Άρτεμις ΜόσχουΜήπως, αντί να βλέπουμε τον Σεπτέμβρη ως το τέλος του καλοκαιριού, να αρχίσουμε να τον αντιμετωπίζουμε ως μια ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα;
Δεν υπάρχει άνθρωπος νομίζω, ειδικά νέος, που να μην αναπολεί το καλοκαίρι του. Ακόμα περισσότερο δεν υπάρχει κανείς που να μην το προσδοκεί πριν καν έρθει. Τις διακοπές, τα μπάνια, την ξεκούραση, τα ξενύχτια, τους έρωτες. Ο ήλιος της Ελλάδας, τα πανέμορφα νησιά της, τα καταγάλανα νερά, προσφέρουν αδιαμφισβήτητα μια αξεπέραστη καλοκαιρινή εμπειρία. Το να καταφέρνεις να αποφορτιστείς από την πίεση και τις απαιτήσεις όλου του χειμώνα, είναι μια ευκαιρία πραγματικά μοναδική και απαραίτητη.
Το καλοκαίρι είναι πάντοτε ένας μήνας αποσυντονισμού. Βγαίνεις από τη ρουτίνα και τους πατροπαράδοτους ρυθμούς σου. Αλλάζεις παραστάσεις και συνήθειες. Απομακρύνεις όλο το άγχος που ενδεχομένως σου δημιούργησε ο χειμώνας και είσαι έτοιμος να δημιουργήσεις νέες αναμνήσεις. Αυτό το κλίμα της χαλάρωσης και της όχι τόσο απαιτητικής καθημερινότητας σε σύγκριση με τον υπόλοιπο χρόνο, σε βάζει σε μια τελείως διαφορετική προοπτική, κι ας κάνεις το πρόγραμμά σου άνω κάτω.
Όμως πέρασε και ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού και μπήκε ο Σεπτέμβρης. O επίλογος του καλοκαιριού και ο πρόλογος του χειμώνα. Βέβαια, το κλίμα ακόμα παραμένει καλοκαιρινό και ηλιόλουστο, αλλά η είσοδος του πρώτου μήνα του καλοκαιριού συνεπάγεται και υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις που αδρανοποιήθηκαν ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Οι άδειες τελείωσαν και η εξεταστική του Σεπτέμβρη χτυπά επίμονα την πόρτα. Ο καθένας πλέον επιστρέφει στις βάσεις του.
Επιστροφή στη δουλειά ή αναζήτηση νέου επαγγελματικού προσανατολισμού, εξεταστική κι άλλες μορφές υποχρεώσεων που σε τοποθετούν αμέσως στα… βαθιά.
Τι θα κάνεις όμως; Θα κάθεσαι να μαραζώνεις που το καλοκαίρι έφυγε κι έδωσε τη θέση του στο φθινόπωρο; Θα βρίσκεσαι συνεχώς σε μια κατάσταση μόνιμης μελαγχολίας κι αναπόλησης των ανέμελων στιγμών του καλοκαιριού; Είναι τόσο τραγικό, άραγε, που άλλαξε η εποχή; Έτσι κι αλλιώς, τόσα πράγματα έχεις να κάνεις.
Ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί μια νέα αρχή, ένα φρέσκο ξεκίνημα, ώρα για αλλαγές. Κι ας μπαίνει το νέο έτος με την έλευση του Ιανουαρίου, ο μήνας αυτός δεν παύει να μας σπρώχνει σε κάτι διαφορετικό. Κάθε αρχή και δύσκολη λένε, μέχρι να βρεις ένα ρυθμό. Σίγουρα στην αρχή, αυτή η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο είναι μια ζόρικη υπόθεση.
Από τις παραλίες, την ξεγνοιασιά, την ανέμελη διάθεση, βρίσκεσαι χωμένος πίσω από μια στοίβα υποχρεώσεων. Άπαξ όμως και βρεις τους ρυθμούς σου, προσηλώνεσαι στους στόχους σου και είσαι συνειδητοποιημένος ως προς το τι θες να κάνεις, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Ας αντιμετωπίσουμε, όμως το ζήτημα «Σεπτέμβρης» αναχρονιστικά…
Όταν είμασταν παιδιά, η έναρξη της σχολικής χρονιάς ήταν κάτι το οποίο, ειλικρινά, δεν προσδοκούσαμε καθόλου. Πέρα από τον ενθουσιασμό που συνεπαγόταν η αγορά των καινούριων μας σχολικών ειδών γιατί ας το παραδεχτούμε, οι φανταχτερές τσάντες και τα τετράδια μας κέντριζαν το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Η αντάμωση, μετά από καιρό, με τους φίλους μας έκανε τον Σεπτέμβρη αυτόν τον ύπουλο μήνα, που μας ταρακουνούσε από την ξεγνοιασιά μας, τα μπάνια και τις παραλίες, και μας καθήλωνε σε μια καρέκλα θρανίου.
