Θάνος ΕζίρογλουΤρία βιβλία του Χόρχε Μπουκάι που θα σε κάνουν να δεις τη ζωή με άλλο μάτι!
Τα βιβλία αυτοβελτίωσης κερδίζουν συνεχώς έδαφος στο αναγνωστικό- καταναλωτικό κοινό. Πέρα από το γεγονός πως διαβάζονται γρήγορα και ευχάριστα, αποτελούν πραγματικά «διαμάντια» που οφείλει ένας καλός βιβλιοφάγος να έχει στη βιβλιοθήκη του. Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα αυτού του είδους ακούει στο όνομα Χόρχε Μπουκάι.
Αργεντινός, γεννημένος το 1949 αποτελεί ψυχοθεραπευτή της σχολής Γκεστάλτ. Ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με την μελέτη νοητικών ασθενειών όχι μόνο μέσα στα πλαίσια νοσοκομείων μα σε κολλέγια, θέατρα και αλλού.
Όλο τον πλούτο σκέψεων και συζητήσεων με τους ασθενείς του αποφάσισε να τον συγκεντρώσει σε βιβλία με σκοπό να βοηθήσει τον καθένα μας στην ερμηνεία της ζωής και αντιμετώπισης σημαντικών θεμάτων όπως η αντιμετώπιση μιας απώλειας –θανάτου δηλαδή- ή και η κατάκτηση της αυτοεξάρτησής μας.
Κι αν αναρωτιέστε ποια βιβλία του να διαβάσετε ακολουθούν τα τρία καλύτερα -κατά την άποψή μου- για να γνωρίσετε τον ίδιο ως συγγραφέα αλλά και τον ίδιο σας τον εαυτό.
Να σου πω μια ιστορία
“Δεν μπορώ” του είπα. “Δεν μπορώ!”
“Σίγουρα;” με ρώτησε αυτός.
“Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω… Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ.”
Ο Χοντρός κάθισε σαν τον Βούδα πάνω σ’ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:
“Να σου πω μια ιστορία…”
Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται.
Αυτός είναι ο θεματικός πυρήνας του πρώτου βιβλίου του που διάβασα και η αλήθεια είναι πως γοητεύτηκα τρομερά. Όχι μόνο με τις πτυχές της ζωής μας που αναλύει -όπως γιατί δεν έχει βρει κανείς ακόμα το ταίρι του ή η καταπολέμηση του εγωισμού μας- αλλά με τον αφηγηματικό τρόπο γραφής. Όλα αποτελούν κατά κάποιον τρόπο συνεδρίες του Μπουκάι με έναν συγκεκριμένο ασθενή ή σταχυολόγηση από πολλές συζητήσεις με διάφορους πελάτες του.
Ο Ντεμιάν –ο ένας ασθενής ή οι πολλοί που δεν κατονομάζονται για λόγους συγγραφής- καταπολεμά τις ανασφάλειες του μέσα από τις ιστορίες, αφηγητής των οποίων είναι ο Μπουκάι. Η επιλογή των ιστοριών γίνεται με την αντιστοίχιση θεμάτων που απασχολούν κάθε φορά τον ασθενή και λειτουργούν με έναν νέο-βιβλικό τρόπο, ως παραβολές. Ο στόχος έγκειται στη προσπάθεια του ψυχοθεραπευτή να βοηθήσει να τον ασθενή του να καταλάβει όσο πιο εύκολα γίνεται τα προβλήματά του και να τα λύσει.
Διαβάστε το και βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του Ντεμιάν και θα δείτε πως πολλά από τα προβλήματα σας θα τα δείτε από μια άλλη οπτική γωνία!
Αγόρασέ το τώρα εδώ!
