Ελευθερία ΜαρίνουΉρθε η στιγμή να γυρίσουμε ανάποδα τα όσα ξέρουμε. Οι κανόνες της τάξης μπορεί να σου προσφέρουν ασφάλεια και σιγουριά αλλά πρέπει να τα αφήσεις όλα στο Χάος!
Ναι! Πέταξε ότι έχεις και πάμε προς μια σύγχυση που θα σε… καθηλώσει!
Πως θα προσέγγιζες το [ C H A O S ] με φωτογραφικές λέξεις;
Ένα κάδρο πυκνό; Μια περίπλοκη σύνθεση με ζωηρές γραμμές- γεμάτες αντίθεση; Διαιρεμένες και πολλαπλασιασμένες με αντανακλάσεις και άφθονο χρώμα;
Πιθανά να είναι έτσι, πιθανά όμως και όχι…
Το καθαρό χάος έχει ένα φυσικά ελκυστικό στυλ στη φωτογραφία.
Μοτίβα που δεν μπορείς να διακρίνεις με ευκολία, πλαίσια που σε ζαλίζουν και σε μπερδεύουν, μα πάνω από όλα σε διχάζουν: Δεν ξέρεις αν υπάρχει αμέτρητος χώρος, και αν πράγματι υπάρχει, καλείσαι να διαπραγματευτείς αυτό που δεν συλλαμβάνει το ανθρώπινο μυαλό…
Πολλά πράγματα φέρονται άναρχα και απρόβλεπτα αλλά στην φωτογραφία, όταν αυτά διαταχθούν με τον δικό τους φυσικό τρόπο, έχουν μια δική τους παράδοξη οργάνωση.
Η Σύνθεση του Χάους:
1. Απλότητα
2. Διαταραχή
3. Κανόνα των Τρίτων
4. Γραμμές και σχήματα
5. Τυχαιότητα
6. Ισορροπία
7. Δημιουργικότητα
Από μυθολογικής απόψεως, το Χάος δημιουργήσε το Έρεβος, το αδιαμόρφωτο χάσμα, και τη Νύχτα, μητέρα των ονείρων, μελανόστιλπνη και αστρόφεγγη. Αυτή η γνώση ενδεχομένως να σου δώσει μια κατεύθυνση στο ερώτημα γιατί η νύχτα εξάπτει την φαντασία των ανθρώπων.
Όχι, δεν είναι θηλυκό.
Δεν είν’ η Αταξία.
Ούτε αρσενικό.
Δεν είν’ ο Όλεθρος.
Το Χάος είναι ουδέτερο.
Μέσα μας βλάστησε,
μαύρο λουλούδι που ποτίζει ο Χρόνος.
(Από το βιβλίο: Μαριάννα Πλιάκου, «Σιωπή», Πολύτροπον, Αθήνα 2015, σελ. 11. )
Από Επιστημονικής απόψεως, το σύστημα μας είναι τόσο ευαίσθητο στις αλλαγές που οι επιστήμονες ένιωθαν ανίσχυροι να περιγράψουν στην πραγματικότητα:
1. Mε ποιους παράγοντες έρχονται αντιμέτωποι
2. Tι περιελάμβαναν οι καθημερινές και φυσικές διαδικασίες.
Η Γεωμετρία Fractal ήταν αυτή που ήρθε να δώσει το κατάλληλο μαθηματικό μοντέλο για τη στήριξη της θεωρίας του Χάους. Το αντικείμενο της γεωμετρίας αυτής έχει ως βασικό χαρακτηριστικό του την αυτοομοιότητα, δηλαδή την ιδιότητα να εμπεριέχει μια μικρογραφία του εαυτού του σε οποιοδήποτε επίπεδο βάθους το εξετάσουμε.
Χάος: Όταν το παρόν καθορίζει το μέλλον, αλλά η προσέγγιση του παρόντος δεν προσδιορίζει κατά προσέγγιση το μέλλον.
