Μαριάννα ΠαπαδάκουΔιάκριση για τη Νομική ΑΠΘ σε Διεθνή Διαγωνισμό Εικονικής Δίκης
Φοιτητές της Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατέλαβαν την τρίτη θέση σε Διεθνή Διαγωνισμό Εικονικής Επενδυτικής Διαιτησίας, που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φρανκφούρτης από 7 έως 12 Μαρτίου. Η ομάδα του πανεπιστημίου διαγωνίστηκε και επικράτησε στην Εικονική Δίκη ανάμεσα σε 60 άλλα Πανεπιστήμια με πολύ υψηλότερη διεθνή κατάταξη, αφήνοντας πίσω, μάλιστα, το Queen Mary του Λονδίνου, το Science Po του Παρισιού, το Miami University, και το ίδιο το Goethe της Φρανκφούρτης. Πρόκειται για έναν διαγωνισμό ιδιαιτέρως απαιτητικό και πολύ υψηλού επιπέδου, στον οποίο συμμετέχουν γνωστά πανεπιστήμια απ’ όλο τον κόσμο, διεξάγεται στην αγγλική γλώσσα και προσκαλούνται πρώτης τάξης διεθνείς διαιτητές, οι οποίοι ενεργούν ως κριτές των διαγωνιζομένων φοιτητικών ομάδων.
Η θεματική της δίκης είχε να κάνει με έναν Ρώσσο πλοιοκτήτη περί τα 1900, που ισχυρίζεται ότι το πλοίο του αποτελεί διεθνή επένδυση και παραπονιέται πως το κράτος υποδοχής (Η.Π.Α) φέρθηκε παράνομα και τον κακομεταχειρίστηκε, με βάση την επενδυτική συμφωνία που είχαν υπογραψει μεταξύ τους τα κράτη. Οι φοιτητικές ομάδες κλήθηκαν, λοιπόν, να παίξουν τους ρόλους και του προσφεύγοντος ξένου επενδυτή, αλλά και του κράτους υποδοχής, που αμύνεται κατά της προσφυγής του επενδυτή. Στο πρώτο στάδιο, συντάσσουν τα γραπτά δικόγραφα με τα επιχειρήματα των διαδίκων μερών και στο δεύτερο στάδιο διαγωνίζονται προφορικά, στη Φρανκφούρτη, μαζί με τις άλλες πανεπιστημιακές ομάδες.
Στην ομάδα συμμετείχαν οι τελειόφοιτοι φοιτητές, Θάνος Φωτιάδης (23 ετών) και Χρύσα Τραμουντάνα (22 ετών) και η δευτεροετής μεταπτυχιακή φοιτήτρια και ασκούμενη δικηγόρος Βικτωρία Καλογεράτου (25 ετών). Την ομάδα βοηθούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας, ως προπονητής της, ο Ηλίας Ανδρεάδης, τελειόφοιτος μεταπτυχιακός φοιτητής και εργαζόμενος δικηγόρος, ο οποίος συμμετείχε πέρυσι στον ίδιο διαγωνισμό ως παίχτης. Την επιμέλεια και επίβλεψη της ομάδας είχε ο Αναπληρωυής Καθηγητής Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, Παναγιώτης Γκλαβίνης.
Είχα, λοιπόν, την ευκαιρία να κάνω μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τα τρία από τα τέσσερα μέλη της ομάδας, τον Θανάση, τη Χρύσα και τον Ηλία (καθώς η Βικτώρια δεν μπόρεσε να παρεβρεθεί λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων), που μοιράστηκαν μαζί μου την σπουδαία αυτή εμπειρία τους.
”Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να μου πείτε τί ήταν αυτό που σας ώθησε να συμμετέχετε σε αυτό το διαγωνισμό, τί σας κίνησε το ενδιαφέρον, και γιατί επιλέξατε τη δίκη με τη συγκεκριμένη θεματολογία;”
Θάνος: Kατ’ αρχήν, ενημερώθηκα σχετικά με την εικονική δίκη από τον κύριο Γκλαβίνη στα πλαίσια του μαθήματός του και μου κίνησε το ενδιαφέρον. Όντας λάτρης του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, μου άρεσε ιδιαίτερα το συγκεκριμένο θέμα, που αφορούσε το Επενδυτικό Δίκαιο. Θέλησα πραγματικά να ασχοληθώ με αυτό, διότι θα με ενδιέφερε το αντικείμενο, και για τη μετέπειτα επαγγελματική μου πορεία. Έχοντας, μάλιστα, συμμετάσχει πέρυσι σε άλλο Διεθνή Διαγωνισμό, ήξερα πλέον ”τι εστί εικονική δίκη” και θέλησα να ζήσω για ακόμη μια φορά αυτή την εμπειρία.
