Θάνος - Δανιήλ ΑλεξανδρίδηςΤου Κάρολου Μπρούσαλη στο Protagon.
«Μετανιώνω για τις πράξεις μου. Ήδη από το 1992 έχω αποσυρθεί από την ομάδα, όμως δίσταζα και φοβόμουνα να απευθυνθώ σε δικηγόρο ή να προσφύγω σε δικαστικές αρχές γιατί φοβόμουν κυρίως για τα αδέρφια μου Σάββα και Βασίλη και για την υπόλοιπη οικογένειά μου», ξεκινά η συμπληρωματική απολογία του Χριστόδουλου Ξηρού, στα 2002. Και καταλήγει: «Ζητώ να εφαρμοσθεί και για μένα και για τα αδέρφια μου η ευνοϊκή διάταξη του νόμου διότι βοήθησα ουσιωδώς στην εξάρθρωση της ομάδας αυτής αβίαστα». Ήδη, από την «προανακριτική απολογία» της 17ης Ιουλίου 2002, είχε εξηγήσει με το νι και με το σίγμα όλα όσα χρειαζόταν η αντιτρομοκρατική για να διαλύσει την οργάνωση «17Ν».
Έμεινε εκτός δράσης 11,5 χρόνια, προφυλακισμένος και φυλακισμένος. Από το 2011, είχε μετακομίσει από την πτέρυγα όπου κρατούνται οι καταδικασμένοι για συμμετοχή στην οργάνωση και είχε εγκατασταθεί στην Ε’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού. Στα 55 του και στην έβδομη άδειά του, αποφάσισε να κηρύξει νέα επανάσταση. Και από «εκτελεστής» να αναβαθμιστεί σε «καθοδηγητή», καλώντας τους «συναγωνιστές» να στοιχηθούν μαζί του στον αγώνα. Με προοπτική, όταν τον ξαναπιάσουν, να τους δώσει όλους, όπως έκανε και τον Ιούλιο του 2002.
Βαριέμαι να διαβάζω τις «επαναστατικές προκηρύξεις», οπότε δεν είμαι σε θέση να τις συγκρίνω με το γράμμα του Χριστόδουλου. Και, προφανώς, εντεκάμιση χρόνια στη φυλακή παρέχουν άφθονο χρόνο για μελέτη και της αρχαίας τραγωδίας και των προεπαναστατικών και επαναστατικών συμβάντων. Οπότε, δύσκολα θα αμφισβητούσα σε έναν πρώην οικοδόμο τη δυνατότητα να γράψει αυτό το κείμενο. Όταν όμως κάποιος έχει μετανιώσει για τις πράξεις του και έχει καταδώσει τους συντρόφους του, μου είναι ανεξήγητο ποια φώτιση τον έσπρωξε να μας γνωστοποιήσει ότι:
«Θα μπορούσα να επαναπαυτώ στις δάφνες της προηγούμενης δράσης μου» και ότι «πήρα για άλλη μια φορά την απόφαση, να βροντήξω ξανά το αντάρτικο τουφέκι ενάντια σε αυτούς που μας κλέψαν την ζωή και πούλησαν τα όνειρά μας για να βγάλουν κέρδος. Δεν θέλουμε τα ευεργετήματά σας, κρατείστε τα να φιλοδωρείτε κανέναν ρουφιάνο σας. Θέλουμε δικαιώματα και θα τα κατακτήσουμε με τ’ όπλο στο χέρι».
Δεν μπορώ, αδέρφια, να εξηγήσω το πώς και το γιατί αλλά το όλο θέμα με έκανε ασυναίσθητα να θυμηθώ τον υφυπουργό Ασφάλειας του Μεταξά, Κωνσταντίνο Μανιαδάκη, και την υπό την εποπτεία του έκδοση του πλαστού παράνομου «Ριζοσπάστη».
Πηγή:http://roides.wordpress.com/2014/01/21/21jan14/