Χρυσοχόου-Βαφειάδης ΒαγγέληςΤο παρόν άρθρο παρέχει μια τακτική λύση στο πώς γίνεται να ανακαλύψουμε το μέγιστο των δυνατοτήτων μας.
Growth is never by mere chance; it is the result of forces working together.
—James Cash Penney, Αμερικανός επιχειρηματίας
Το να είσαι άνθρωπος αποτελεί παράδοξο. Είμαστε, από τη μία, άτομα ανεξάρτητα και αυτόνομα και, από την άλλη, αναπόσπαστα μέλη μιας ομάδας που ακολουθούν άτυπες αρχές και οδηγίες. Σχεδόν καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με αποφάσεις που αντιπαραβάλλουν τις δύο αυτές πραγματικότητες. Αναρωτιόμαστε συχνά αν πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στον εαυτό μας ή, διαφορετικά, να προσέξουμε πάνω απ’ όλα τον συνάνθρωπο.
Μια σχολή σκέψης θέλει πρώτα να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας. Εδώ ταιριάζει το παράδειγμα με τη μάσκα οξυγόνου στα αεροπλάνα που μας παροτρύνει να την τοποθετήσουμε πρώτα σε εμάς και έπειτα να βοηθήσουμε τον διπλανό μας.
Σε αυτή την περίπτωση, προκύπτουν δύο σχόλια. Αφενός, η κατάσταση στο αεροπλάνο αφορά έκτακτη ανάγκη, γεγονός που δεν αντικατοπτρίζει (πάντα) την καθημερινή ζωή. Αφετέρου, αν αφοσιωνόμαστε κατ’ αποκλειστικό τρόπο στον εαυτό μας και επανειλημμένως αμελούμε τους γύρω μας, θα πάψουν τότε και εκείνοι να δείχνουν ενδιαφέρον για εμάς.
Η δεύτερη σχολή σκέψης μας λέει ακριβώς το αντίθετο. Προκειμένου να φροντίσουμε τον εαυτό μας, πρώτα χρειάζεται να αφιερωθούμε στους άλλους. Στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, αναλογεί ένα κόστος. Εάν επιστήσουμε την προσοχή μας στον περίγυρο προτού φροντίσουμε τον εαυτό μας, υπάρχει κίνδυνος να μελαγχολήσουμε και να μας καταβάλλουν αισθήματα αδικίας.
Το προς τα πού θα γείρει τελικά η πλάστιγγα παραμένει αβέβαιο—και γι’αυτό αποτελεί παράδοξο. Μια σωστή απάντηση δεν γίνεται να υπάρξει. Καθημερινά αμφιταλαντευόμαστε μεταξύ εγωιστικών και ανιδιοτελών αποφάσεων. Ούτε η μία κλίση ούτε η άλλη προσφέρουν μια ιδανική λύση. Ο εγωισμός από τη μία βλάπτει εμάς και τις σχέσεις μας, ενώ την ίδια στιγμή λίγη περισσότερη ανιδιοτέλεια δύναται εξίσου να μας ταλαιπωρήσει.
Μια προσπάθεια να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ των δύο.
Η επιδίωξη να φτάσουμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας είναι, για τους περισσότερους, ένα ταξίδι προσωπικής ανακάλυψης. Αφορά μια κατεξοχήν εγωιστική επιδίωξη. Το ίδιο το ερώτημα —πώς μπορώ να ξεκλειδώσω το πλήρες δυναμικό μου—μας τοποθετεί στο επίκεντρο της εξίσωσης, αγνοώντας συχνά ότι είμαστε κομμάτι ενός κοινωνικού συνόλου.
