Γωγώ ΝταλλήΣτο «Promising Young Woman», η Κάσι αναζητά δικαίωση για το θάνατο της φίλης της. Η Νίνα αυτοκτόνησε επειδή δεν μπορούσε να αντέξει την ντροπή του βιασμού της. Πήγε σε ένα πάρτι και καθώς ήταν μεθυσμένη, ένας συμφοιτητής της ασέλγησε εις βάρος της μπροστά στους φίλους του που γελούσαν και έκαναν πλάκα ενώ παράλληλα βιντεοσκοπούσαν την πράξη.
Όσοι ενεπλάκησαν ισχυρίζονται ότι δεν θυμούνται τι συνέβη. Το μόνο που κάνουν είναι να κατηγορούν τη Νίνα. “Αφού μέθυσε τι περίμενε;”
“Αν πηγαίνεις σε αυτά τα πάρτι έχεις ευθύνη.”
“Πώς να πιστέψουν αν συμπεριφέρεσαι έτσι; Αν τριγυρνάς από εδώ και από εκεί;”
“Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τους άντρες έτσι εύκολα. Είναι ο χειρότερος εφιάλτης να κατηγορείται ένας άντρας για αυτό.”
Η Κάσι αναρωτιέται. “Ξέρετε ποιος είναι ο χειρότερος εφιάλτης μιας γυναίκας;”
Η ταινία της Έμεραλντ Φένελ μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ. Ο βιασμός της 24χρονης στη Θεσσαλονίκη φέρνει στο φως για ακόμη μια φορά την παραδοχή ότι η κοινωνία χαρακτηρίζεται όχι μόνο από πατριαρχικές αντιλήψεις αλλά από έλλειψη παιδείας και ενσυναίσθησης.
Γιατί όλοι ρωτάνε το θύμα γιατί πήγε στο πάρτυ και κανείς το θύτη γιατί βίασε.
“Γιατί πήγες στο πάρτι;”
“Γιατί ήπιες; ”
“Γιατί ανέβηκες στο δωμάτιο;”
Γιατί είναι ελεύθερη να κάνει ό,τι επιθυμεί και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παραβιάζει το χώρο της, ασελγώντας εις βάρος της. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την επικρίνει για την επιλογή της. Η μόνη που δεν φταίει είναι εκείνη. Εκείνοι που φταίνε είναι εκείνοι που είχαν τις αισθήσεις τους και γνώριζαν πολύ καλά τι έκαναν.
Και όχι δεν χωρούν δικαιολογίες. Δεν μας αφορά αν ο δράστης είναι όμορφος, πλούσιος, κοντός, ψηλός. Είναι δράστης. Τελεία. Το κίνητρο τέτοιου είδους εγκληματικής συμπεριφοράς δεν είναι αν δεν μπορεί να βρεί σύντροφο, αν δεν μπορεί να ελέγξει την σεξουαλική ορμή, αν παρασύρθηκε. Αυτές οι υποθέσεις δικαιολογούν το θύτη και στοχοποιούν το θύμα.
Μια κοπέλα που έχει να διαχειριστεί το τραύμα της, φορτώνεται και τις «ενοχές» της κοινωνίας που τρέχει να ασχοληθεί με το θύμα με το λάθος τρόπο. Γιατί ενεργεί έτσι η κοινωνία; Γιατί δυστυχώς έτσι έχει μάθει.
«Η κόρη σου είναι σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με μια παρέα αγοριών. Μαζί τους έχουν ένα μπουκάλι βότκα. Η κόρη σου δεν είναι από αυτές που όπως είπες δίνουν δικαιώματα, οπότε δεν έχεις κάτι να φοβάσαι», λέει η Κάσι στη διευθύντρια της σχολής που κουκούλωσε το βιασμό της φίλης της. Η διευθύντρια ξαφνικά παγώνει από το φόβο της και αρχίζει να φωνάζει. «Πες μου πού είναι η κόρη μου».
«Τα πράγματα αλλάζουν όταν πρόκειται για κάποιον που αγαπάς;»
Ναι. Όλα αλλάζουν όταν ο πόνος χτυπά τη δική σου πόρτα. Για να μην φτάσει το έγκλημα στο δικό σου σπίτι και σε κανένα σπίτι πρέπει να κλείσεις την πόρτα σε όλε αυτές τις τοξικές αντιλήψεις και να την ανοίξεις για όλα τα κορίτσια που θέλουν να μοιραστούν μαζί σου το κακό που τους συνέβη.
Να ξεριζώσεις τα πατριαρχικά στερεότυπα και να μπεις στη θέση της. Να μπεις και εσύ στο δωμάτιο με τη Γεωργία. Να την ακούσεις προσεκτικά. Να ζήσεις μαζί της τα γεγονότα. Να την καταλάβεις. Να την αισθανθείς και να την υποστηρίξεις χωρίς αστερίσκους. Η Γεωργία θα μπορούσε να είσαι εσύ, η φίλη σου, η αδερφή σου, η σύντροφος σου. Τότε τι θα έκανες;