Μαριάνθη ΔόβρηΒία κατά των γυναικών: ένα από τα χρόνια προβλήματα της ανθρωπότητας. Ας μην το αφήσουμε να περνάει έτσι!
Στις 25 Νοεμβρίου 1960 δολοφονούνται στον Αγ. Δομίνικο οι πολιτικές ακτιβίστριες και αδερφές Μιραμπάλ λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Έκτοτε γίνονται σύμβολα του φεμινιστικού κινήματος, με αποτέλεσμα 40 χρόνια αργότερα ο ΟΗΕ να ορίσει την 25η Νοέμβρη ως Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Στόχος της ημέρας είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών για κάθε μορφή βίας που υφίστανται οι γυναίκες, με κυριότερες τη σεξουαλική παρενόχληση και την ενδοοικογενειακή βία. Άλλωστε η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών είναι ένας βασικός παράγοντας για την επίτευξη του 5ου global goal που έθεσε ο ΟΗΕ το 2015- την ισότητα των δύο φύλων!
Σε παγκόσμια κλίμακα η βία που δέχεται το γυναικείο φύλο από την παιδική ηλικία ως και την ενήλικη ζωή είναι τόσο μεγάλη, που θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μία παγκόσμια κουλτούρα βίας κατά του συγκεκριμένου φύλου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων (Female Genital Mutilation) σε ορισμένες χώρες για λόγους όπως η παράδοση, η θρησκεία, αλλά ακόμη και η λανθασμένη αντίληψη ότι ο ακρωτηριασμός προσφέρει γονιμότητα.
Αν και το συγκεκριμένο φαινόμενο σημειώνει ιδιαίτερη έξαρση σε χώρες της Μέσης Ανατολής, της Ινδονησίας και της Αφρικής, υπολογίζεται, ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο περίπου 23.000 κορίτσια υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων κάθε χρόνο παράνομα. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η βάναυση διαδικασία διαχέεται ακόμη και σε χώρες που την απαγορεύουν νομικά.
Άλλη μία μορφή παραβίασης σημαντικών δικαιωμάτων των γυναικών, όπως το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεση του σώματός τους, είναι η εμπορία και διακίνηση τους με σκοπό τον εξαναγκασμό σε σεξουαλικές πράξεις με χρηματικό ή μη χρηματικό αντάλλαγμα (trafficking). Επιπλέον 45,8 εκατομμύρια άνθρωποι πέφτουν θύματα σύγχρονης δουλείας -σεξουαλικής και μη-, εκ των οποίων οι μισοί είναι γυναίκες και κορίτσια.
Ο παράγοντας που δυσχεραίνει την αντιμετώπιση κάθε μορφή βίας παγκοσμίως είναι η ίδια η κοινωνία. Για παράδειγμα, όσον αφορά το θέμα του βιασμού σε πιο συντηρητικές χώρες τα θύματα όχι μόνο δεν ενθαρρύνονται να καταγγείλουν την επίθεση αλλά κατηγορούνται για αυτήν. Μάλιστα στις ίδιες χώρες είναι αρκετά διαδεδομένη η πεποίθηση ότι δεν φταίει ο δράστης, αλλά η ενδυματολογική επιλογή της κοπέλας.
Διαδεδομένη φωτογραφία στην οποία αναγράφεται: “Δε μπορείς να τους σταματήσεις, μπορείς όμως να προστατέψεις τον εαυτό σου”.
Ωστόσο, ακόμη και σε χώρες του Δυτικού πολιτισμού παρατηρούνται παρόμοιες αντιδράσεις και υψηλά ποσοστά βιασμών. Πιο συγκεκριμένα σε χώρες του Δυτικού πολιτισμού προωθείται η λεγόμενη κουλτούρα της σιωπής κατά την οποία οι συγγενείς και φίλοι των θυμάτων τους αποθαρρύνουν από το να κάνουν καταγγελία, προκειμένου να μη στιγματιστούν αρνητικά.
Παρόμοια κουλτούρα υιοθετείται και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι επιθέσεις ορισμένες φορές δεν καταγγέλονται είτε επειδή τα θύματα πιστεύουν κάθε φορά πως θα είναι η τελευταία επίθεση, είτε λόγω εκφοβισμού από το δράστη. Έτσι ανοίγεται ένας φαύλος κύκλος βίας.
Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που οι στατιστικές δείχνουν υψηλά ποσοστά βιασμών! Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διεξήχθη σε τυχαίο δείγμα γυναικών, το ⅓ των γυναικών (33 %) έχει πέσει θύμα σωματικής και/ή σεξουαλικής βίας μετά την ηλικία των 15 ετών. Η ίδια έρευνα έδειξε ότι χώρες με καλή οικονομική κατάσταση, όπως η Φινλανδία και η Σουηδία, είχαν υψηλά ποσοστά βίας, ενώ ορισμένες φορές κάποιες από τις πιο πλούσιες χώρες βρίσκονταν επίσης στην κορυφή των πιο “βίαιων προς τις γυναίκες” χωρών.
Όσον αφορά την Ελλάδα σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που αναρτήθηκαν στην 
ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων το 2013, το 79% των κλήσεων στην τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 αφορούσε περιπτώσεις έμφυλης βίας. Από αυτές το 26% αναφέρθηκε από κάποιο τρίτο πρόσωπο, πράγμα που καταδεικνύει την αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να σταματήσει το στιγματισμό των θυμάτων.
Αυτό όμως που συχνά παραλείπεται να αναφερθεί είναι η βία κατά των αντρών. Για παράδειγμα, παγκοσμίως υπολογίζονται περίπου 4,5 εκατομμύρια θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης –ανάμεσα τους και άντρες! Επίσης, ανάμεσα στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας υπάρχουν και άντρες, με ποσοστό που σύμφωνα με τη Guardian αγγίζει τα 2 στα 5 θύματα.
Επομένως, αν θέλουμε να αλλάξει κάτι πραγματικά, θα πρέπει να σταματήσουμε να αγνοούμε και να δημιουργούμε θύματα βίας- ανεξαρτήτως φύλου! Η ημέρα αυτή θα πρέπει να γίνει αφορμή για την αναζήτηση της ισότητας και όχι της υπεροχής του ενός. Και τότε ίσως καταφέρουμε να φέρουμε την πολυπόθητη αρμονική συμβίωση των δύο φύλων…