Χρήστος ΦερούσηςΑν θες να ακούσεις ρεμπέτικο το 2019, πρέπει να ακούσεις Tourlou!
Οι Tourlou the Band, το progressive folk, όπως λένε οι ίδιοι, συγκρότημα από την Πάτρα, ξεκίνησε την πορεία του το 2014. Η αναγνώριση ήρθε το 2015, όταν συμμετείχαν στο Schoolwave Festival. Κάτω από τους βράχους, με τη διασκευή τους στο παραδοσιακό Ηπειρώτικο “Ξενιτεμένα μου Πουλιά”, κατάφεραν να ανατριχιάσουν μια ολόκληρη γενιά, με μια νοσταλγία που δεν της ανήκει.
Κυκλοφορώντας το άριστο “Παντοπωλείον” το 2017
Kαι μετρώντας εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα, οι ρεμπέτες Tourlou χαράζουν το δικό τους μονοπάτι στο στερέωμα της μοντέρνας ελληνικής ροκ μουσικής.
Είχα την τύχη να βρεθώ στο live τους στο An Club στις 18 του μήνα. Μαζί τους εκείνη τη βραδιά του Δεκέμβρη, ήταν ο πολυτάλαντος Tom Yoshi και οι πολλά υποσχόμενοι Loud Silence.
Βγήκα από τα καμαρίνια, μαχητική δημοσιογραφία κυρίες και κύριοι, περίπου στις 10 παρά. Το live θα ξεκίναγε στις 9.
Είχα περάσει την προηγούμενη ώρα με τα παλικάρια που θα εμφανίζονταν εκείνη τη μέρα. Με τους Γεράσιμο Κολοβό (μπουζούκι), Λεωνίδα Σπυράτο (μπάσο) και Παναγιώτη Βασιλόπουλο (drums) από τους Tourlou, Ανδρέα Γιαννακόπουλο (κιθάρα-φωνητικά) και Νικόλα Γιαννακόπουλο (drums) των Loud Silence και τον Tom Yoshi.
Περισσότερο φιλικό άραγμα με συνομήλικους, παρά συνέντευξη, περάσαμε την επόμενη ώρα συζητώντας για την ελληνική σκηνή, τις διαφορές των venue και των κοινών στα live του εξωτερικού και τη μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυία που βγάλαμε σαν χώρα, τον Μανώλη Χιώτη.
Βρέθηκα στα καμαρίνια/αποθήκη στο πίσω μέρος του An Club, αφού πρώτα είχα φτάσει νωρίτερα στο venue, με τους Loud Silence να τελειώνουν μόλις το sound check τους.
Μετά από παρότρυνση ενός τεχνικού, ο οποίος με ενημέρωσε πως “τα παιδιά είναι backstage” όταν του απάντησα με όλο το κύρος που μου προσδίδει η θέση μου ως αρθρογράφος σε αυτό το site, πως είχα έρθει για την κάλυψη της συναυλίας από το Frapress.gr.
Μια ώρα αργότερα, ο Tom Yoshi από τους The Electric Church Sessions, το blues/rock/soul σχήμα που κάνει θόρυβο στην live σκηνή της Αθήνας, ανέβηκε στην σκηνή. Solo, με μια ακουστική κιθάρα, έκατσε στο σκαμπό του και ξαφνικά η ατμόσφαιρα θύμιζε περισσότερο party σε φοιτητικό σπίτι.
Ο cool τύπος, με το swagger του greaser από τα 50’s, που παίζει rock n’ roll και έχει το γρέζι για να το συνοδεύσει. Τα bluegrass και folk κομμάτια του, με την blues φωνή του, την οποία σίγουρα μπορείς να φανταστείς να ηχεί σε κάποια βαμβακοφυτεία, φαίνονταν να προσελκύουν κι άλλο κόσμο στο An Club.
Η επιβλητικότητά του στην σκηνή
Aκόμα και καθιστός, και η εύθυμη κουβέντα που έκανε με το κοινό ανάμεσα στα τραγούδια, μαρτυρούν πως αυτό δεν είναι το πρώτο του rodeo. Έχοντας εμφανιστεί στα πιο blues στέκια του Λονδίνου, φέρνει λίγο από τον αέρα των Βρετανικών pub.
