Δήμητρα Τσώλη
Circle
Kαι μετά από αποστάγματα, επιδόρπιο και καφέ φτάνουμε στον τρίτο και τελευταίο κύκλο του TEDxUAegean 2018 και στην σκηνή μας υποδέχεται η Κατερίνα Ντούσκα.
Μια μουσική διαδρομή σε 4 τραγούδια (Somebody, One in a million, Slow και μια διασκευή του Από μέσα πεθαμένος του Αττίκ) με οδηγό την μαγευτική φωνή της.
Και μετά από την μία Κατερίνα περνάμε στην δεύτερη Κατερίνα που έρχεται να μας διηγηθεί την προσωπική της – ξεκάθαρα εκτός νόρμας- επαγγελματική πορεία μέσα από 15 καθίσματα.
Ξεκίνησε από την αρχιτεκτονική για να συνεχίσει με σπουδές στον βιομηχανικό σχεδιασμό που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ και να καταλήξει γυρνώντας όλα αυτά ανάποδα και δημιουργώντας το πιο “άβολο” project που ακούσαμε ποτέ.
“Τhe Uncomfortable”!
Ένα project που πάει κόντρα στον πιο βασικό κανόνα του design. Aντικείμενα όχι εντελώς άχρηστα, αλλά άβολα.
Όπως δήλωσε, αυτό ήταν ξεκάθαρα μια μεγάλη εγκεφαλική άσκηση για την ίδια καθώς το “νοητικό μοντέλο” είναι αυτό που μας εμποδίζει να βγούμε από την μορφή που ξέρουμε για το κάθε αντικείμενο. Πρέπει να διαφοροποιήσεις κάτι οικείο σε τέτοιο βαθμό ώστε αφενός ο άλλος που το βλέπει να αναγνωρίσει τι είναι, αφετέρου όμως να το έχεις αλλάξει τόσο ώστε να είναι κάτι πραγματικά πρωτοπόρο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Δεν το λες και εύκολο ξεκάθαρα!
Επιπλέον, το συγκεκριμένο project ήταν κομμένο και ραμμένο για τα social media. Από το 2013 είναι σταθερά viral.
Για το τέλος, η κα Καμπράνη έκανε μια ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη των καθισμάτων και στο ανθρωπολογικό-κοινωνιολογικό πλαίσιο του γιατί και πώς καθόμαστε γεννώντας μας πολλούς προβληματισμούς που δεν είχαν ποτέ ανακύψει καθώς θεωρούσαμε το κάθισμα μια δεδομένη κατάσταση, σχεδόν ενστικτώδη ανάγκη. Γιατί όμως στην Ιαπωνία δεν είχαν καρέκλες; Πώς επηρέαζε αυτό την κουλτούρα τους και τέλος πιστεύετε ότι τον 16ο αιώνα είχαν όλοι μια καρέκλα να καθίσουν;
Τελικά αφήνει την σκηνή και εμάς μετέωρους με τον προβληματισμό: Πόσα καθίσματα μας αναλογούν;
Τροφή για σκέψη…
Και κάπου εκεί παίρνει την σκυτάλη από την “άβολη θέση” που μας έφερε η Κατερίνα Καμπράνη, ο Γιώργος Λέντζας, επαγγελματίας ταξιδιώτης, δημοσιογράφος και κινηματογραφιστής για να μοιραστεί μαζί μας πως κατάφεραν τα ταξίδια να τον κάνουν να βγει από τις νόρμες.
Διευκρινίζοντας ότι όσα θα πει συνιστούν προσωπικές του, θολές παρατηρήσεις από την μέχρι τώρα εμπειρία του ξεκίνησε από το θέμα του φετινού TEDxUAegean 2018 για να φτάσει μέχρι τον Καμύ, τον φασισμό και την επιτυχία.