Χρύσα: Έχοντας λάβει και εγώ πέρισυ μέρος σε διεθνή διαγωνισμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ασχολούμενη γενικά με ακαδημαϊκά προγράμματα, θέλησα να ξανασυμμετέχω ξανά σε κάτι αντίστοιχο. Αρχικά άκουσα από τον Ηλία για τη συγκεκριμένη εικονική δίκη και το αντικείμενό της περί οικονομικό-επενδυτικών ζητημάτων. Ήταν ένα αντικείμενο με το οποίο δεν πίστευα πως θα μπορούσα να ασχοληθώ ποτέ ή να μου αρέσει, οπότε θέλησα να το δοκιμάσω για να διαπιστώσω εάν ο συγκεκριμένος τομέας με ελκύει. Είναι ένας τομέας εξαιρετικά χρήσιμος και πρακτικός και συνειδητοποίησα με τον καιρό, πως σημασία δεν έχει το πόσο νομίζεις ότι σου αρέσει κάτι, αλλά πόσο θα ασχοληθείς με αυτό, ώστε με την τριβή και την εμβάθυνση να γίνει πραγματικά ενδιαφέρον.
”Τί πιστεύετε ότι αποκομίσατε από αυτό το διαγωνισμό;”
Θάνος: Αυτό που σίγουρα κερδίζεις είναι εμπειρία πάνω στη νομική σκεψη. Καθώς είσαι υποχρεωμένος να υποστηρίξεις τις θέσεις και των δύο αντίπαλων πλευρών της υπόθεσης, μαθαίνεις να βλέπεις τα νομικά επιχειρήματα και να ”φέρνεις” τα πραγματικά περιστατικά όπως θέλεις εσύ και από τις δύο πλευρές. Αυτή είναι και η μαγεία της εικονικής δίκης. Η αυτοπεποίθηση, βέβαια, και η εμπιστοσύνη που αποκτάς για τις δυνατότητές σου είναι εξίσου σημαντικό. Να σημειώσουμε και το γεγονός πως οι περισσότεροι διαιτητές που μας κρίνανε, ήταν επαγγελματίες διγηγόροι μεγάλων δικηγορικών εταιρειών, που ασχολούνται καθημερινά με το αντικείμενο του επενδυτικού δικαίου, καθώς και πραγματογνώμονες, άτομα δηλαδή που δεν είναι απλά θεωρητικοί του χώρου.
Χρύσα: Θα συμφωνήσω με το Θάνο, καθώς πράγματι αυτό που κερδίζεις κατά βάση είναι η συνεχής ωρύμνση της νομικής σου σκέψης. Φυσικά αναπτύσσεις και καλλιεργείς προσωπικές ικανότητες και χαρακτηριστικά, χρήσιμα για την μετέπειτα επαγγελματιή ζωή στον τομέα της νομικής, με βασικότερα το δημόσιο λόγο, τη συνέπεια και το ομαδικό πνεύμα μέσα από τη συνεργασία.
Ηλίας: Αυτό που θεωρώ πως κέρδισαν τα παιδιά, ήταν μεγαλύτερο ‘’επαγγελματισμό’’, καθώς η συγκεκριμένη δίκη ήταν μια προσομοίωση πολύ κοντά στην πραγματικότητα, όσον αφορά τον τρόπο διεξαγωγής μιας κανονικής επενδυτικής δίκης. Ταυτόχρονα, σίγουρα αυτό που κέρδισαν ήταν η ικανότητα να αντεπεξέρχοναται σε δυσκολες ανταγωνιστικές συνθήκες και να διαχειρίζονται καταστάσεις πίεσης, καθώς όσο περνούσαν οι γύροι, πλησιάζοντας στους ημιτελικούς, η διαδικασία γινόταν ολοένα και πιο πιεστική και απαιτητική.
”Θέλω να μου περιγράψετε τα συναισθήματα που βιώσατε, όταν η προσπάθειά σας ανταμοίφθηκε με την τρίτη θέση παγκοσμίως.”
