Ελευθερία ΜαρίνουΑσπρόμαυροι τόνοι σε έγχρωμο παρόν…
Το γνωστό σε όλους B&W Photography, (Black&White), είναι ιδιαίτερα αγαπητό σήμερα από πολλούς καλλιτέχνες. Παρά το γεγονός πως το χρώμα και η απόδοση αυτού ήταν μια επανάσταση για τον εικαστικό χώρο τον 19ου αιώνα, πολλοί είναι αυτοί που προτιμούν να αποτυπώνουν τα κάδρα τους σε ασπρόμαυρους τόνους…
Καθ’ όλο τον 19ου αιώνα, γίνεται προσπάθεια να αποτυπωθούν έγχρωμες λήψεις οι οποίες και αποτέλεσαν γεγονός το 1861 με την βοήθεια του James Clerk Maxwell, φυσικού επιστήμονα. Μετέπειτα, κυκλοφόρησαν τα πρώτα έγχρωμα φιλμ (Autochrome και Kodachrome) τα οποια αποτελούνταν από τρία διαφορετικά επιχρωματισμένα στρώματα (μπλε, πράσσινο και κόκκινο). Έως τότε όμως, υπήρχε μια εξελιστική πορεία στην τεχνική και στην χρήση γυάλινων πλακών οι οποίες και δυσκόλευαν την μετάδοση της φωτογραφικής μηχανής μιας και οι ίδιες ήταν αρκετά βαριές.
Ας γνωρίσουμε δύο φωτογράφους που αναδείχθηκαν ως οι ”πρωτεργάτες” της φωτογραφικής τέχνης μέσα από τους γκρίζους τόνους και την δημιουργικότητα τους…
Henri Cartier-Bresson (22 Αυγούστου 1908 – 3 Αυγούστου 2004):
“To photograph: it is to put on the same line of sight the head, the eye and the heart.”
Έχει θεωρηθεί ένας από τους πατέρες της φωτογραφίας με καθολική αναγνώριση. Ο ίδιος μέσα από την ”ματιά” του έδωσε έμφαση στην γεωμετρία και την απλότητα. Πάντα διακριτικός, έμεινε υπομονετικός στο ίδιο σημείο για να αδράξει την κίνηση που θα σε συνεπάρει- μα ποτέ δεν έμεινε δέσμιος στο πρώτο κλικ.. Ο ίδιος έχει ταξιδέψει αρκετά σε Ευρώπη, Ινδία, ΗΠΑ και Κίνα προκειμένου να βυθιστεί στην εκάστοτε κουλτούρα και να την αποδώσει με έναν μοναδικό τρόπο. Άκόμη, έχει εκδόσει τέσσερα βιβλία στα οποία μιλά για τις φωτογραφίες του και εκθέτει την φιλοσοφία του. Τα βιβλία είναι τα ακόλουθα:
1) Η αποφαστική στιγμή
2) Λεύκωμα
3) Ινδία
4) Ο άνθρωπος, εικόνα και ο κόσμος
Andor Kertész (2 Ιουλίου 1894 – 28 Σεπτεμβρίου 1985)
“Everything is a subject. Every subject has a rhythm. To feel it is the raison detre. The photograph is a fixed moment of such a raison detre, which lives on in itself.”
Tόσο εμπορικά όσο και κριτικά δέχθηκε μεγάλη αναγωνρισιμότητα. Τα θέματα του καλύπτουν πτυχές του δρόμου, είναι τοπία και πορτρέτα. Ευαίσθητος και ανήσυχος συνέχισε να φωτογραφίζει μέχρι τα βαθειά γεράματα του απλά αντικείμενα δίνοντας τους άλλο νόημα, μια άλλη διάσταση…
Σύγχρονοι φωτογράφοι, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, που έχουν βραβευθεί για τα κλικ τους…
Αν προσπαθήσει κανείς να βρει διαφορές και ομοιότητες με τις πρώτες B&W και τις σύγχρονες φωτογραφίες, τότε πιθανανά να μην καταφέρει να βρει και πολλές, πιθανά τα μέσα είναι πιο ειδικά και μπορούν να αποδώσουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα, σαν ουσία όμως, σαν νοήμα, δεν έχουμε πολλές αισθητές διαφορές. Ο τρόπος ζωής, που είναι πολύ διαφορετικός με τότε, δεν εξαλείφει την απλότητα που υπάρχει μέσα σε αυτόν, τη γνησιώτητα της στιγμής και την ευθεντικότητα – όπου και πάντα θα είναι το μείζον θέμα κάθε καλλιτέχνη καθώς και το πιο εύστοχο.
Ας δούμε και δυο φωτογραφίες που αναβίωσαν από το ασπρόμαυρο του τότε μέσω των εργαλείων επεξεργασίας:
[ 1 ] Η Γέφυρα του Λονδίνου [ 1881- 884 ]
[ 2 ] Ο Πύργος του Άιφελ, 1889.
