Θανάσης ΞάνθοςΠαιδική ηλικία.
Δυστυχώς δεν κρατάει για πάντα, όπως θα θέλαμε οι περισσότεροι, αλλά μένει σαν μια πολύ γλυκιά και τρυφερή ανάμνηση. Είναι η ηλικία που διαμορφώνεις τον χαρακτήρα σου, την προσωπικότητά σου, βιώνεις τις πρώτες όμορφες στιγμές, τις πρώτες εμπειρίες….
Δυστυχώς όμως κανείς δεν μένει για πάντα νέος. Άλλωστε αυτή είναι και η φυσική εξέλιξη του ανθρώπου. Να γεννιέται, να γίνεται παιδί, έφηβος, ενήλικας και γέρος. Κάνοντας μια αναδρομή στο χρόνο, σκεφτόμαστε τι όμορφα, αθώα και ανέμελα ζούσαμε τα παιδικά μας χρόνια. Το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν τι ώρα θα προβληθεί το αγαπημένο μας κινούμενο σχέδιο στην τηλεόραση και τι ώρα θα βρεθούμε με τους φίλους μας για παίξουμε στις αλάνες και στις αυλές των σπιτιών.
Οι σκέψεις και τα παιδικά μας όνειρα που πάντα θα μας συντροφεύουν και θα μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη μας, αποτύπωναν αυτή την αθωότητα και τη φρεσκάδα που χε αυτή η τρυφερή ηλικία. Βόλοι, μακριά γαϊδούρα, playmobil, μήλα, κουτσό και άλλα τόσα παιχνίδια αποτελούν πλέον άγνωστες λέξεις από τα περισσότερα παιδιά.. Παιχνίδια που ξεχάστηκαν στο χρόνο κι αντικαταστάθηκαν από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το διαδίκτυο. Σε όλους αρέσει η τεχνολογία, η διευκόλυνση, η ανάπτυξη που μας προσφέρουν οι εποχές μας, αλλά όλοι κάποια στιγμή ζητάμε το απλό, το παραδοσιακό, το ανέμελο.
Aν ρωτήσεις τους γονείς, τους θείους σου αλλά ακόμα και τους παππούδες σου, όλοι θα σου μιλήσουν για την παιδική ηλικία με λόγια όμορφα και νοσταλγικά. Σε όλους θα έρθουν στο μυαλό στιγμές γεμάτες παιχνίδι, δράση, εμπειρία. Και όλοι θα συμφωνήσουν στο γεγονός ότι τα χρόνια αυτά δεν γυρίζουν πίσω ξανά. Είναι ωραίο που τουλάχιστον τα παιδικά μας χρόνια έχουν μείνει στο μυαλό και στη σκέψη μας, ως μια από τις ομορφότερες και δημιουργικότερες φάσεις της ζωής μας.
Παιδί άλλωστε δεν μπορείς να μείνεις για πάντα. Το να αισθάνεσαι όμως παιδί, μπορεί να συμβεί για πάντα….