SunkissedΗ Πέννυ Δανίκα σε μια απολαυστική κουβέντα για τον καλλιτεχνικό της κόσμο και την ζωή της!
Πρωτογνώρισα την Πέννυ ένα καλοκαίρι στην Ικαρία. Ήταν τέλη Αυγούστου, ο πολύς κόσμος είχε φύγει και εμείς αρχίζαμε τις εξορμήσεις προς την ανατολική πλευρά του νησιού. Περνώντας με τ’ αυτοκίνητο από τον Να, είδα μία πανέμορφη ξανθιά κοπέλα με ράστα. Δυστυχώς, διερχόμενοι με αυξημένη ταχύτητα, δεν καταφέραμε να σταματήσουμε εγκαίρως ώστε να προλάβω, έστω, να την πειράξω λίγο.
Πέρασε ο χειμώνας και εγώ επέστρεψα στο πανέμορφο Β.Α νησί του Αιγαίου. Μία μέρα και ενώ βρισκόμουν πίσω από τις μπάρες (όχι της φυλακής) αλλά του Beach bar που εργαζόμουν ήρθε να μου ζητήσει καφέ. Όπως ήταν φυσικό και με την άνεση που με διακατέχει, πάγωσα. Δεν είπα κουβέντα. Απλώς έκανα τον καφέ της τον έδωσα και γύρισα πλάτη. Ευτυχώς το κορίτσι αυτό πέρα από πανέμορφο είναι και τέρμα cool. Ξαναήρθε, γνωριστήκαμε και με την αγάπη για μουσική, σαν κοινό μας σημείο, γίναμε καλοί φίλοι.
Τώρα, 4 χρόνια μετά και αφού έχει αρχίσει, πάλι, να ασχολείται με τα εικαστικά αποφασίσαμε να κάνουμε μια συνεντευξούλα για να γνωρίσουμε καλύτερα την Πέννυ Δανίκα (aka Pennika)
Η Πέννυ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ξεκίνησε από μικρή ηλικία μαθήματα ζωγραφικής και παρ’ όλες τις λοξοδρομίες της πλέον έχει επιστρέψει σταθερά στην αγαπημένη της τέχνη. Σπούδασε γραφιστική και παρόλο που είναι άκρως καλλιτεχνική σχολή δεν της άρεσε σαν εργασία, επειδή μειώνει την ελευθερία του καλλιτέχνη, όπως λέει η ίδια.
“Ξεκίνησα από το δημοτικό μαθήματα ζωγραφικής με λάδι. Άρχισα κατευθείαν με το λάδι και για πολλά χρόνια δεν το άλλαζα. Είναι δύσκολο, αλλά μου αρέσει πολύ αυτό που αποδίδει.”
“Με λάδι δούλεψα κυρίως σε μαγαζιά. Πριν από την τωρινή μου προσπάθεια με πενάκι, ζωγράφιζα τοιχογραφίες με λάδι και πίνακες με λάδι για μαγαζιά: εστιατόρια, bar, cafe.”
Αγαπημένες σου δουλειές που μπορούμε να δούμε ακόμα σε μαγαζιά;
Εξ αρχής από τις αγαπημένες μου δουλειές ήταν τα τραπέζια στο “Αγροτικόν”. Τώρα που βλέπω όμως πόσο καλά τα έχουν συντηρήσει με κάνουν να τ’ αγαπώ ακόμα περισσότερο. Μετά, εκτός Αθηνών, είναι η δουλειά μου στο Ευηνοχώρι, Μεσολογγίου στο “Καφενέον”, που έχω ζωγραφίσει 2 μεγάλους τοίχους και ένας μεγάλος και πολύ εκφραστικός πίνακας που κρέμεται στο Rebelo bar στον Αρμενιστή Ικαρίας.
Τώρα με τι καταπιάνεσαι;
Τώρα έχω ξεκινήσει τα σχέδια με πενάκι. Είναι κάτι καινούργιο για μένα, αλλά μέσω αυτού ανακάλυψα μια κοπελίτσα που μου αρέσει πολύ να απαθανατίζω σε διάφορες, φανταστικές-σουρεαλιστικές στιγμές. Μου βγαίνει πολύ φυσικά και αυτό με κάνει πολύ παραγωγική. Αρέσει στον κόσμο, μου ζητάνε διαρκώς πίνακες της, πολλά από τα σκίτσα βγάζουν βιωματικές εμπειρίες φυσικά σε σουρεάλ ύφος και δεν έχει σταματημό.
