Αλεξία ΧάμουζαΟ Παναγιώτης Μάργαρης για ακόμη πέντε Σάββατα θα μας “ταξιδεύει” στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης!
Και εκεί που μιλάς με τον Λ, ξαφνικά επικοινωνεί μαζί σου η Α και σου λέει ότι κέρδισε εισιτήρια για να πάτε μαζί απόψε να ακούσετε τον Παναγιώτη Μάργαρη.
Εκείνη την στιγμή είπα γιατί όχι; Να μια ευκαιρία να ακούσω κάποιον που δεν ξέρω σε μεγάλο βαθμό ακουστικά και να γνωρίσω εννοείται αυτόν τον τραγουδιστή!
Κατευθύνθηκα με την Α το βράδυ του Σαββάτου προς το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στην Πειραιώς, κατά τις 21:30. Μπήκαμε στον ανελκυστήρα, κατεβήκαμε στον τρίτο όροφο, περάσαμε μέσα από τα ατμοσφαιρικά και χαμηλά φωτισμένο εστιατόριο ClapTheRestaurant και καθίσαμε στο πλατό του. Μας περιτριγύριζαν τρεις γυναίκες και ένας άνδρας στο ίδιο τραπέζι.
Η ώρα περνούσε, ο χώρος γέμιζε, και το φως όλο και χαμήλωνε. Η ζέστη ήταν σταθερή αλλά όχι ασφυκτική. Ένιωθες σαν να ήσουν στον ιδιωτικό σου χώρο και απλώς χαλάρωνες περιμένοντας να ακούσεις κάποιον να παίξει μουσική για εσένα και μόνο.
Ο Παναγιώτης Μάργαρης ανέβηκε στην σκηνή κατά τις 22:35. Ο κόσμος χειροκρότησε και ξαφνικά μία σιωπή δύο λεπτών μέχρι ο τραγουδοποιός να κουρδίσει την κιθάρα του. Ξεκινά, λοιπόν, να γρατζουνά ελαφρώς την κλασσική κιθάρα του και μας είπε “μου αρέσει να παίζω με την αλήθεια του φυσικού ήχου” και εκεί ξεκινά να παίζει…
Την ”όμορφη πόλη”, την έπαιξε μόνος του και ύστερα ανέβηκε στην σκηνή η νέα ερμηνεύτρια Ανδριάνα Λυκουρέση και εκείνη τραγούδησε την ”όμορφη και παράξενη πατρίδα”. Ύστερα, μόνος του έπαιξε το ”fields of gold” του λατρεμένου Sting. Προχώρησε, ακριβώς μετά, σε μία απίστευτη διασκευή με την κιθάρα του και έπαιξε το ”people are strange” από ποιους άλλους; Από τους Doors φυσικά! Πριν έρθει κοντά του πάλι η Ανδριάνα διασκεύασε επίσης και το ”hotel california” των Eagles το οποίο έπαιξε χρησιμοποιώντας αρκετά περάσματα από αργεντίνικη μουσική.
Στην συνέχεια, έπαιξε πάλι σόλο το κομμάτι ”χάθηκα” του Μίκη Θεοδωράκη το οποίο σιγοψυθίριζαν όλοι και έτσι βοηθούσαν στο να δοθεί ένας ρυθμός στο κομμάτι. Με την Ανδριάνα, παραμένοντας στο κλίμα, ακούσαμε το ”αγάπη μου” του Μίκη Θεοδωράκη.
Ένα από τα κομμάτια με τα οποία η Ανδριάνα μάγεψε το κοινό ήταν το ”πόσο πολύ σ’ αγάπησα” του Χρήστου Θηβαίου, καθώς η φωνή της ανεβοκατέβαινε συνεχώς και ο Π. Μάργαρης έπαιζε τόσο δυναμικά την κιθάρα που κόντευαν να σκιστούν τα τάστα της κιθάρας του. Μετά ακούσαμε ένα αγαπημένο τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη και συγκεκριμένα το ”Αυτή η νύχτα μένει”.
Στο συγκεκριμένο σημείο ο Π. Μάργαρης έδωσε στο κοινό την ευκαιρία να τραγουδήσει δυνατά ως “χορωδία”, όπως μας ονόμασε ο ίδιος, ώστε να συνοδεύσουμε την φωνή της Ανδριάνας. Ακολούθησε το ”requiem for a dream” το οποίο έχει συγκαταλεχθεί στο τελευταίο του άλμπουμ. Με την Ανδριάνα πλέον στο πλάι του ακούσαμε το ”caruso”, το “καληΝύφτα” και ”τα λόγια και τα χρόνια”. Τελευταία κομμάτια που έπαιξαν ήταν “το μινόρε της αυγής” και την ”οδό των ονείρων”. Τέλος, μας αποχαιρέτησαν και κατέβηκαν από την σκηνή..
Όχι, όμως! Η βραδιά δεν τελείωσε εκεί!
Είχαμε “ζεσταθεί” αρκετά ώστε να τους αφήσουμε να φύγουν. Γι’ αυτό μετά το χειροκρότημα χτυπούσαμε παλαμάκια με ρυθμό, με σκοπό να τους φέρουμε και πάλι στην σκηνή, έστω για ένα τελευταίο τραγούδι! Τελικά, ήρθαν και, μάλιστα, έπαιξαν το ”τραγούδι της ερήμου”, το οποίο αφιέρωσαν και στην Αρλέτα!
Φύγαμε όλοι πολλού συγκινημένοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και εννοείται πως έστω και μία φορά αξίζει να τον δείτε live! Για τους λάτρεις της μουσικής, των solo συναυλιών και του ηχητικού αποτελέσματος που προσφέρει μία κλασσική κιθάρα αξίζει να παρευρεθείτε σε μία από τις επόμενες συναυλίες του!
Πιστέψτε με, δεν υπάρχει!