Μαίρη ΜαθιουδάκηΈνα κείμενο για τον «Βάρδο του Έιβον» (The Bard of Avon), για τον εθνικό ποιητή της Αγγλίας, για τον πιο πολυσυζητημένο ίσως θεατρικό συγγραφέα!
Αν υποθέσουμε ότι η ζωή είναι ένα ανατρεπτικό θεατρικό έργο, με πολλές πράξεις και ποικίλους ρόλους, τότε ο συγγραφέας του αναμφίβολα θα είναι ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare, 1564-1616).
Είχε έναν μαγικό σχεδόν, θα έλεγα, τρόπο να πλάθει χαρακτήρες η συναισθηματική πραγματικότητα των οποίων υπερβαίνει το χώρο και το χρόνο, συνδυάζοντας ταυτόχρονα την κωμωδία με το δραματικό στοιχείο, τον όλεθρο του πολέμου, της απληστίας ή/και του μίσους με την αρμονία και τη γλυκιά αναστάτωση του ονείρου και του (παράφορου) έρωτα.
Δεδομένου όμως ότι είναι αδύνατον να χωρέσει μέσα σε ένα κείμενο ο όγκος των πληροφοριών που συνοδεύει το όνομα του, σκέφτηκα αυτή τη φορά να αναφερθούμε σε μερικά μόνο από τα έργα που άφησαν το αποτύπωμα τους στον χάρτη της παγκόσμιας δραματουργίας και τα οποία ξεχωρίζουν -κατά τη γνώμη μου- και αξίζει να διαβάσεις.
Μην καθυστερείς λοιπόν άλλο, πάρε χαρτί και μολύβι και έλα να βρεις το επόμενο σαιξπηρικό σου ανάγνωσμα!
Όνειρο Θερινής Νυκτός
Ίσως μία από τις πιο αγαπημένες και προσφιλές του ρομαντικές κωμωδίες. Διεισδύοντας στον κόσμο των ξωτικών, αλλά και τον ανθρώπων, ο Βρετανός ποιητής δημιουργεί μια μεθυστική ιστορία για την αγάπη, που δεν ρέει πάντοτε ομαλά και απαλά. Μπλέκοντας το αναγεννησιακό και το ηθογραφικό στοιχείο με τις λαϊκές παραδόσεις, ο Σαίξπηρ μας παραδίδει ένα παραμύθι για το θαύμα, τη μαγεία, το θάνατο, το πάθος, τις πολλαπλές δηλαδή μεταμορφώσεις του έρωτα.
Δωδέκατη Νύχτα
Ένα έργο στο οποίο πρωταγωνιστούν η Βιόλα και ο Σεμπάστιαν, δύο δίδυμα που χάνονται μετά από ένα ναυάγιο. Χρησιμοποιώντας το παιχνίδισμα της μεταμφίεσης, καθώς η Βιόλα μεταμφιέζεται στο νεαρό Σεζάριο για να ψάξει ανενόχλητη τον αδελφό της και να πλησιάσει τον Δούκα Ορσίνο, ο Σαίξπηρ επιχειρεί μέσα από μία πικρή -ανά στιγμές- κωμωδία τον επαναπροσδιορισμό αρχέτυπων εννοιών, όπως αυτές του Έρωτα, του Θανάτου και της Εξουσίας.
Ριχάρδος ο Γ΄
Ο Ριχάρδος είναι για εμένα ένας από του πιο αντικρουόμενους θεατρικούς χαρακτήρες, καθώς στο πρόσωπο του αναγνωρίζεται την ίδια στιγμή ένας αποτρόπαια εγκληματικός, βίαιος, αλλά και σαγηνευτικός ήρωας. Η ζάλη της εξουσίας, με την επερχόμενη πτώση και τη σκληρότητα που αναπαράγεται σε μια κοινωνία.
Τρωίλος και Χρυσηίδα
Ένας ακόμα Σαίξπηρ που αξίζει να μπει στη βιβλιοθήκη σου, αν και αποτελεί ένα από τα λιγότερα γνωστά έργα του. Μια όχι τόσο ρομαντική ιστορία στην οποία δίπλα στον έρωτα παρουσιάζονται οι έριδες και οι ίντριγκες που συνέβησαν στους κόλπους του ελληνικού στρατού της Τροίας. Ο περίτεχνος Βάρδος με την πένα του καταφέρνει να παρουσιάσει μια σχεδόν «εκπτωτική» εικόνα των Ελλήνων ηγετών, παρουσιάζοντας στον αναγνώστη του, όπως σημειώνει ο Μάριος Πλωρίτης «το γκρέμισμα μιας αυταπάτης. Ή μάλλον δύο: της αυταπάτης του ρομαντικού έρωτα και της αυταπάτης του ρωμαϊκού πολέμου».
Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Ίσως ο πιο πολυδιαβασμένος εφηβικός έρωτας του παγκόσμιου λογοτεχνικού στερεώματος. Ένας έρωτας θυελλώδης, παρορμητικός με πρωταγωνιστές του δύο νέους που μόνη τους επιθυμία είναι να υπακούσουν στα προστάγματα της καρδιάς τους και να παραβλέψουν τη μοίρα που φαίνεται οι οικογένειες τους να έχουν χαράξει για εκείνους.
Βασιλιάς Ληρ
Ένα έργο στο οποίο για ακόμη μια φορά αναδεικνύονται περίτεχνα οι ανθρώπινοι χαρακτήρες μαζί με όλες τις επιθυμίες και τα πάθη τους. Μια τραγωδία που μέσα από τη δυστυχία της, απότοκο της ματαιότητας που κατακλύζει την ανθρώπινη φύση και των απάνθρωπων συμπεριφορών για την απόκτηση της εξουσίας, αναβλύζει η αγάπη για τον άνθρωπο.