Μεγαλώσαμε, όμως, και τα πράγματα άλλαξαν. Άρχισαν οι υποχρεώσεις, οι ευθύνες, η δουλειά μας. Υποχρεώσεις κι ευθύνες πιο απαιτητικές, που απαιτούν περισσότερη προσπάθεια για την υλοποίησή τους. Δεν αντιμετωπίζουμε, βέβαια, αυτόν τον μήνα με την ίδια έχθρα όπως στην παιδική μας ηλικία. Αντιθέτως, ίσως και να μας προκαλεί μια τάση φιλοδοξίας και δημιουργικότητας. Το να ξέρεις ότι κάπου αποσκοπείς, ότι έχεις κάποιους στόχους να εκπληρώσεις, σε γεμίζει θετική ενέργεια.
Γιατί, δεν υπάρχει πιο ικανοποιητικό πράγμα από το να αισθάνεσαι παραγωγικός και να βλέπεις την προσπάθειά σου να ανταμείβεται. Νέοι στόχοι στη δουλειά, νέα δεδομένα, νέες προσδοκίες.
Θέτεις στόχους ξανά. Σκέφτεσαι τι έχεις να κάνεις και πώς θα το υλοποιήσεις. Μπαίνεις σε μια διαδικασία όπου κάθε μέρα κάνεις μικρά βήματα προς την εκπλήρωση αυτών των στόχων. Αντί να αγανακτείς για το πόσα πράγματα έχεις να κάνεις, για το ότι δεν προλαβαίνεις, είναι προτιμότερο να συγκεντρωθείς, να αφήσεις τις ολιγωρίες και τα παράπονα και να προσπαθήσεις. Να προσπαθήσεις για σένα. Για να νιώθεις εσύ καλύτερα με τον εαυτό σου και τις δυνατότητές του μετά.
Αυτή, λοιπόν, είναι η μαγεία του Σεπτέμβρη. Το ότι σε βάζει σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης. Ανασυγκρότησης ως προς τις υποχρεώσεις σου, και πρωτίστως ως προς τον εαυτό σου.
Μπορεί τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη να αναβιώνεις ακόμα το καλοκαίρι. Δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα οι ουσιαστικές υποχρεώσεις, οι δουλειές που να σε τοποθετούν στο καθιερωμένο σου πρόγραμμα, η εξεταστική δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, οπότε αντιμετωπίζεις την όλη κατάσταση με μια μεγαλύτερη ελαστικότητα. Όταν όμως φτάσει ο μήνας αυτός στη μέση του, τότε καταλαβαίνεις πόσα πραγματικά έχεις να κάνεις, και ίσως νευριάζεις με τον εαυτό σου που δεν προετοιμάστηκες νωρίτερα.
Μεγάλος φόρτος εργασίας που περιμένει να υλοποιηθεί, μαθήματα εξεταστικής που δε διαβάστηκαν ποτέ στην ώρα τους, υποχρεώσεις στη δουλειά που σε κρατούν σε μια μόνιμη εγρήγορση. Δεν πειράζει όμως. Γιατί αυτή η πίεση μας κάνει πιο παραγωγικούς κι έτοιμους να αντιμετωπίσουμε κάθε είδους δυσκολίες.
Ο Σεπτέμβρης όμως, πέρα από τον μήνα των υποχρεώσεων, δεν παύει να είναι και ο μήνας των αλλαγών. Θα πάρεις αποφάσεις, θα σκεφτείς σοβαρά, θα σχεδιάσεις και θα προγραμματίσεις. Τότε θέτεις τους πραγματικούς σου στόχους και τα ουσιαστικά σου θέλω. Βάζεις τα πάντα σε μια τάξη. Οργανώνεις το πρόγραμμά σου, ξεκινάς πράγματα τα οποία είχες σε μια μόνιμη αναβολή, γίνεσαι επιτέλους παραγωγικός.
Γιατί το καλοκαίρι, πέρα από την ξεκούραση που προσφέρει, σε τοποθετεί σε μια κατάσταση παρατεταμένης αδράνειας, χωρίς να χρειάζεται να πάρεις κάποια ουσιαστική απόφαση όλους αυτούς τους τρεις μήνες. Απλά χαλαρώνεις, απολαμβάνεις τον ήλιο, τις παραλίες και τη νυχτερινή ζωή, αναβάλλεις οποιοδήποτε σχέδιο αφορά το μέλλον σου. Δεν σε αδικεί κανείς, αλλά κάποια στιγμή πρέπει ο καθένας μας να βάλει τα πράγματα και την καθημερινότητά του σε μία σειρά και να λάβει κάποιες αποφάσεις αντί να ολιγωρεί.
Μπορεί κάποιοι να βλέπουν τον Σεπτέμβρη ως αυτόν τον μαρτυρικό μήνα που σε ταρακουνάει από την ηρεμία και την ανεμελιά του καλοκαιριού και σε χώνει απευθείας σε μια στοίβα υποχρεώσεων. Μήπως είναι όλα όμως θέμα προοπτικής;
Αντί να τον αντιμετωπίζουμε με έχθρα και απογοήτευση, ας τον δούμε ως μια ευκαιρία ανασυγκρότησης κι αναπροσαρμογής. Απλά φαντάζει πάντα δύσκολος κι επώδυνος γιατί μέσα σε αυτό το μήνα καλούμαστε να περάσουμε όλα τα μεταβατικά στάδια. Όμως, σηματοδοτεί και μια νέα αρχή. Μια αρχή στην οποία επιλέγουμε να είμαστε καλύτεροι, σπουδαιότεροι και πιο ώριμοι να προχωρήσουμε. Ας τον απολαύσουμε λοιπόν…