Xρύσα: Ήταν προφανώς μια αξέχαστη εμπειρία που μας προσέφερε πάρα πολλά, και φυσικά συναισθήματα ικανοποίησης και χαράς μέσα από αυτή την επιτυχία. Ήμασταν απόλυτα ευχαριστημένοι από τη δουλειά μας αλλά και τις επιδόσεις μας σε όλους τους αγώνες. Ωστόσο, όσο περίεργο και αν ακούγεται, μαζί με αυτό το υπέροχο συναίσθημα που σου περιγράφω, υπήρχε και ένα παράπονο, που δεν καταφέραμε εν τέλει να φτάσουμε στην κορυφή. Φτάσαμε στην πηγή αλλά δεν ήπιαμε νερό. Όσο πιο κοντά φτάνεις στο τέλος, τόσο πιο πολύ θες και να προχωρήσεις, συνειδητοποιώντας τις δυνατοτητές σου και διαπιστώνοντας πως θα μπορούσες να σταθείς επάξια και στον τελικό.
Ηλίας: Αυτό που έχω να πω εγώ είναι πως βλέπαμε, όπως λέμε, ”το κάθε ματς ξεχωριστά”. Αρχικός στόχος ήταν να φτάσουμε στους 16. Από τη στιγμή που τα παιδιά το πέτυχαν, ό,τι ερχόταν από κει και πέρα ήταν κέρδος.
”Μιλήστε μου λίγο για τις θυσίες που σίγουρα κάνατε για την προετοιμασία αυτού του διαγωνισμού.”
Χρύσα: Η αλήθεια είναι πως κάναμε πολλές θυσίες. Επενδύσαμε πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου μας, καθώς σε καθημερινή βάση, αφιερώναμε πολλές ώρες στο διάβασμα που απαιτούνταν. Αρχικά αυτό γινόταν ατομικά, καθώς ο καθένας αναλάμβανε να προετοιμάσει τη δική του δουλειά, και στη συνέχεια, ειδικά προς το τέλος, χρειάστηκε να αφιερώσουμε ακόμη περισσότερο χρόνο στις πρόβες που κάναμε όλοι μαζί.
Θάνος: Η αλήθεια είναι πως έχοντας να προετοιμαστώ ταυτόχρονα και για μια δεύτερη εικονική δίκη στην οποία συμμετέχω, είχα φτάσει στο σημείο που για κάποιες βδομάδες η ζωή μου ήταν μόνο αυτό. Πολλές ήταν, όπως είναι λογικό οι ώρες μελέτης, έρευνας και προβών. Υπήρχαν φορές, μάλιστα, που μέναμε στο πανεπιστήμιο από το μεσημέρι μέχρι πολύ αργά το βράδυ, με καφέδες και φαγητό που μας κερνούσε ο κ. Γκλαβίνης. Φτάσαμε ένα βράδυ να καλέσουμε τους φύλακες να μας ανοίξουν να βγούμε, αφού ήταν λογικό 12μιση το βράδυ να έχει κλειδωθεί κάθε πόρτα της σχολής.
”Ποια ήταν η στήριξη που λάβατε από το περιβάλλον του πανεπιστημίου;”
Από το πανεπιστήμιο, δυστυχώς δεν είχαμε απολύτως καμία βοήθεια ή συνδρομή, ούτε καν χρηματοδότηση για τα έξοδα που απαιτούνταν, κάτι που είναι φυσικά λυπηρό. Αντίθετα, τεράστια ήταν η στήριξη που μας προσέφερε ο κ. Γκλαβίνης, τον οποίο και θέλουμε να υπερευχαριστήσουμε, καθώς χωρίς τη δική του πολύτιμη βοήθεια και καθοδήγηση δεν θα μπορούσαμε σε καμία περίπτωση να τα καταφέρουμε. Θέλουμε ιδιαίτερα να τονίσουμε, πως η προετοιμασία, η βοήθεια και η επίβλεψη της ομάδας, υπόκειτο απλώς στη διακριτική ευχέρεια του καθηγητή, ο οποίος και επέλεξε να μας βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο, και τον ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό. Η βοήθειά του περιλάμβανε όχι μόνο το νομικό σκέλος, αλλά και τη φροντίδα του σε υλικοτεχνικό επίπεδο, όπως βάσεις δεδομένων από τον προσωπικό του υπολογιστή, καφέδες, νερά (συμπληρώνουν τα παιδιά με χιούμορ, αλλά και απόλυτη ειλικρίνεια), και μάλιστα την παραχώρηση του γραφείου του, καθώς δεν υπήρχε άλλος χώρος στο πανεπιστήμιο να μας εξυπηρετήσει.
