ΑναγνώστηςYour future dream is a shopping scheme (Johnny Rotten)
Άραγε πόσες φορές να έχουμε σκεφτεί ‘‘ Δεν «λέει» νέος άνθρωπος να κυκλοφορώ με μεταχειρισμένα, παλιατζούρες ρούχα. «Άλλωστε η πρώτη εντύπωση μετράει, δεν λένε;». Τόσο καιρό με τα ίδια ρούχα, να μην αγοράσω και εγώ ένα καινούριο συνολάκι;!’’.
Το γεγονός ότι οι άνθρωποι, προκειμένου να ξεχάσουν τα προβλήματα τους, προσφεύγουν στην αγορά προϊόντων, δεν μπορώ να το καταλάβω. Κατά καιρούς η υπερκατανάλωση αγαθών θεωρείται ‘‘θεραπεία’’ για την λύπη μας, την μοναξιά μας, να καλύψει το κενό μέσα μας.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι έχουμε τόσα και τόσα πράγματα, που μας έλειπαν στο παρελθόν, βαριόμαστε πιο εύκολα κάποια άλλα, είμαστε τόσο αδιάφοροι και άλλο τόσο απαλλοτριωμένοι, τόσο αποξενωμένοι ο ένας από τον άλλον. Και όλα αυτά επειδή δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ μέχρι ποιο σημείο έχουμε πάψει να ελέγχουμε τη ζωή μας και τις επιθυμίες μας. Είμαστε, με λίγα λόγια, αχόρταγοι!
Ο πολύτιμος χρόνος της ζωής μας, η καθημερινότητα μας κυριαρχείται από το άγχος, όχι απαραιτήτως εκείνο της επιβίωσης, άλλωστε αυτό δεν το έχουμε ξεπεράσει ακόμα, αλλά με την αγωνία για την απόκτηση πραγμάτων κακόγουστων και άχρηστων. Ξεγελιόμαστε μέσα από το παιχνίδι της αφθονίας και μπαίνουμε στο χορό της σπατάλης. Σε αυτό τον χορό ξεχάσαμε την αξία της ανθρώπινης χειρονομίας και πλέον επικοινωνούμε με ‘‘δώρα’’ για να δείξουμε τα αισθήματα μας. Το μόνο που κάνουμε είναι να καθόμαστε βουβοί και παθητικοί μπροστά από ένα κουτί και να δεχόμαστε κάθε τι ανόητο που μας προβάλει.
Οι νέοι και οι σκεπτόμενοι άνθρωποι θα μπορούσαν να μας βγάλουν από αυτό το αδιέξοδο. Οι νέοι, διότι κρατούν ζωντανό το όνειρο μέσα τους και οι σκεπτόμενοι διότι δεν θυσιάζουν τις γνήσιες ανθρώπινες αξίες για την καταναλωτική ‘‘ευδαιμονία’’.
Μήπως να αρχίζουμε να σκεφτόμαστε ότι αυτά που αγοράζουμε είναι υποκατάστατα λόγω της αδυναμίας μας να ικανοποιήσουμε τις βασικές μας ανάγκες; Ως νέος θεωρώ ότι πρέπει να δίνουμε σημασία στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα.
Όπως είπε και ο Έριχ Φρόμ ‘‘όχι το είναι της ζωής μας, αλλά το έχειν είναι ο νόμος της ύπαρξης μας στον σύγχρονο κόσμο. Όσο διογκώνεται το έχειν τόσο συρρικνώνεται το είναι, τόσο λιγότερο ικανοί γινόμαστε να ολοκληρώσουμε την προσωπικότητα μας και να βιώσουμε πολυδιάστατα τη ζωή μας.’’
Της Σταματίνας Κίτη