Δήμητρα ΤσώληΟι 4 Γερμανοί λειτούργησαν όντως σαν ένα εργοστάσιο παραγωγής “ηλεκτρονικής” ενέργειας και κατέκλυσαν synth, funk και techno pop το κλειστό Taw Kwo Do!
Βρεθήκαμε χθες στο κλειστό γήπεδο του Φαλήρου οριακά όντας άσχετοι για το τι εστί Kraftwerk. Ήμασταν από αυτούς που απλά ελπίζανε να μην έχουν δώσει 40 ευρώ χωρίς ιδιαίτερο λόγο εξαιτίας ενός καλού promo που ισχυριζόταν ότι θα δούμε ένα 3D υπερθέαμα.
Κι από ηλεκτρονική μουσική δεν ήμασταν περισσότερο σχετικοί. Μια φορά έχουμε πάει στο Άστρον, κάτι λίγα εκεί στις Γαλλίες και τώρα τελευταία αρχίζουμε να την ανακαλύπτουμε.
Σταματώ το α’πληθυντικό, λοιπόν, σε αυτό το σημείο για να πω ότι η χθεσινή συναυλία των Kraftwerk στην Αθήνα ήταν εν ολίγοις ότι καλύτερο έχω δει τα τελευταία χρόνια. Ας επεκταθώ στο γιατί…
1. 3D ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ #ΟΝΤΩΣ
Για να έχει παρουσιαστεί στο MOMa, λες εντάξει, σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον. Την παρουσίαζαν ως την μεγαλύτερη συναυλία της χρονιάς, ως ένα σπάνιο θέαμα που έσπρωξε τα όρια της σύγχονης μουσικής και υπήρξε πιο επιδραστικό ακόμα κι από τους ίδιους τους Beatles, και ναι, χθες καταλάβαμε γιατί. Οι Kraftwerk προσγειώθηκαν σχεδόν κυριολεκτικά στα δικά μας μάτια μπροστά από το Tae Kwo Do, αφού πέρασαν από την Ακρόπολη με το διαστημόπλοιό τους (Ναι, το είδαμε σε 3D αλήθεια).
Χωρίς να πουν κουβέντα μέχρι το τέλος, συγκεντρωμένοι, απολύτως προσηλωμένοι, χωρίς να ανταλλάζουν ούτε μία ματιά ο ένας με τον άλλον μας μετέφεραν από κομμάτι σε κομμάτι σε διαφορετικές θεματολογίες και κοινωνικά ζητήματα με γραφιστικά της δεκαετίας του 80.Το γεγονός ότι πια δεν τους λες και τόσο νέους συνέβαλε στο να έχουν μια πρωτοφανή άνεση και οικειότητα με αυτό που κάνουν, χωρίς σε καμία περίπτωση να δείχνουν ότι το έχουν βαρεθεί.
Τελικά όλα συνέβαλαν στο να μένουμε αποσβολωμένοι με τα 3D γυαλιά μας ακούγοντας beats και ηλεκτρονικούς ήχους σε επανάληψη, βλέποντας διαστημόπλοια, κυματομορφές, νούμερα, λέξεις, ρομπότ και να ζήσουμε το πιο φουτουριστικό βράδυ της ζωής μας.
Ειλικρινά για 3 ώρες εγώ πίστευα ότι βρίσκομαι κάπου στο Βερολίνο.
2. Ο ορισμός της τέχνης σε μια συναυλία
Δεν ξέρω τι έχει ο καθένας στο μυαλό του ως τέχνη και πολλοί ορισμοί έχουν δοθεί. Εγώ αυτό που είδα χθές το εντάσσω στα πιο ενδιαφέροντα και καινοτόμα καλλιτεχνικά δρώμενα που έχω δει. Μουσική μαζί με οπτικές απεικονίσεις, διόλου τυχαίες, που έρχονταν να πλαισιώσουν κάθε κομμάτι και να δημιουργήσουν μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Κι όλα αυτά να συντονίζονται με τις ρομποτικές κινήσεις των 4 γερμανών που με τα ειδικά διαμορφωμένα κοστούμια τους μας προσέφεραν ένα multi-media project που αν και φτιαγμένο την δεκαετία του 70′ ήταν τόσο επίκαιρο, όσο και εντυπωσιακό.
3. Η μουσική τους ιδιοφυία
Ακούγοντας χθες αυτό το ενδεικτικό 2ωρο δείγμα της δισκογραφίας τους συνειδητοποιούσες κατευθείαν πόσο καινοτόμος και επιδραστικός είναι ο ήχος που έχουν δημιουργήσει. Πώς επαναλαμβανόμενα beats και μεμονωμένες, οριακά ασύνδετες μεταξύ τους, λέξεις μπορούν να γίνουν κάτι τόσο συμπαγές και απολαυστικό στο άκουσμα… Πώς συνδέουν όλους αυτούς τους ήχους σε ένα τόσο καλό αποτέλεσμα; Και γενικά πόσο γαμάτοι και ιδιοφυείς είναι αυτοί οι τύποι τέλος πάντων;
4. Για την ειρωνεία και τα πολιτικά μηνύματα πίσω από τις μουσικές και οπτικές απεικονίσεις…
Μέσα μεταφοράς κάθε είδους, ρομπότ και πυρηνικά ατυχήματα ήταν ένα μέρος μόνο όσων είδαμε, με αποκορύφωμα την στιγμή του “We are the Robots” όπου οι κούκλες με την κλασσική στολή των Kraftwerk με το κόκκινο πουκάμισο, αντικατέστησαν τους αληθινούς στην σκηνή. Ποιοι ήταν τα ρομπότ τελικά; Οι κούκλες που μοιάζει ως η πιο εύκολη απάντηση, αυτοί οι ίδιοι τόσο επικεντρωμένοι στα μηχανήματάτ τους ή εμείς με τα γυαλιά μας και το κεφάλι ψηλά που κοιτούσαμε αποσβολωμένοι;
Μου θύμισε λίγο το The Wall για να είμαι ειλικρινής, σε πολύ διαφορετικό, όμως, μουσικό ύφος.
5. Για το κοινό
Το γήπεδο ήταν κατάμεστο, στο όριο όμως του να μην γίνεται η αρένα αποπνικτική και να μπορείς να κουνηθείς ή να πας εύκολα πιο μπροστά. Αντίστοιχα ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 30-35 και έτσι ο ενθουσιασμός και οι αλλαλαγμοί ενός πιο νέου κοινού μπροστά σε ένα “είδωλο” είχε αντικατασταθεί από τον σεβασμό και τον θαυμασμό μπροστά σε 4 μουσικούς που έβαλαν το δικό τους σημαντικότατο ληθαράκι στην ιστορία της μουσικής.
Γενικώς, όπως καταλάβατε κάτι αρνητικό δεν θα ακούσετε από μένα. Μόνο ότι αξίζει ακόμα κι αν δεν είστε λάτρεις της ηλεκτρονικής μουσικής να βάλετε στο Youtube την λέξη Kraftwerk και να αρχίσετε να ακούτε. Οι 4 γερμανοί χθες μας μετέφεραν μέσα από το δικό τους παρελθόν στο μέλλον και δεν θέλω να σας κάνω να ζηλέψετε, αλλά ναι θα έπρεπε να ήσασταν εκεί!
*Ξεκινήστε την ακρόαση από εδώ…