Κωνσταντίνα ΣερμπήΊσως είναι εκείνο το ποίημα που διάβασες καθώς έκανες τη συνηθισμένη διαδρομή.
Η προβλεψιμότητα της καθημερινότητας σου. Μία τέλεια συμφωνία, χωρίς μουσικότητα, η ζωή σου.
Ίσως η συνείδησή σου κραυγάζει και επιζητά προσοχή, αλλά πώς να ακούσεις, το μαγικό και φωτεινό κουτί απέναντί σου σε έχει καθηλώσει. Τα νοητά δεσμά σε κρατούν και έχεις την αίσθηση ότι είσαι ο καθοδηγητής. Το χειριστήριο –τώρα που το θυμήθηκα- χρειάζεται νέες μπαταρίες.
Ίσως αυτό το πεσιμιστικό ύφος, αυτή η σαιξπηρική αδιαθεσία που περικυκλώνουν την ύπαρξή σου είναι οι παρενέργειες απ’ το μαγικό κουτί. Πάρτε μαγικά κουτιά σε τιμές ευκαιρίας. Να είστε αποπροσανατολισμένοι και νοητικά μεθυσμένοι με λωτούς μισοτιμής.
Ίσως το πρόσωπο που φόρεσες σήμερα δεν ταίριαζε με την περίσταση. Το μαγικό κουτί στο χέρι σου έλεγε για βομβαρδισμούς και ανούσιες συγκρούσεις στο όνομα κάποιου απ’ αυτούς, τους ξέρεις. Αντέδρασες στις εικόνες, δήλωσες λύπη.
Ίσως θες να ζεις δέσμιος. Το έχεις συνηθίσει να μιλάς για επανάσταση από τον καναπέ. Να γράφεις για νέες ιδέες από την ασφάλεια του μαγικού κουτιού. Τόσοι επαναστάτες και τόσα λάβαρα. Τόσο ανελεύθερος ελεύθερος κόσμος.
Ξαναδιάβασε εκείνο το ποίημα στη συνηθισμένη σου διαδρομή. Ίσως η καθημερινότητα δεν είναι τόσο προβλέψιμη. Ίσως τώρα ακούς την μουσική.