Όπως δήλωσε, λοιπόν, πρόκειται για εγγενή τάση του ανθρώπου να ανήκει σε υποσύνολα και νόρμες. Έννοιες όπως το έθνος και η θρησκεία τον κάνουν να αισθάνεται ασφαλής.Δεν υπάρχει όμως τίποτα τιμητικό, θαρραλέο και ηρωικό στον πόλεμο.
Η νόρμα της επιτυχίας
Καλλιεργείται έντονα αυτή η νοοτροπία ότι όλοι έχουμε έναν μικρό θεό μέσα μας και πρέπει να πετύχουμε στην ζωή μας. Ακόμα και οι ειδήσεις συνδέουν την επιτυχία με βάση την εξουσία, την αναγνωρισιμότητα ή το χρήμα. Για κάθε άνθρωπο, όμως, που φτάνει στα αυτιά μας ότι πέτυχε, πέραν από το πόσο κόπο έχει κάνει, υπάρχουν άλλοι 100.000 που προσπάθησαν και δεν τα κατάφεραν ποτέ. Ας συμφιλιωθούμε, λοιπόν, με την αποτυχία.
“Αν η γνώση είναι δύναμη, η άγνοια είναι υπερδύναμη.”
The World Party Case: Δεν υπάρχει success story pattern. Υπάρχει πολλή δουλειά και καλό timing.
Στην συνέχεια ανέφερε πως είναι σκεπτικιστής με τους ανθρώπους που προσπαθούν να εμπνεύσουν με τα λόγια τους. Αυτοί που εμπνέουν τελικά είναι εκείνοι που είναι βουτηγμένοι στην αμφιβολία της ίδιας τους της ύπαρξης.
Πού καταλήγουμε τελικά; Τι είναι σωστό και τι λάθος;
Σωστό είναι ότι εκπορεύεται από την αγάπη και λάθος όλα τ’αντίθετα…
Τελευταίοι στην σκηνή βγήκαν η Χρύσα και ο Δημήτρης για να κλείσει η βραδιά με ένα μοναδικό act!
Yποψήφια διδάκτωρ του Εργαστηρίου Βιομαθηματικών της Ιατρικής Σχολής η κα Κόκκαλη με ιδιαίτερη αγάπη στον χορό και βραβευμένος χορευτής και χορογράφος, ο κος Γκιάτας, ήρθαν να μας αναλύσουν τις νόρμες και τα καλούπια στην τέχνη και να αναφερθούν στον σεξισμό που κυριαρχεί στον χώρο του χορού.
“Αν μπεις σε καλούπια περιορίζεις την τέχνη σου”,
“Όπως κάθε άτομο είναι ξεχωριστό με βάση τα βιώματα του έτσι και κάθε χορευτής είναι μοναδικός”… είναι δύο αποσπάσματα που ξεχωρίσαμε από την ομιλία της Χρύσας Κόκκαλη, ενώ ο Δημήτρης μας εντυπωσίαζε με το performance του σε διάφορα στυλ hip hop.
Kαι κάπου εκεί με το σούρουπο να έχει πέσει στο νησί αποχωρούμε από το θέατρο Απόλλων. Λίγα μέτρα μακριά, σε μια πανέμορφη αυλή συριανού νεοκλασσικού μας περίμενε ο Ανέστης Ζαμανόπουλος, με ένα αποκλειστικά φτιαγμένο για το TEDx κοκτέιλ με βάση το Metaxa, και όλη η ομάδα του συνεδρίου για να ανταλλάξουμε απόψεις, να πούμε τις εντυπώσεις μας και να χαλαρώσουμε μετά από μια ημέρα γεμάτη επιστήμη, τέχνη και ιδέες.
Το after μας ανέλαβε να ντύσει μουσικά η Matina Sous Peau στο “kouchico” cafe bar, όπου παρά την κούραση, συνεχίσαμε υπό τους ρυθμούς της αρκετά μετά τα μεσάνυχτα.
