Χρήστος ΦαληρέαςΣτη μαύρη μουσική χρωστάμε πολλά, καθώς από αυτή γεννήθηκε μεγάλο μέρος της σύγχρονης μουσικής. Αυτά είναι 30 “μαύρα” τραγούδια που πρέπει να ακούσεις!
Μπορεί ο όρος «μαύρη μουσική» να είναι πολύ γενικός και να ξενίζει. Μπόρει, ακούγοντάς τον, κάποιος να σκέφτεται τρομπετίστες να αυτοσχεδιάζουν σε περίεργες κλίμακες και του σηκώνεται η τρίχα. Η αλήθεια όμως, είναι πως οι ρίζες της μαύρης μουσικής, δηλαδή η jazz και τα blues, αποτελούν το λόγο ύπαρξης του μεγαλύτερου ποσοστού των σύγχρονων ειδών και υπο-ειδών μουσικής. Και δε μιλάμε μόνο για τα αμιγώς «μαύρα», αλλά κυριολεκτικά για τα περισσότερα! Οι πηγές είναι αμέτρητες στο διαδίκτυο για πιο ενδελεχή μελέτη κάθε ενδιαφερομένου.
Για να προσδιορίσουμε κάπως καταχρηστικά για τι πράγμα μιλάμε, η μαύρη μουσική αναλύεται στα εξής είδη: blues, jazz, soul, gospel, reggae και hip hop. Μουσική με αφροαμερικάνικες ρίζες πιο απλά. Πέρα, λοιπόν, από την κοινωνική προσφορά αυτής της μουσικής στον αφροαμερικάνικο πληθυσμό και τις καταπιεσμένες μειονότητες, υπάρχει και η πλευρά της αμιγούς καλλιτεχνικής προσφοράς και επιρροής στο σύνολο της σύγχρονης μουσικής.
Επειδή οι λίστες τύπου “best of” συνήθως κουράζουν και διχάζουν, θα δώσουμε μια λίστα με 30 κομμάτια που αξίζει – καθαρά υποκειμενικά πάντα – να έχει ακούσει κανείς. Δεν είναι τα καλύτερα, δεν είναι τα σημαντικότερα, δεν είναι τα πιο κλασσικά ή αντιπροσωπευτικά στο σύνολό τους, άσχετα αν μέσα σε αυτά υπάρχουν και πολλά τέτοια. Και μερικά μικρά σχόλια για το καθένα φυσικά.
- James Brown – The Boss : Ιστορικό κομμάτι του “Godfather of Soul” με το βασικό riff να έχει σαμπλαριστεί πολλές φορές σε ραπ κομμάτια όπως το “You Played Yourself” του Ice T.
- James Brown – It’s a man’s man’s man’s world : Ο απόλυτος ύμνος για τη συνύπαρξη και την αγάπη μεταξύ των δύο φύλων μέσα από το ρόλο του καθενός στη ζωή και την κοινωνία.
- Miles Davis – Blue in Green : Jazz ύμνος από το ιστορικό “Kind of Blue”. Ιδανικό soundtrack καλοκαιρινών, δροσερών νυχτών δίπλα σε παραλία, λόγω της ατμοσφαιρικότητας και του ερωτισμού που το διακατέχει.
- Michael Jackson – We’ve got a good thing going : O Michael Jackson δεν ήταν ανέκαθεν ο ποπ σταρ που όλοι γνωρίζαμε. Σε ηλικία μόλις 14 ετών, ερμήνευε θαυμάσια ένα όμορφο soul κομμάτι στο δεύτερό του προσωπικό άλμπουμ.
- Skip James – Devil Got My Woman : Βlues από το Μισισιπί σε μια κυριολεκτικά σπαρακτική ερμηνεία.
- Funkadelic – You and Your Folks, Me and My Folks : Η σπουδαία μπάντα που έμπλεξε το ροκ, το funk, τη σόουλ και την ψυχεδέλεια σε ένα κομμάτι αντάξιο του ονόματός της.
- Nat Adderley – Work Song : Κλασσικό και αξεπέραστο.
- Baby Huey – Hard times : Επίσης κλασσικό και πολυσαμπλαρισμένο/πολυδιασκευασμένο.
- Marlena Shaw – Woman of the Ghetto : Σπουδαία soul γυναικέια φωνή σε ένα κομμάτι-περίληψη της σκληρής πραγματικότητας των αμερικάνικων γκέττο.