Με ένα foreshadowing για τη συνέχεια της βραδιάς, ο Tom Yoshi αποχώρησε από την σκηνή, και την θέση του πήραν οι Loud Silence.
Το φοιτητικό συγκρότημα από την Αθήνα φάνηκε από νωρίς πως είχε το δικό του πιστό κοινό. Στο πρώτο τους κιόλας κομμάτι, μια βροντερή φωνή αναφώνησε “ΑΝΔΡΕΑ ΕΊΣΑΙ ΚΑΥΛΑ”. Οι Έλληνες stoners, με επιρροές από hard rock, punk και ένα ίχνος post ξέρουν σίγουρα πώς να ξεσηκώνουν τον κόσμο, αφού καθ’ όλη την διάρκεια της εμφάνισής τους, το pit δεν σταμάτησε ποτέ.
Ευτυχώς, καθόμουν μακριά, στα αμφιθεατρικά παγκάκια του An. I’m too old for this shit.
Οι πιτσιρικάδες φαίνονται γεμάτοι όρεξη και αυτοπεποίθηση στη σκηνή. Άλλο ένα προϊόν του Schoolwave, το οποίο σταθερά αναδεικνύει ότι καλύτερο έχουμε να προσφέρουμε μουσικά σαν χώρα.
Μερικά τσιγάρα, ποτά και ξενύχτια θα μεστώσουν την φωνή του Ανδρέα, και όσο ο Νικόλας παραμένει αεικίνητος πίσω από τα drums και ο Jason συνεχίζει να κρατά τόσο σφιχτά τον ρυθμό, το μέλλον είναι λαμπρό για τα τους stoners που είναι αποφασισμένοι να μην παίξουν άλλο generic stoner.
Την βραδιά θα έκλειναν οι Tourlou.
Πραγματικά, αν δεν τους έχεις ακούσει live ή έστω στο Youtube, ό,τι κι αν πω θα είναι λίγο για να περιγράψω τι κάνουν οι Πατρινοί με την μουσική τους. Ένα καλοστημένο μείγμα παραδοσιακής ελληνικής μουσικής και ρεμπέτικου με progressive, stoner και post ενορχηστρώσεις.
Μπουζούκι και ακορντεόν (αν και ο Περικλής Σιούντας έλειπε από το live στο An), παραμορφωμένες κιθάρες και στακάτες μπασογραμμές. Τα φωνητικά του Περικλή, τα οποία ξεχειλίζουν λαϊκό υπόβαθρο εναλλάσσονται αρμονικά με το μέταλλο και το γρέζι του Νικολή Κουτσοσπύρου και αυτό που μένει, είναι η πιο μοντέρνα και αναζωογονητική ματιά στη μοναδική ιθαγενή μουσική μας.
Παίζοντας τις επιτυχίες τους “Παξιμαδοκλέφτρα” και “Ναργιλέ μου γιατί σβήνεις;”, δεν υπήρχε άτομο στο γεμάτο An το οποίο να μην σιγοτραγουδάει. Με τις δικές τους εκτελέσεις στα “Τα παιδιά της γειτονιάς σου” και “Καρακόλια”, έδωσαν τη δική τους Tourlou οπτική στα τραγούδια, που όλοι έχουμε αποθηκευμένα στον γενετικό μας κώδικα πλέον.
Ένα jam με τον Tom Yoshi στο “Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει” και φυσικά το λυτρωτικό κλείσιμο με το “Ξενιτεμένα μου πουλιά”, οι Tourlou υποσχέθηκαν νέο υλικό από τον Μάρτιο.
Κι αν κρίνει κανείς από το τελευταίο κομμάτι στον δίσκο τους, “Κραυγή”, οι Tourlou είναι πολλά παραπάνω από λάτρεις της παραδοσιακής μουσικής και της ιστορίας της. Είναι συνεχιστές τους.
Ένα μεγάλο μπράβο σ’ όλα τα παιδιά για μια καταπληκτική βραδιά κι ένα εκπληκτικό live. Άλλο ένα μπράβο στο κοινό, που έδειξε την αγάπη του για όλους τους μουσικούς και την προσπάθειά τους.