “σοβατίζει” με ακόμα ένα στρώμα χαρτονιού ένα τετραγωνικό μέτρο τοίχου;  Ποια είναι  η σκέψη εκκίνησης για μια τέτοια δραστηριοποίηση; Θα με δουν οι νέοι καθώς πίνουν το καφέ από τα Μικελ που είμαι όμορφος και έχω φωτογένεια και θα με ψηφίσουν; θα με δει η γιαγιά μετά τη λειτουργία να στέκομαι εκεί στην κολώνα μπροστά από την εκκλησία και θα φιλοτιμηθεί να ξεκολλήσει από τη συστημική της ψήφο;

Άλλη εκνευριστική πραγματικότητα είναι η τοποθέτηση κυρίως οπαδικών σημάτων σε κυκλοφοριακές κολώνες σήμανσης. Αυτή η συνήθεια εκτός από βλακώδης είναι και επικίνδυνη, καθώς αν δεν δεις ξεκάθαρα κάποιο STOPή κάποιο άλλο σημαντικό σήμα μπορείς να θέσεις τη ζωή τη δική σου ή και άλλων σε σημαντικό κίνδυνο. Η πρακτική αυτή εκτός των άλλων αποδεικνύει και την πραγματικότητα πως ο νόμος σε αυτή τη χώρα εγγράφεται αρχικά στο ΦΕΚ και μετά σε πολλές περιπτώσεις στα παλαιά υποδήματα αρκετών  πολιτών της. Αν παρατηρήσει κάποιος, πίσω από τις πινακίδες, γράφεται πάντα πως η καταστροφή ή η φθορά επισύρει ποινές ακόμα και φυλάκισης!

Στην πραγματικότητα είναι κάποιες περιπτώσεις που η διαφήμιση μέσω χαρτιών-αφισών είναι πραγματική ανάγκη και διευκόλυνση, κυρίως σε ανέργους και μικροεπιχειρηματίες που σε μια τόσο δραματική κατάσταση οικονομικά προσπαθούν παντοιοτρόπως να βρούν διεξόδους για διεύρυνση ή και εύρεση πελατών. Για αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις θα έπρεπε ο Δήμος να διαμορφώνει σημεία με ειδικούς πίνακες που θα μπορούσε κάποιος να βάζει κάποια ανακοίνωση ή διαφήμιση για ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Ο χώρος αυτός θα συντηρούνταν από τα τμήματα καθαρισμού του Δήμου , οι οποίοι θα ανανέωναν το χώρο τοποθέτησης σε τακτά χρονικά διαστήματα και θα απέσυραν αυτές για τις οποίες  ο λόγος ύπαρξης τους έπαυε να υφίσταται.

Και μέχρι η Πολιτεία η ίδια να διαλογισθεί και να πράξει για το πρόβλημα που υπάρχει τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι πολίτες; Το πιο βασικό και απαραίτητο  είναι να αλλάξουμε συνήθειες και πρακτικές. Το δεύτερο όμως και πιο άμεσο και πρακτικό είναι να αναλάβουμε εμείς δράση να καθαρίσουμε τις γειτονιές μας από  τα σημεία που έχουν κατακλυστεί από χαρτομάνι. Να πάρουμε στα χέρια μας εργαλεία και να ξεκινήσουμε τη δουλειά εθελοντικά και ομαδικά. Να πιάσουμε δουλειά γρήγορα και αποτελεσματικά. Γιατί η καθαριότητα ίσον πολιτισμός.