Θάνος ΕζίρογλουΗ Sandra Bullock πρωταγωνιστεί στο Bird Box.
Οι ταινίες τύπου sci-fi αγαπιούνται περισσότερο από άλλου είδους ταινίες, καθώς συζητιούνται πιο πολύ. Θες το ξένο στοιχείο που έχουν, θες το γεγονός πως λίγο πολύ ορισμένες βασίζονται σε conspiracy theories; Αγαπάμε να λατρεύουμε αυτό που προξενεί φόβο και είναι, υπό ορισμένες συνθήκες, εφικτό. Με αυτή την εισαγωγή συστήνω μια ταινία του Netflix, το Bird Box.
Η εταιρεία είχε κλείσει τη προηγούμενη χρονιά με ανάλογου τύπου ταινία (Bright), αποφασίζοντας να πράξει το ίδιο και με αυτή τη ταινία. Το Bird Box βασίζεται ακριβώς σε μια τέτοια θεωρία, που μας προκαλεί άγχος και μόνο στη σκέψη πως όλα αυτά είναι δυνατόν να συμβούν. Αποτελεί μεταφορά της νουβέλας του Josh Malerman (2014). Η μεταφορά στο γυαλί έγινε από τον Eric Heisserer, ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο πήρε η Sandra Bullock.
Το story της ταινίας είναι πολύ απλό, χωρίς να σημαίνει πως εμείς ως θεατές καταλαβαίνουμε εξαρχής τι ακριβώς συμβαίνει. Η δομή της πλοκής, ωστόσο, δεν χαρακτηρίζεται καθόλου απλή, αλλά ας εξετάσουμε πρώτα την ιστορία.
Χωρίζεται σε 2 μέρη: στις πρώτες μέρες της επίθεσης εναντίον της ανθρωπότητας και στη ζωή της πρωταγωνίστριας 5 χρόνια μετά.
Το 1ο μέρος ξεκινά με τη Μάλορι (Bullock), μια εγκυμονούσα μητέρα, που πηγαίνει μαζί με την αδερφή της στο μαιευτήριο για μια απλή εξέταση. Λίγο πριν βγουν από την κλινική, αρχίζει το χάος.
Μαζικές αυτοκτονίες ξεσπούν στην άλλη άκρη του κόσμου. Η κατάσταση αυτή φτάνει σύντομα και τους πρωταγωνιστές, χτυπώντας τους αλύπητα. Υπάρχει κάτι που τους προκάλεσε τρόμο εκεί έξω και το οποίο όσοι αντικρίζουν συμπεριφέρονται παράλογα. Σωστά και με τρομερή επιτυχία, πετυχαίνει να μας τραβήξει το ενδιαφέρον, να οδηγήσει την ιστορία με τέτοιο τρόπο ώστε η ψυχολογική μας κατάσταση να είναι ένα roller coaster.
Η Μάλορι καταφέρνει και εισέρχεται σε ένα σπίτι στο οποίο κατέφυγαν μερικοί χωρίς να αντικρίσουν εκείνο που τρελαίνει όλους τους υπόλοιπους. Από το σημείο αυτό κι έπειτα θίγονται και τα πιο σημαντικά ζητήματα της ιστορίας.
Η Μάλορι μετά από μέρες γεννά ένα αγόρι και, από το σημείο αυτό και έπειτα, μελετάται με εύστοχο τρόπο το θέμα της μητρότητας και της προστασίας των παιδιών. Όσον αφορά τη σχέση της με τους άλλους, θίγονται οι σχέσεις εμπιστοσύνης, ο τρόπος με τον οποίο υπό συνθήκες δύσκολες αναπτύσσεται ένας έρωτας και το πως ορισμένοι από αυτούς επιλέγουν να λειτουργήσουν ατομικιστικά, προδίδοντας την έννοια της συλλογικότητας. Ένα εξαιρετικό σχόλιο που μας βάζει σε σκέψη για το πως θα λειτουργούσαμε εμείς.
Για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται πως παρόλο που οι άνθρωποι βάζουν συχνά πάνω από όλα τον ίδιο τους τον εαυτό, κερδισμένοι καταλήγουν αυτοί που είναι δίκαιοι. Ο μόνος τρόπος για να βγουν στον έξω κόσμο είναι και το πιο χαρακτηριστικό σημείο της ταινίας: να δέσουν τα μάτια τους και με συγκεκριμένες τακτικές να οδηγηθούν εκεί που επιθυμούν.
Στο δεύτερος μέρος, παρακολουθούμε τη Μάλορι να προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα τέτοιο κόσμο σε μια άλλη περιοχή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι μόνη. Οφείλει να πάρει ένα τεράστιο ρίσκο και εκεί ξεκινάει η πορεία προς την σωτηρία, πορεία δύσκολη. Η ίδια μπαίνει σε έναν αγώνα επιβίωσης με εχθρούς άλλους ανθρώπους, τη φύση αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό.
Ο τίτλος «Bird Box» παραπέμπει στο κουτί που κρατούσε για πολλά χρόνια η Μάλορι με 2 παπαγαλάκια μέσα. Ο τρόπος με τον οποίο κλείνει η ταινία έχει απόλυτη σχέση με αυτό το κουτί καθώς όλα τα όντα της φύσης (άνθρωποι και ζώα) είναι φυλακισμένα. Όλος ο προβληματισμός έγκειται στον αν θα επιβιώσουν και ελευθερωθούν. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα καθώς πρέπει κάποιος να δει μέχρι το τέλος της ταινίας για να καταλάβει τον παραπάνω συμβολισμό.
Η ταινία αξίζει σε μεγάλο βαθμό, με την εξαιρετική ερμηνεία της Bullock μεταδίδοντας αυτή τη δραματικότητα για επιβίωση και αποφυγής του κινδύνου. Στα πιο συγκλονιστικά σημεία της ερμηνείας της, έχει δεμένα τα μάτια και αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Δεν παίρνεις τα μάτια σου από αυτή τη γυναίκα που παλεύει να σωθεί, με μόνα σημεία να σε κεντρίζουν να είναι οι κινήσεις, η φωνή, η ένταση σε όλο το σώμα πέρα από τα μάτια. Βέβαια, η ίδια η Bullock σε συνέντευξή της μίλησε για τα ευτράπελα ενός γυρίσματος με κλειστά τα μάτια.
Τα δύο μέρη της πλοκής συνδέονται μέχρι ενός σημείου με πολλά flashbacks, καθώς ο χρόνος της ιστορίας είναι η ζωή δίπλα στο ποτάμι ενώ το παρελθόν οι πρώτες μέρες του χάους. Χάος που έχει τα στοιχεία μιας post- apocalyptic ταινίας και σαν ιδέα μας θυμίζει την «Ομίχλη» του Steven King.