Στην φωτογραφία, όμως, δεν μπορείς να πατήσεις πάνω στους μαθηματικούς τύπους. Δεν μπορείς να αποδώσεις την νύχτα και το βάθος αν δεν έχεις μέσα σου το χάος το ίδιο– άλλωστε και η ίδια η ψυχολογία στηρίζει πως: βλέπουμε τα πράγματα όχι όπως είναι, αλλά με τον τρόπο που τα σκεφτόμαστε. Γιαυτό και θα προσπαθήσουμε να “επισκεφτούμε” τις σκέψεις κάποιων φωτογράφων, να δούμε την δική τους προσπάθεια σε αυτό τον προσδιορισμό…
Thomas Vanoost
Ο Thomas Vanoost είναι ένας αναδυόμενος Βέλγος φωτογράφος, γεννημένος το 1982, όπου ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες. Έχει σπουδάσει φωτογραφία και φιλοσοφία και από το 2015 μέχρι και σήμερα, ασχολείται εξ ολοκλήρου με την φωτογραφία- επηρεαζόμενος σε μεγάλο βαθμό από την φιλοσοφία, την άλλη του αγάπη.
Προσωπικός του στόχος είναι μέσα από τα έργα του να θέτει ερωτήματα πάνω στα θέματα της εργασίας και των σχέσεων όπως φαίνονται αλλά και όπως πραγματικά είναι….
Προσωπικές του Εκθέσεις:
- Rendez-Vous 2017, Στρασβούργο, Γαλλία
- Αγίας Πετρούπολης 2017 φωτογραφία, Αγία Πετρούπολη, Ελβετία
Νύχτα. Μονάχα τ᾿ ἄστρα. Καὶ πέρα τὸ βάθος τοῦ ὁλάνοιχτου ὁρίζοντα—
ἐκεῖ ποὺ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι χωρὶς τὰ ὀνόματά τους.
ἐκεῖ ποὺ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι χωρὶς τὰ ὀνόματά τους.
[ Τάσος Λειβαδίτης, Ἀπαγορεύεται ἡ ἔξοδος, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Ἀνακάλυψη, ἑνότητα, Σημειώσεις, Τόμος 2 τῆς τρίτομης ἔκδοσης τοῦ Κέδρου, σελίδα 313]
Κι ὕστερα, ὅταν βράδιασε, ἄδειασα τὰ παπούτσια μου ἀπ᾿ ὅλους τοὺς δρόμους κι ἔπεσα νὰ κοιμηθῶ, ἐνῷ τὰ ὑγρὰ σιωπηλὰ χωράφια ταξίδευαν μὲ τοὺς τυφλοπόντικες.
[ Τάσος Λειβαδίτης, Ἔρημος σταθμός, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Νυχτερινὸς ἐπισκέπτης (1972), ἑνότητα, Διασπορά, Τόμος 2 τῆς τρίτομης ἔκδοσης τοῦ Κέδρου, σελίδα 15 ]
Περισσότερες φωτογραφίες του θα βρεις στο προσωπικό του ιστολόγιο.
Andre Petterson
Ο καλλιτέχνης Andre Petterson μας κάνει να πιστεύουμε στην ομορφιά του χάους με την βοήθεια απλών αντικειμένων. Πώς; Συλλαμβάνει την ουσία του χρόνου και της κίνησης πάνω στην ροή μιας επαναστατικής σκέψης και με μια “μικρή” επέμβαση δίνει φωνή σε ό τι μέχρι τώρα αποκαλούσες άψυχο αντικείμενο…
Όλα όσα γράφτηκαν, ήταν μια προσπάθεια να γευτούμε λίγες σταγόνες από έναν άγνωστο ωκεανό.
Το χ ά ο ς όμως, ακόμα και αν ήταν εφικτό να το οριοθετήσουμε, να το επεξεργαστούμε και να το εκφράσουμε, αυτό θα δραπέτευε ξανά και ξανά, σαν έννοια και ουσία… και αυτή μάλλον είναι η δύναμη που μας κινητοποεί για τις πιο όμορφες δημιουργίες…
[…]
Καὶ τότε κατάλαβες γιατί οἱ ἀπελπισμένοι
γίνονται οἱ πιὸ καλοὶ ἐπαναστάτες.