Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτές, ούτε και από τις πιο μικρές.
«“Νόμιζα πως είμαι ένα και σήμερα ανακαλύπτω πως είμαι πολλά” λένε (τα δέντρα) στα παιδιά τους που αρχίζουν να ξεφυτρώνουν ολόγυρα».
Άνθρωποι φεύγουν κι έρχονται στη ζωή μας. Δουλειές ξεκινούν και δουλειές κλείνουν. Αποκτούμε ένα νέο χόμπι ή μια νέα συνήθεια και σταματάμε κάτι άλλο. Μπαίνουμε σε καταστάσεις και βγαίνουμε. Ταξιδεύουμε. Μετακομίζουμε. Κουραζόμαστε με μερικές εκδοχές του εαυτού μας, όταν, για παράδειγμα, εκνευριζόμαστε · αγαπάμε άλλες, όπως δηλαδή αισθανόμαστε όταν βοηθάμε τους φίλους μας. Παντρευόμαστε, χωρίζουμε. Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, τα οποία κάποια στιγμή πρέπει να αποχωριστούμε. Μεγαλώνουμε και οι ίδιοι. Γερνάμε.
Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτές, ούτε και από τις πιο μικρές. Μπορεί να μας φαίνονται μεγάλη πρόκληση, ένα μεγάλο ρίσκο πολλές φορές, αλλά, διαφορετικά, δεν ολοκληρώνονται τα στάδια της ζωής μας. Στάδια που οδηγούν πάντα στην ευτυχία μας, σε καλύτερη τύχη, στην ολοκλήρωσή μας.
«Τα όνειρα δεν ενέχουν κινδύνους. Επικίνδυνο είναι να θέλεις να κάνεις το όνειρο πραγματικότητα. Έρχεται όμως μια μέρα που μας χτυπά την πόρτα το πεπρωμένο (…) Ο σωστός δρόμος είναι ο δρόμος της φύσης: σε συνεχή αλλαγή, όπως οι αμμόλοφοι στην έρημο», γράφει ο Paulo Coelho στο βιβλίο του «Το χειρόγραφο της Άκρα».
Όπως τελειώνει ένα κεφάλαιο σ’ ένα βιβλίο, έτσι κλείνει ένα κεφάλαιο στη ζωή μας. Μπορεί ο επίλογός του να είναι ένας χωρισμός ή ένας θάνατος, ένας γάμος, το πτυχίο και γενικά οποιοδήποτε happy ή όχι end.
Το ίδιο συμβαίνει και με το βιβλίο. Κάποτε τελειώνει και αυτό.
Το ωραιότερο, όμως, είναι ότι εμείς επιλέγουμε πότε και πώς τελειώνει η σελίδα ή το κεφάλαιο που γράφουμε κάθε μέρα στη ζωή μας. Είμαστε ελεύθεροι να δημιουργήσουμε σε κάθε πρόταση, να επιλέξουμε ποιος θα διεκδικήσει τον περισσότερο χώρο, ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει από κάθε παράγραφο. Έχουμε, αντίστοιχα, την ελευθερία να επιλέξουμε ποιος θα διαβάσει το βιβλίο μας, να ορίσουμε τους αναγνώστες μας, δηλαδή να επηρεάσουμε με το παράδειγμά μας τις ζωές άλλων ανθρώπων. Πόσο τέλειο είναι αυτό;
Έπειτα, η νέα μόδα επιβάλλει τις τριλογίες. Έχουμε την τιμή να μπορούμε να τελειώσουμε ένα πρώτο βιβλίο και να συνεχίσουμε την ιστορία μας στο επόμενο. Να διαλέξουμε εμείς το μέγεθος και τη διάρκεια της ιστορίας μας.
Γιατί αλλάζουμε.
Δεν είμαστε σαν τα δέντρα, με ρίζες, για να μη φεύγουμε ποτέ απ’ όποιο μέρος έχουμε γεννηθεί. Είμαστε περισσότερο σαν τα φύλλα του δέντρου. Αλλάζουμε κάθε εποχή: γεννιόμαστε, ωριμάζουμε, επιτελούμε το σκοπό της ζωής μας και, όταν έρθει η ώρα, απομακρυνόμαστε από το δέντρο για να ταξιδέψουμε με τη διάθεση του αέρα, όπου προλάβουμε μέχρι να αποικοδομηθούμε.
Δε χρειάζεται να φοβόμαστε. Είμαστε μέρος του κύκλου της ζωής. Ολοκληρώνουμε στάδια που μας βοηθούν κάθε φορά να γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι. Και αυτό βλέπουν τα πρόσωπα που μας αγαπούν: ότι γινόμαστε ευτυχισμένοι.
Πάντα η αρχή είναι δύσκολη. Κάθε αλλαγή, όμως, επιτελεί ένα σκοπό. Στην πορεία κάθε δρόμος διευκολύνει τον ταξιδιώτη. Αποκαλύπτει τη μοναδικότητά του σε αυτόν. Τον ανταμείβει με περηφάνια και σοφία· με αγάπη για το ασφαλές τέλος. Λέω πάντα ότι «η πρώτη εντύπωση είναι σημαντική, αλλά η τελευταία είναι σημαντικότερη». Στην αρχή έχουμε μια ιδέα του τι θα ακολουθήσει. Όταν όμως κάτι γίνεται κομμάτι της ζωής μας και το γνωρίζουμε καλά, αποκτά μια εικόνα ανεξίτηλη στη μνήμη μας.
Η ζωή είναι ένα μυστήριο. Πότε δεν γνωρίζουμε τους λόγους για τους οποίους συμβαίνουν μερικά γεγονότα στη ζωή μας. Οι αμφιβολίες και η έντονη αίσθηση της αλλαγής κάνουν το δρόμο πιο τρομακτικό. Να μην αντιστεκόμαστε, όμως, όπως πολλοί κάνουμε από φόβο. Από πόνο. Από ανασφάλεια. Να είμαστε εκεί στην αλλαγή, γιατί καθετί που συμβαίνει μάς κάνει πιο ζωντανούς, μας γεμίζει με αγάπη κι ευγνωμοσύνη.
Κάθε νέα αρχή είναι μια νέα σελίδα στην ιστορία μας.
Η πένα μας είναι η πίστη στα όνειρά μας.
Συγγραφείς στην ιστορία της ζωής μας είμαστε εμείς.
∴∴∴∴∴∴
Έμπνευση για το συγκεκριμένο άρθρο μού έδωσε ένα βιβλίο:
“Το χειρόγραφο της Άκρα” του Paulo Coelho, απ’ όπου χρησιμοποιώ αποσπάσματα.
Το συνιστώ με αγάπη σε όλους.