”Ηλία, εσύ από τη μεριά σου, πώς θα σχολίαζες τη συνεργασία σου με τα παιδιά και τί θεωρείς πως κέρδισες μέσα από αυτό το διαγωνισμό ως προπονητής αυτή τη φορά;”
Tα παιδιά ήταν εξαιρετικά συνεργάσιμα, και γενικά το κλίμα της ομάδας μας θεωρώ πως συνέβαλε και στο τελικό αποτέλεσμα. Βέβαια σημαντικότερη ήταν η ατομική προσπάθεια και προσωπική εργασία του καθενός. Εγώ στην ουσία απλά τα επέβλεπα και αυτό που θεωρώ ότι μπόρεσα να τους προσφέρω μια πλήρη εικόνα του διαγωνισμού, όσον αφορά τη διαδικασία και τη λειτουργία του. Αποτέλεσα στην ουσία ένα ”τρίτο μάτι” που μπορούσε να κρίνει την παρουσία της ομάδας, βοηθώντας τη να βελτιωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Όσον αφορά το δικό μου κέρδος, ήταν η τριβή μου με το αντικείμενο, η συμμετοχή μου στην ωραία αυτή εμπειρία, αλλά και η υπέροχη παρέα που κάναμε με τα παιδιά.
Στο σημείο αυτό τα παιδιά θέλησαν να συμπληρώσουν εγκωμιαστικά για τον προπονητή τους και την συνεργασία τους: ”O Ηλίας σαν άνθρωπος έχει ηγετικές ικανότητες, που είναι απαραίτητες για να μπορεί να μας επιβληθεί και να μας καθοδηγήσει, υπενθυμίζοντας μας πως είχαμε ένα στόχο να πετύχουμε, πέρα από την καλή παρέα που κάναμε.” Τόνισαν, μάλιστα, την πολύ καλή χημεία που είχαν μεταξύ τους, αφού δέσανε σαν άνθρωποι, κάτι πολύ σημαντικό αφού έπρπε να περνάνε τόσες ώρες μαζί.
”Ποιό θα λέγατε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας σας;”
Ηλίας: Τα παιδιά μίλησαν πολύ απλά και κατανοητά, χωρίς σύνθετα επιχειρήματα και αυτό εκτιμήθηκε από τους δικαστές. Ήταν πολύ σαφείς και στοχευμεμένοι στις απαντήσεις τους, χωρίς νομικές ακροβασίες και υπερπροσπάθεια εντυπωσιασμού. Φυσικά μέτρησε η καλή τους προετοιμασία και δουλειά πάνω στο δίκαιο, η ετυμολογία, οι επικοινωνιακές τακτικές αλλά και οι ικανότητές τους. Ήταν μια πολύ δυνατή ομάδα που πάνω απ’ όλα ήταν πολύ δεμένη.
”Για να κλείσουμε, θα ήθελα να μου περιγράψετε μια εικόνα, ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από το διαγωνισμό που σας έχει μείνει.”
Ένα τρομερό στιγμιότυπο, που έχει μείνει σε όλους μας ήταν το εξής: Κάποιος δικαστής μας έκανε μια ερώτηση έξω από το αντικειμενό μας, σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Καθώς το παιχνίδι είχε αρχίσει να δυσκολεύει, αφού βρισκόμασταν στους προημιτελικούς, ο δικαστής θεώρησε σκόπιμο να μας κάνει μια πιο δύσκολη ερώτηση, για να διαπιστώσει το επίπεδο και τις γνώσεις μας. Η ερώτηση τέθηκε σε έναν από τους τρεις, μα πριν ακόμη τελειώσει η ερώτηση, είχαμε καταλάβει και η τρεις ταυτόχρονα ποια ήταν η σωστή απάντηση. Τα μυαλά και των τριών συγχρονίστηκαν απίστευτα, πράγμα που φάνηκε μόλις τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν. Οι δικαστές το κατάλαβαν και αυτό φάνηκε να μέτρησε. Είχαμε ακούσει, μάλιστα, από τον πρώτο αγώνα κιόλας, ένα δικαστή να σχολιάζει πως σε αντίθεση με τους αντιπάλους, φαινόταν πως εμείς ήμασταν ΜΙΑ ομάδα, καθώς κατά τη διάρκεια του αγώνα συνεργαζόμαστε και αλληλοσυμπληρωνόμαστε.
Σε μια εποχή δύσκολη, λοιπόν, τέτοιες προσπάθειες αποδεικνύουν πως με γνώση, θέληση και συστηματική δουλειά, μπορείς να πετύχεις πολλά. Ένα ηχηρό μήνυμα, πως παρά τις όποιες δυσκολίες, υπάρχουν πραγματικά νέοι άνθρωποι με ικανότητες και φιλοδοξίες, που με τον τρόπο τους δίνουν ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.