Σοφία ΔέλλιουΈνα βιβλίο που εξετάζει το πρόβλημα του φασισμού στην ρίζα του και κάνει βουτιά στην ψυχοσύνθεση του ατόμου που προσβάλλεται από αυτή την “αρρώστια”.
Το “Ένα Παιδί του Καιρού μας” είναι ένα βιβλίο το οποίο βρήκα τυχαία στο κάτω κάτω ράφι της δημοτικής βιβλιοθήκης στην Θεσσαλονίκη, το οποίο δανείστηκα καθώς, κρίνοντας από το εξώφυλλο, άνηκε στην ίδια έκδοση με ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία του Kurt Vonnegut. Λέγεται το να μην κρίνουμε το βιβλίο από το εξώφυλλο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση χαίρομαι που το έκανα στην βιαστική μου αναζήτηση για το επόμενο ανάγνωσμα μου.
Το βιβλίο είναι μια βουτιά στον ψυχισμό ενός νεαρού που εντάχθηκε στο ακροδεξιό κόμμα της χώρας του. Αυτό που δίνει βαρύτητα στο βιβλίο είναι ότι γράφτηκε πριν τα γεγονότα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου – μάλιστα, ο συγγραφέας, ο Έντεν φον Χόρβατ πέθανε το 1938.
Ο Έντεν φον Χόρβατ (Ödön von Horváth) ήταν ένας Αυστρο-ουγγαρός συγγραφέας που γεννήθηκε το 1901 σε μια οικογένεια αστών. Ο πατέρας του ήταν διπλωμάτης και η μητέρα του καταγόταν από μια οικογένεια στρατιωτικών. Ξεκίνησε την συγγραφή όσο ήταν ακόμα φοιτητής και το 1922 παράτησε το πανεπιστήμιο και μετακόμισε στο Βερολίνο. Το 1931 του απονεμήθηκε το βραβείο Kleist. Η άνοδος των Ναζί στη Γερμανία το 1933 τον ώθησε να μεταναστεύσει στην Βιέννη όπου έζησε μέχρι το 1938, όταν η Αυστρία προσαρτήθηκε στην Ναζιστική Γερμανία.
Τα έργα του Χόρβατ είχαν πολιτική και ιστορική θεματολογία. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από το έργο του, ο Χόρβατ προσπάθησε να προειδοποιήσει για τους κινδύνους του φασισμού.
Το ” Ένα Παιδί του Καιρού μας” είναι η ιστορία ενός νεαρού ο οποίος, απογοητευμένος από την οικονομική κατάσταση της χώρας του, ενστερνίζεται ακροδεξιές απόψεις και γίνεται στρατιωτικός. Η νέα του θέση του δίνει οικονομική άνεση που δεν είχε προηγουμένως, όπως και μια αίσθηση σκοπού στην ζωή του. Ο νεαρός χάνεται σε αυτή την ιδεολογία, ώσπου ένας τραυματισμός των αναγκάζει να αποχωρήσει από τον στρατό, κάτι που τον οδηγεί στο να κατανοήσει το πόσο λάθος ήταν η ιδεολογία του.
Το βιβλίο γράφτηκε το 1938, πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν αποκαλυφθεί το μέγεθος που πήραν οι θηριωδίες των Ναζί. Ωστόσο, αυτό το “παιδί” θα μπορούσε να ανήκει σε οποιαδήποτε εποχή οικονομικής και πολιτικής ανασφάλειας. Δεν είναι μια καρικατούρα ενός αποκρουστικού ανθρώπου, αλλά μάλλον το αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που απογοήτευσε την νεολαία της. Μέσα από αυτό το βιβλίο, ο Χόρβατ προσπαθεί να προειδοποιήσει ότι ο φασισμός δεν είναι χαρακτηριστικό ενός τέρατος χωρίς ανθρώπινη υπόσταση, αλλά μάλλον το καταφύγιο μιας αδύναμης ψυχής που ψάχνει βάλσαμο για τις ματαιώσεις και τις απογοητεύσεις του.