Πολλοί άνθρωποι αφιερώνουμε χρόνο και χρήμα για να συμμετέχουμε σε διάφορα σεμινάρια. Επενδύουμε σε πολυσέλιδα βιβλία ή εκτενή άρθρα γραμμένα από γκουρού της προσωπικής βελτίωσης. Και όλα αυτά μπορεί να διαρκέσουν μερικές εβδομάδες. Από ένα σημείο και μετά φαίνεται, όμως, ότι τα παραμελούμε—όπως ακριβώς συμβαίνει και με μια δίαιτα. Πάρα πολλοί από εμάς καταλήγουμε απλώς να παραμερίζουμε παλιές συνήθειες έως ότου ανακαλύψουμε μια νέα διατροφή ή μέχρι να μάθουμε για ένα άλλο σεμινάριο, νέο και πιο δραστήριο.
Η επιθυμία βέβαια για προσωπική βελτίωση παραμένει, όπως και να’χει, ένας ευγενής σκοπός. Παρά τις ενδεχόμενες αμφιβολίες, τις επικείμενες ατασθαλίες, οφείλουμε να μαθαίνουμε νέα πράγματα και να συνεχίζουμε να εξασκούμε εκείνα που ήδη γνωρίζουμε. Η ενδοσκόπηση και η αυτοαξιολόγηση παραμένουν πολύτιμα εργαλεία.
Παρόλα αυτά, υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να αξιοποιήσουμε—τους ανθρώπους γύρω μας.
“The Three Musketeers”, a 1921 American silent film presented by Douglas Fairbanks.
Ένας για όλους και όλοι για έναν;
Μόνο όταν κοιτάζουμε πέραν των δικών μας ατομικών αναζητήσεων μπορούμε να φτάσουμε τα μέγιστα. Το κλειδί για τη δική μας προσωπική βελτίωση προϋποθέτει να βοηθάμε ταυτόχρονα και τους άλλους γύρω μας να γίνουνε καλύτεροι — τότε πραγματικά βρίσκουμε και εμείς αυτό που ψάχνουμε.
Η παραπάνω πρακτική βλέπουμε να εφαρμόζεται από την πολιτική έως και τις εθελοντικές οργανώσεις, από τον επαγγελματικό αθλητισμό έως και τις ομάδες εργασίας μεταξύ φοιτητών.
Η επιδίωξη για την εκπλήρωση του “δυναμικού μου” καλό είναι λοιπόν να αντικατασταθεί από την επιδίωξη του “δυναμικού μας”. Σαν μια κοινότητα. Σαν μια ομάδα με κοινό στόχο και μια κοινή πορεία. Ακριβώς αυτό προσπαθούμε και εμείς εδώ να πετύχουμε στο Youth Cultural Community του Frapress.gr. Επιδιώκουμε να φέρουμε την πληροφορία, τη γνώση, τη γνώμη του καθένα εμπρός και παρέα με εσάς—τους αναγνώστες μας—να πορευτούμε όπου εκείνη μας βγάλει.
Ο μόνος αληθινός τρόπος για τον οποιονδήποτε από εμάς να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί, για να εκπληρώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του είναι μέσω της συνεργασίας και της επαφής.
Στα σχολικά θρανία μάθαμε ότι η “για κάθε δράση μιας δύναμης, υπάρχει μια αντίθετη δύναμη αντίδρασης”. Άπαξ λοιπόν και μια δράση προϋποθέτει αλληλεγγύη και θέληση για να βοηθήσουμε τους άλλους, τότε και η αντίδραση που θα λάβουμε μπορεί να αποκτήσει τον ίδιο χαρακτήρα.
Οπότε, ναι μεν, ας συνεχίσουμε να διαβάζουμε όλα εκείνα που διαβάζαμε περί προσωπικής βελτίωσης, ας συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τα σεμινάρια (και τα συναφή) που εξελίσσουν διάφορες πτυχές των δυνατοτήτων μας αλλά ας το κάνουμε αυτή τη φορά μαζί με παρέα.
Ας οδηγηθούμε στο μέγιστο μαζί με κάποιον. Ας μοιραστούμε την εμπειρία. Ας ανακαλύψουμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια, τη διάδραση και την έκφραση των ανθρώπων γύρω μας.