Μερικά από τα σχέδια της Pennikas σε ασπρόμαυρο
Αυτή η κοπελίτσα είσαι εσύ;
Είμαι και εγώ, δεν γίνεται να μην έχει πολλά στοιχεία μου, αφού όπως σου εξήγησα ουσιαστικά πηγάζει από μέσα μου, αλλά δεν είμαι εγώ. Ή για να το πω πιο απλά, πολλές φορές είναι εγώ, άλλες δεν είναι.
Παρατηρούμε ότι της λείπει ένα μεγάλο κομμάτι από την πλευρά της καρδιάς. Αυτό την καθιστά λυπημένη;
Αν εσύ την βλέπεις λυπημένη τότε είναι λυπημένη. Όπως τα περισσότερα πράγματα στην ζωή έτσι και οι πίνακες αυτοί είναι θέμα οπτικής. Πολλοί την βλέπουν λυπημένη και στεναχωρημένη που της λείπει ένα τόσο μεγάλο κομμάτι, αλλά την βλέπουν πιο ρομαντικά και συνδυάζοντας το με τον άντρα που εμφανίζεται αραιά και που στους πίνακες, πιστεύουν πως απλώς του χει χαρίσει την καρδιά της.
Πώς ακριβώς ξεκίνησες την κοπέλα αυτή;
Όπως σου είπα και όπως μπορεί να καταλάβει κάποιος που με ξέρει αυτή η κοπέλα βγαίνει από μέσα μου, για αυτό και μου είναι εύκολο να την ζωγραφίσω. Το να βγει από μέσα μου ήταν θέμα συγκυριών και καλής ψυχολογίας. Σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα οι μέρες που πέρασα στο Μιλάνο. Εκεί πέραν της αμέτρητης βοήθειας και στήριξης που έλαβα από το αγόρι μου (ο οποίος είναι και αυτός καλλιτέχνης), με βοήθησε πάρα πολύ ότι δεν είχα κάτι να με αποσυντονίζει. Δεν έχω κύκλο εκεί ώστε να παίξω μουσική (dj) ή να κάνω πίνακες για μαγαζιά. Έτσι καθήμενη στο σπίτι, με όλα τα εργαλεία έτοιμα (από boyfriend) και έπειτα από παρότρυνση του Αλεσάντρο ξεκίνησα να ζωγραφίζω. Η κοπέλα ήταν μέσα, απλώς εκεί βγήκε προς τα έξω. Είναι με διαφορά η πιο παραγωγική χρονιά μου και το χαίρομαι.
Για σένα, από δω και πέρα, τι μέλλει γενέσθαι;
Τώρα ήρθα Αθήνα να δω τους δικούς μου, να δώσω κάποιους πίνακες που μου είχαν παραγγείλει από Ελλάδα (είδαν δουλειά μου στα social), θα αφήσω και μερικούς να εκθέσουν στην gallery Sous Sol στο Κουκάκι και θα γυρίσω στην Ιταλία. Εκεί θα ζωγραφίσω, θα περάσω ποιοτικά τον χρόνο μου και θα επιστρέψω στην Ελλάδα για να πάω Ικαρία.
Μου φαίνεται σαν να αποφεύγεις την Αθήνα…
Κοίτα στην Αθήνα είναι η οικογένεια μου και οι περισσότεροι φίλοι μου. Όμως, εδώ, δεν έχω ποτέ έμπνευση. Σαν κάτι να με καταπιέζει σε αυτόν τον τομέα. Προτιμώ, για την δημιουργικότητα μου κυρίως, να απέχω όσο γίνεται.
Και Ικαρία τι θα κάνεις;
Θα πάω να βρω ηρεμία, να ζωγραφίσω και όταν με το καλό έρθει το καλοκαίρι θα παίξω μουσική σε μαγαζιά εκεί. Μετά πάλι Ιταλία και πάει λέγοντας.
Αυτά για την ώρα από την ταλαντούχα και πανέμορφη Πέννυ!
Για περισσότεροι δουλειά της ακολουθήστε την στον instagram λογαριασμό της Penny aka Pennika.
Την ευχαριστούμε για τον χρόνο της και της ευχόμαστε κάθε επιτυχία.
Ευχαριστούμε επίσης τον Δημήτρη Σκα για τις φωτογραφίες του και το “Αγροτικόν” για την φιλοξενία του και για τα υπέροχα πιάτα του!