Ευα ΜπεσλεμέΗ μεγάλη μορφή του Γιάννη Αγγελάκα δεν είναι κάτι μπορείς να ξεχάσεις εύκολα, αν έχεις την τύχη να τον παρακολουθήσεις live! Γι΄αυτό και η ευκαιρία που δίνουν οι δύο live εμφανίσεις στο Piraeus 117 Academy στις 17 & 18 Μαρτίου είναι μοναδικές.
Είναι δύσκολο να γράψεις ένα άρθρο-αφιέρωμα για έναν τόσο περίπλοκο καλλιτέχνη, που θαυμάζεις και ακολουθείς συστηματικά. Μα τι λέω;! Ο Γιάννης Αγγελάκας δεν θα αποδεχόταν τον χαρακτηρισμό «καλλιτέχνης”, ίσως είναι αρκετά ασαφής για να περιγράψει έναν μουσικό, έναν ποιητή.
Ξεκίνησα να ακούω Τρύπες, όταν ήμουν ακόμα στην εφηβεία. Αν με ρωτούσες τότε, ποια ήταν η αγαπημένη μου μπάντα, μάλλον δεν θα απαντούσα αυτή. Όμως, η επαφή μου με την μουσική τους, συνοδευόταν πάντα από μία λέξη: σεβασμός. Σεβασμός για τους στίχους, για την μελωδία, για τα συναισθήματα που μου προκαλούσε το άκουσμά τους.
Δεν είχα ποτέ την τύχη να τους ακούσω live ως Τρύπες. Πράγμα που μου προκαλεί έντονη ζήλια απέναντι σ’ όσους δηλώνουν «Έχω δει live τις Τρύπες», που συνήθως είναι οι ίδιοι που θα συμπληρώσουν λίγο αργότερα «… και τα Ξύλινα Σπαθιά». Παρότι δεν πήγα ποτέ σε κάποια συναυλία τους ως μπάντα, είχα την τύχη να δω πολλές φορές επί σκηνής τον Γιάννη Αγγελάκα. Διάολε, αυτό είναι τύχη!
Ανεβαίνει στην σκηνή, ταπεινός και απλοϊκός, αλλά ταυτόχρονα μεγαλειώδης. Τον σέβεσαι! Βρίσκεται στην σκηνή για να κάνει αυτό που οφείλει να κάνει. Είναι εκεί για την μουσική. Όχι για το θεαθήναι, τα λούσα και την εικόνα. Είναι εκεί γιατί το γουστάρει και γι’ όσους τον γουστάρουν.
Για εκείνον η μουσική είναι θάλασσα, έρωτας, θρησκεία.
«Για εμένα είναι η απόλυτη θρησκεία. Είμαι ένας πιστός της. Είναι η μεγαλύτερη θρησκεία που υπάρχει. Όλες οι θρησκείες με τη μουσική παλεύουν να φτιάξουν τους πιστούς τους. Η μουσική από μόνη της, όμως, είναι η μεγαλύτερη θρησκεία. Μιλάμε βέβαια για τη μουσική αυτών που την πλησιάζουν όχι για να τη χρησιμοποιήσουν, αλλά για να χρησιμοποιηθούν από αυτήν». – Γιάννης Αγγελάκας, VICE GREECE.
Πέρα από την ευλάβεια του για την μουσική, καταλαβαίνεις και την συμφιλίωση του με τον χρόνο. Σίγουρα δεν έχει την ενέργειά που είχε ως 25χρονός. Αλλά, δεν φαίνεται και να τον απασχολεί. Δεν θα τον βαρεθείς, ούτε θα σου φανεί υποτονικός. Αντιθέτως, θα σου μεταφέρει την γεμάτη ένταση ενέργειά του και θα σε κάνει να χτυπηθείς μαζί του. Το κοινό στις συναυλίες του Γιάννη είναι από τα πιο δυναμικά που έχω συναντήσει σε live.
Πλέον είναι 56 χρονών και στην ερώτηση, για το αν θα μπορούσαν να επανενωθούν οι Τρύπες, είναι αρνητικός. Όχι γιατί η μπάντα διαλύθηκε χάριν κάποιου τσακωμού. Αλλά γιατί ο ίδιος δεν μπορεί να ξαναγίνει 25 χρονών. Οι Τρύπες όπως έχει δηλώσει, διαλύθηκαν γιατί απλά έπαψε να έχει πλάκα. Έπαψαν να περνούν καλά. Ο ίδιος ήθελε ν’ ανακαλύψει νέες μουσικές και ήχους, πράγμα που δεν μπορούσε να το κάνει πλέον με τις Τρύπες.
«Ο έρωτας με τις Τρύπες κάποτε τέλειωσε και ο καθένας ξέρει πόσο δύσκολο είναι να σαλπάρεις, αφήνοντας πίσω σου το ομορφότερο λιμάνι που έχεις συναντήσει. Να το βλέπεις να χάνεται στις φλόγες. «Η φωτιά στο λιμάνι», που λέει κι ο Παύλος στα Σπαθιά». – Γιάννης Αγγελάκας, LIFO
Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε το καινούριο του άλμπουμ «Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια», με την καινούρια του μπάντα 100º C.
Ο Γιάννης για τους 100º C: «Μια παρέα από νέα, ανήσυχα παιδιά που είναι ταλαντούχοι και ψυχωμένοι μουσικοί, δραστήριοι και γνωστοί στη νέα μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης και χαίρομαι να συνεργάζομαι και να ανταλλάσσω ενέργεια, γνώση, ιδέες και ανέκδοτα μαζί τους». – TVXS
Tην Παρασκευή 17 και το Σάββατο 18 Μαρτίου, ο Γιάννης Αγγελάκας & οι 100º C, θα βρίσκονται για δύο live συναυλίες στο Piraeus 117 Academy.