Μαρία Πολυχρονιάδου«Δηλαδή εγω τώρα σε τρεις μήνες θα μπω στα 25;» είναι μια από τις συνήθεις ερωτήσεις μου.
Κι όλοι δυστυχώς μου απαντάνε το ίδιο πράγμα: «Ναι!»
Και μετά κάνω ακριβώς τις ίδιες σκέψεις…
Για πόσο ακόμα θα θεωρούμαι νεαρή ενήλικας; Για πόσο ακόμα θα είμαι νέα κι όμορφη; (ΜΗ ΓΕΛΑΣ) Πόσα από αυτά τα 25 χρόνια έχω όντως ζήσει; Πόσα από τα επόμενα 25 όντως θα ζήσω; Πότε θα αρχίσουν να πονάνε τα αρθριτικά μου; Τι θα κάνω μετά το πτυχίο; Τι ποσοστό από τις στιγμές μου ήταν χαρούμενες; Για πόσο ακόμα θα με φωνάζει ο κόσμος «Μαράκι», κι όχι «κυρία Μαρία»;
Μεγαλώνοντας θα μοιάζω στη μητέρα μου ή στον πατέρα μου; Θα καταφέρω να ζήσω μια ζωή σαν τη δική τους; Γιατί από τώρα έχω κουραστεί να ξενυχτάω και κοιμάμαι από τις 12; Γιατί αποκαλώ τις φίλες και τους φίλους μου «παιδιά μου» ενώ μπορεί να με περνάνε και έναν χρόνο; Γιατί όταν βλέπω σκυλιά, μπορεί και να αρχίσω να κυλιέμαι κάτω μαζί τους και να τα μιλάω σαν πεντάχρονο; Και τέλος:
Ποια είναι η πραγματική μου ηλικία, ξέρεις αυτό που λένε που είσαι όσο νιώθεις;
Και δεν έχω απάντηση για κανένα από αυτά. Και καλά κάνω! Γιατί η ηλικία αυτή που αφαιρείς από την τρέχουσα χρονιά την ημερομηνία της γέννησης σου, είναι απλά ένας αριθμός. Ένας αριθμός που εμείς οι άνθρωποι επινοήσαμε για να μετράμε τις μέρες μας πάνω στη γη. Ο χρόνος δεν είναι πάρα μια ανθρώπινη επινόηση, ώστε να ξέρουμε πόσο δουλέψαμε, να μην αργούμε στα ραντεβού, να ορίσουμε πότε θα ξεκουραζόμαστε και πότε θα διασκεδάσουμε. Ο χρόνος είναι μια μονάδα μέτρησης .
Ο χρόνος δεν είναι μονάδα μέτρησης της ωριμότητας ή της παιδικότητας μας. Ούτε είναι ανάλογο της συμπεριφοράς μας ή των συναισθημάτων μας. Η συμπεριφορά και τα συναισθήματα είναι ανάλογα των στιγμών που ζούμε, των εμπειριών που έχουμε βιώσει, του χαρακτήρα που έχουμε δομήσει.
Για αυτό αυτοί που λένε ότι είμαστε όσο νιώθουμε έχουν απόλυτο δίκιο. Και μάλιστα είμαστε όσο νιώθουμε ανά πάσα στιγμή. Για παράδειγμα μπορεί να είσαι 35 όσον αφορά το πόσο θα εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους και ταυτόχρονα να είσαι 15 όσον αφορά τη διασκέδαση σου. Ή μπορεί να είσαι 75 όσον αφορά τις αντοχές σου να ανέβεις μια σκάλα και 23 όσον αφορά τη διάθεση σου για μάθηση. Κι επίσης μπορεί να ξυπνάς μια μέρα και να νιώθεις και πάλι 18 χρονών και μια άλλη μέρα να νιώθεις ελαφρώς μεγαλύτερος από τη γιαγιά σου.
Κι όλο αυτό είναι perfectly okay. Γιατί είναι perfectly okay να εναλλάσσεται η διάθεση σου ανάλογα με αυτά που συναντάς μέσα σε μια ζωή!
Και εγώ η 25χρονη – 75χρονη – 35χρονη Μαρία έχω να σου πω ότι δεν έχει καμία σημασία πόσα χρόνια ζεις, αλλά πόσα χρόνια «τα ζεις».