Φύλλα πορείας
Είναι πολλά τα συγκεκριμένα φύλλα –για την ακρίβεια πέντε- αλλά θα αρκεστώ σε δύο που θίγουν ζωτικά θέματα της ανθρώπινης ζωής. Ενώ στα προηγούμενα ο Μπουκάι εμφανιζόταν ως συνοδοιπόρος στην αναζήτηση λύσεων, στον κύκλο των φύλλων πορείας δημιουργεί ένα άτυπο θεωρητικό κείμενο. Εμφανίζεται με την ιδιότητα του γιατρού και επιστήμονα καθώς επιστρατεύει όλες τις γνώσεις του –γι’ αυτό δίνει αυτό τον τίτλο- για να πραγματευτεί πιο σοβαρά τα ζητήματα του.
Τα πέντε φύλλα είναι: 1) Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης, 2) Ο δρόμος της συνάντησης, 3) Ο δρόμος των δακρύων, 4) Ο δρόμος της ευτυχίας, 5) Ο δρόμος της πνευματικότητας.
Όλα τα βιβλία είναι αυτόνομα και μπορεί να τα επιλέξει κάποιος ανάλογα με τη φάση της ζωής του. Είναι όλοι τους δρόμοι που δεν γίνεται να τους αποφύγουμε.
Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης (Φύλλα πορείας I)
Αποτελεί μια βασική οδό για να μάθει κανείς τη ζωή. Η αίσθηση της ανεξαρτησίας είναι κάτι που λείπει από τη σημερινή γενιά και όσο αν προσπαθεί να το πετύχει πάντα είναι προσκολλημένη σε γονείς. Οφείλει ο καθένας να πηδήξει από το παιδικό του τραμπολίνο και να πέσει στο τεράστιο χώρο που ονομάζεται ζωή.
Θα πρέπει μόνος σου να ψάξεις να βρεις αυτό που χρειάζεσαι, γιατί αυτό σημαίνει μεγαλώνω, είμαι ώριμος και αυτοεξαρτώμενος.
Μην το σκέφτεσαι. Κάν’ το δικό σου τώρα!
Ο δρόμος των δακρύων (Φύλλα πορείας III)
Είναι ο πιο δύσκολο δρόμος προς την ενηλικίωση. Ο Μπουκάι εδώ χωρίς να κάνει κήρυγμα βεβαιώνει σε όλους πως ο θάνατος είναι απαραίτητος. Το βίωμά του πλάθει έναν άνθρωπο ώριμο μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι. Αξίζει να διαβαστεί γιατί θεωρώ πως κανείς όσο κι αν το περιμένει δεν συμφιλιώνεται εύκολα με την ιδέα της απώλειας.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε “περισσότερο”, δεν είναι να αγαπάμε “λιγότερο”, αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας, να μη μένουμε κολλημένοι σ’ αυτό που δεν υπάρχει πια. Να χαιρόμαστε τη στιγμή, όσο διαρκεί, και να προσπαθούμε να την κάνουμε όσο γίνεται καλύτερη.
Αν γοητεύτηκες από το περιεχόμενο του έργου, παράγγειλέ το εδώ άμεσα!
Σκοπός σας μετά το διάβασμα των βιβλίων είναι η αντιμετώπιση της ζωής ως μιας άλλης. Μια τελείως διαφορετική ματιά στη μέχρι πρότινος μουντή πραγματικότητα. Να έχετε εμπιστοσύνη στο Χόρχε Μπουκάι, ξέρει τι κάνει.
Υ.Γ. Προτίμησα να ενημερώσω για λίγα και καλά βιβλία του χωρίς να σημαίνει πως άλλα που παρέλειψα δεν είναι σημαντικά. Εξάλλου αν δεν διαβάσεις όλο το έργο κάποιου πως θα καταλάβεις ποια βιβλία του σου αρέσουν πιο πολύ! Σκοπός μου ήταν να δώσω μια κινητήρια δύναμη σε όσους δεν τον ξέρουν να τον διαβάσουν μιλώντας για τα τρία αγαπημένα μου!