Τα κομμάτια της Χαρμολύπης

Η χαρμολύπη είναι το συναίσθημα κατά το οποίο η λύπη συνυπάρχει ταυτόχρονα με τη χαρά την ίδια χρονική στιγμή μέσα σε κάποιον με τα όρια δυσδιάκριτα μεταξύ των δύο αλλά με το συνολικό συναίσθημα να μπορεί να χαρακτηριστεί σχετικά θετικό αλλά με ένα αλλόκοτο τρόπο. Τουλάχιστον για μένα. Η μουσική, η υπέρτατη μορφή τέχνης όπως λέει και ο Αγγελάκας και υποκειμενικά πάντα συμφωνώ μαζί του, ορισμένες φορές προκαλεί αυτό το συναίσθημα της χαρμολύπης. Με αφορμή την επιστροφή μου στην ξενιτιά ύστερα από τις καλοκαιρινές μου διακοπές (ένα από τα ομορφότερα καλοκαίρια της ζωής μου για το οποίο είμαι ευγνώμων αλλά και η επιστροφή στη ρουτίνα με ένα δύσκολο χειμώνα στο προσκήνιο στο εξωτερικό) παραθέτω παρακάτω 10 (+1) μουσικά κομμάτια που μου προκαλούν αυτό το παράξενο συναίσθημα της χαρμολύπης (χωρίς σειρά προτεραιότητας).

1)      Gogol Bordello – Sun is on my side

Σίγουρα όχι το χιτ του δίσκου αλλά πολλές φορές τα underrated κομμάτια είναι διαμάντια. Ίσως το αγαπημένο μου από τη λίστα. Στίχοι συγκινητικοί, το ίδιο και η ερμηνεία πάνω σε μια ανατριχιαστική τσιγγάνικη μελωδία.

2)      Freddie Mercury – Love of my life

Από τις καλύτερες και πιο συγκινητικές ερμηνείες του Mercury σε ένα από τα πιο όμορφα ερωτικά κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, δεν καταντάει μελό ούτε ένα δευτερόλεπτο.

3)      Les Irrestibles – My year is a day

Έπος ποπ/ροκ ψυχεδέλειας από μια όχι ιδιαίτερα γνωστή μπάντα από τη Γαλλία που σχηματίστηκε στα 60s από Αμερικάνους που ζούσαν εκεί. Εξαιρετικό. Ειδικά όταν θες να προχωρήσεις το χρόνο μπροστά με τους δικούς σου ρυθμούς, όταν παρακαλάς ένας χρόνος να μπορούσε να περάσει σε μια μέρα. Το ξετρύπωσα όταν χρησιμοποιήθηκε ως χαλί για έναinterlude των active member το 2004 στο δίσκο Fiera.

4)      Editors – No sound but the wind

Κομμάτι των Βρετανών  που κυκλοφόρησε αποκλειστικά για το soundtrack της ταινίας “Thetwilight saga: new moon”. Το εκτίμησα ιδιαίτερα στην απίστευτη εμφάνιση τους στη Μαλακάσα το 2011. Έτσι απλό όπως είναι και στη στούντιο βέρσιον, πιάνο/φωνή μονάχα αλλά με ατμόσφαιρα που θα ζήλευε και συμφωνική ορχήστρα.

5)      La Bruja Muerta – Άδετος ήλιος

Το ατμοσφαιρικό/σκοτεινό project του Μιχάλη των active member με τον κιθαρίστα Jamoanμέσα σε αυτό τον πολύ άρτιο πρώτο δίσκο της τριλογίας, χαρίζει αυτό το πανέμορφο κομμάτι το οποίο είναι βασισμένο με μικρή επιφύλαξη πάνω σε μια παλιά τσιγγάνικη μουσική.

6)      Wim Mertens – Struggle for pleasure

Το “χιτάκι” της λίστας από το Βέλγο μινιμαλιστή στην πιο αναγνωρίσιμη στο ευρύ κοινό στιγμή του. Πανέμορφη σύνθεση.

7)      Muse – Last thoughts of a dying atheist

Υποτιμημένο διαμαντάκι από τους Muse από το άλμπουμ absolution του 2004 όταν ακόμα δεν είχε γίνει το απόλυτο μπαμ γύρω από το όνομα τους. Ερμηνεία του Bellamy που μπορεί να συγκριθεί με τις καλύτερες στιγμές του Thom Yorke χωρίς βλασφήμια και υπερβολή.

8)      Radiohead – No surprises

Κλασσικό απλά, από το σημαντικότερο ίσως άλμπουμ των 90s.

9)      Ennio Morricone – Sacco &Vanzetti

Από την ομώνυμη ταινία που αφορά ένα τραγικό γεγονός (συνδικαλιστές στη ν Αμερική που εκτελέστηκαν για τις αναρχικές πολιτικές τους πεποιθήσεις ύστερα από δίκη παρωδία που αφορούσε φόνο). Η μελωδία του κομματιού παρόλα αυτά σε γεμίζει ανεξήγητα με αισιοδοξία έστω και αν αφορά ένα τραγικό γεγονός.

10)  Φοίβος Δεληβοριάς – Χριστούγεννα

Ίσως το μοναδικό στη λίστα που έχει αρκετά θλιμμένη προσέγγιση και δύσκολα θα το κατατάξει κάποιος εκτός από μένα στη συγκεκριμένη λίστα. Μπορεί να ευθύνεται η τόσο ιδιαίτερη ερμηνεία του Φοίβου ο οποίος πάντα παρουσιάζει μια όσο το δυνατόν λιγότερο πεσιμιστική προσέγγιση των πραγμάτων ακόμα και όταν αυτά  αφορούν γεγονότα όπως το περίεργο ημικαταθλιπτικό συναίσθημα που πιάνει ορισμένους τις μέρες των Χριστουγέννων όπου τα πάντα και οι πάντες θέλουν και πρέπει να είναι χαρούμενοι με το ζόρι.

11)   Louis Armstrong – What a wonderful world

Ολοκληρώνοντας τη λίστα και αφού τη συζήτησα με ένα κολλητό μου λέει « Καλά όλα αυτά και υποκειμενικά, αλλά θα αφήσεις απ’ έξω αυτό το κλασσικό κομμάτι που είναι ο ορισμός της χαρμολύπης ; ». Και είχε απόλυτο δίκιο το πώς μου διέφυγε. Έτσι η λίστα ολοκληρώνεται με ένα 11^ο τελευταίο κομμάτι.