- Donny Hathaway – The Ghetto : Άλλο ένα κλασσικό κομμάτι ίδιου στιχουργικού ύφους με το προηγούμενο, από ένα μεγάλο τραγουδοποιό, στο οποίο υπάρχει ένα απίθανο solo με το κλάμα ενός μωρού. Ναι, καλά ακούσατε.
- Cymande – Dove : Πολύ ιδιαίτερος ήχος από μια κατα βάση funk μπάντα εκ Βρετανίας, από το ομώνυμο άλμπουμ της, το οποίο θεωρείται ιδιαίτερα κλασσικό.
- Curtis Mayfield – The Superfly : Από το soundtrack μιας blaxploitation ταινίας, το Super Fly.
- Stevie Wonder – All in Love is Fair : O Stevie Wonder σε ένα smooth ερωτικό κομμάτι, αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά δηλαδή.
- Mulatu Astatke – Yegelle Tezetta: Αιθίοπας τζαζίστας σχετικά αφανής στο ευρύ κοινό, μέχρι που το συγκεκριμένο κομμάτι συμπεριλήφθηκε στο soundtrack του “Broken Flowers” του Jarmusch.
- Bob Marley – Buffalo Soldier : Bob Marley απλά. Μιλάει για τον πόλεμο μεταξύ ιθαγενών Ινδιάνων και Αμερικάνων αποίκων, προσπαθώντας να δώσει κουράγιο σε κάθε αδικημένο και καταπιεσμένο.
- Tenor Saw – Ring the Alarm : Αδικοχαμένος πρόωρα reggae μουσικός με πολύ χαρακτηριστική βιμπράτη φωνή σε ένα κομμάτι που ακούγεται μέχρι και σήμερα σε clubs με σχετική μουσική.
- Max Romeo – Chase The Devil : Η μαζική απήχηση του κομματιού επετεύχθη τη δεκαετία του 90’, όταν χρησιμοποίησαν οι ηλεκτρονικοί Prodigy ένα φωνητικό δείγμα από το κομμάτι αυτό στο “Out of Space”.
- Shinehead – Jamaican in New York : Πολυ καλή διασκευή του αντίστοιχου (σχεδόν!) κομματιού του Sting σε μια pop-reggae βερσιόν, που ξεσηκώνει τον κόσμο στα beach bar τα καλοκαίρια.
- Public Enemy –Fight the Power : Κομμάτι σταθμός για το ραπ, πολύ καλή κι η διαφορετική εκδοχή του σε σχέση με την album version, στην ταινία “Do the right thing” του Spike Lee. Με Branford Marsalis στο σαξόφωνο η alternative version!
- Gangstarr – Step in the arena : Από Guru και DJ Premier που δέσανε jazzy μελωδίες πάνω σε hip hop beats και τις σέρβιραν στο ευρύ κοινό καλύτερα από κάθε άλλον.
- Organized Konfusion – Bring It On : Μαθήματα αξεπέραστου MCing από τον Pharoahe Monch στο πρώρο κουπλέ το κομματιού.
- Wu Tang Clan – Bring Da ruckus : Κλασσικό με ήχο βρώμικο και σκοτεινό, το πρώτο από το “36 chambers”.
- The Roots (feat. Erykah Badu) – You got me: Επαναπροσδιορισμός του χιπ χοπ ήχου και στίχου με live όργανα, σε μια εποχή (1999) που άρχιζε να κουράζει και το χρειαζόταν. Το κομμάτι σάρωσε εμπορικά σε Ευρώπη κι Αμερική.
- Fugees – Killing Me Softly : Διασκευή κομματιού της Roberta Flack, με Lauryn Hill στα φωνητικά φυσικά αντάξιο του αυθεντικού
- Sam Cooke – Another Saturday Night : Ιδανικό για βαρετά, αλλά και για περιπετειώδη Σαββατόβραδα.
- Cypress Hill – Ιllusions : Σκοτεινό και ταξιδιάρικο, χαρακτηριστικός ήχος για την εποχή (μέσα ‘90).
- Marvin Gaye – Let’s Get It On : Ίσως το πιο αναγνωρίσιμο soul κομμάτι. Έστω μέσα στα 10 πιο αναγνωρίσιμα.
- The Stylistics – From the mountain : Άγνωστο διαμαντάκι από ένα αρκετά επιτυχημένο συγκρότημα. Το έμαθα πρόσφατα και κόλλησα.
- Johnny Pate – Shaft in Africa : Eξαιρετικό κομμάτι από την ομώνυμη Blaxploitation ταινία.
- Herbie Hancock – Cantaloupe Island : Η μελωδία του πιάνου από τις πιο εθιστικές και groovy σε jazz κομμάτι.
Απολαύστε υπεύθυνα!