Φοίβη ΟικονομίδηΜια αναδρομή στη ζωή και στο έργο του σπουδαίου φωτογράφου, Άνσελ Άνταμς.
Από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ου αιώνα, ο Άνσελ Άνταμς(1902-1984), έγινε γνωστός για τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του οι οποίες απεικονίζουν, κυρίως, τοπία. Ωστόσο, έγραψε και μια σειρά από θεωρητικά βιβλία, με θέμα τη φωτογραφία, μερικά από τα οποία είναι: The Spirit Of Wild Places, Yosemite καθώς και η τριλογία τεχνικών εγχειριδίων με τα εξής ονόματα: The Camera, The Negative και The Print.
Λίγα λόγια για τη ζωή και το έργο του
Γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο και ήταν γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας. Η εμμονή του με την τελειότητα (πικτοραλισμός), προέκυψε ως αποτέλεσμα της “μαθητείας” του κοντά σε έναν επαγγελματία εκτυπωτή. Η έννοια του πικτοραλισμού αποτελεί το πρώτο καλλιτεχνικό κίνημα στην ιστορία της φωτογραφίας, πρώτος εκφραστής της οποίας ήταν ο Henry Peach Robinson.
Το συγκεκριμένο κίνημα αφορά τη δημιουργία φωτογραφιών που μοιάζουν με έργα τέχνης, με τη χρήση της μεθόδου των πολλαπλών αρνητικών, για τη δημιουργία συνθέσεων, έτσι ώστε να προσιδιάζει στη ζωγραφική, από την άποψη της δημιουργικότητας.
Ο Άνταμς είναι ίσως από τους λίγους φωτογράφους που κατάφερε να αποδώσει το μεγαλείο της φύσης με τρομερή ζωντάνια, παρόλο που η φωτογραφία είναι ασπρόμαυρη, κάτι που αποτελεί αξιοσημείωτη επιτυχία του ταλέντου του.
Το ταλέντο του Άνταμς φάνηκε από την ηλικία των δώδεκα, οπότε και αφοσιώθηκε στη μουσική και το πιάνο. Ο έρωτας για την φωτογραφία, όμως, τον κέρδισε και αφού ξεκίνησε να συμμετάσχει στην περιβαλλοντική οργάνωση Sierra Club, εισέρχεται πλήρως στον κόσμο της φωτογραφίας μαγεμένος από τα τοπία. Το 1927 πια παρουσιάζει το πρώτο του portfolio με τίτλο Parmelian Prints of the High Sierras.
“Sierra Junipers”
“The Abode of Snow”
“Monolith, the Face of Half Dome”
Όταν αρχίζει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Άνσελ Άνταμς μετακομίζει στην Washington DC, ενώ δουλεύει ως φωτορεπόρτερ. Αυτή την περίοδο ξεκινάει ένα άλλο κομμάτι στην τέχνη του το οποίο στηρίζεται στη θεωρία του ζωνικού συστήματος (Zone System). Από το 1939 μέχρι και το 1960, έβγαζε πολλές φωτογραφίες της Yosemit Valley.
Το ζωνικό σύστημα, αποτελεί επινόηση του Άνταμς για την οποία αμφισβητήθηκε πολύ. Παρόλα αυτά στη μετέπειτα πορεία της φωτογραφίας, η αξία του όρου, αναδείχθηκε. Πρόκειται για μια κλίμακα από τόνους του γκρι. Ξεκινά από το απόλυτα μαύρο, καταλήγοντας στο απόλυτα λευκό, ενώ ενδιάμεσα υπάρχουν διαβαθμίσεις.
“Merced River, Cliffs, Autumn “
“Rapids Below Vernal Falls”
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφερθούμε στη δουλειά του το 1943, καθώς αυτή σχετίζεται με ένα ιστορικό γεγονός και αποτελεί πολύ σημαντική στιγμή της καριέρας του. Το 1942, η Αμερικανική κυβέρνηση ταραγμένη από την επίθεση στο Pearl Harbor, διέταξε χιλιάδες Ιάπωνες Αμερικανούς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, παρόλο που το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς ήταν πολίτες της Αμερικής.
Οι άνθρωποι μεταφέρθηκαν σε καταυλισμούς, ο πιο διάσημος εκ των οποίων ήταν ο Manzanar War Relocation Centre. To 1943 ο Άνσελ Άνταμς άρχισε να καταγράφει με το φακό την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, στον συγκεκριμένο καταυλισμό.
“Τίποτα δεν είναι πιο μόνιμο στο Manzanar από τη σκόνη που έχει κατακαθίσει πάνω στους γεμάτους πίσσα στρατώνες, εκτός από το ανεξίτηλο αίσθημα που χαράχθηκε στις ζωές χιλιάδων κατοίκων του”, γράφει ο Άνταμς.
Οι φωτογραφίες αυτές εκτέθηκαν στο Museum of Modern Art, το 1944, ενώ εξέδωσε και βιβλίο με τον τίτλο “Born Free and Equal: The story Of Loyal Japanese-Americans”.
Το 1948 κερδίζει το βραβείο Guggenheim και μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Άνταμς φωτογραφίζει.
Ο Άνσελ Άνταμς πέθανε στις 22 Απριλίου του 1984 στην Καλιφόρνια, από ανακοπή καρδιάς. Ένα χρόνο αργότερα, προς τιμήν του, δόθηκε το όνομά του στην κορυφή Άνσελ Άνταμς στη Σιέρρα Νεβάδα.
“You don’t take a photograph, you make it.” (“Δεν τραβάς μια φωτογραφία, τη δημιουργείς.”)
“There are always two people in every picture: the photographer and the viewer.” (“Υπάρχουν πάντα δύο άνθρωποι σε κάθε εικόνα: ο φωτογράφος και ο θεατής.”)
“A great photograph is a full expression of what one feels about what is being photographed in the deepest sense, and is, thereby, a true expression of what one feels about life in its entirety.” (“Μια σπουδαία φωτογραφία είναι μια πλήρης έκφραση αυτών που αισθάνεται κάποιος για αυτό που φωτογραφίζεται σε βαθύτερη έννοια και επομένως μια αληθινή έκφραση για το τι αισθάνεται κάποιος για τη ζωή.”)
