Η Ελλάδα του Ογδόντα στην Τεχνόπολη: Ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο

To Frapress έκανε μια βόλτα και ταξίδεψε πίσω στο 1980 μέσα από την έκθεση “Η Ελλάδα του Ογδόντα στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων”.

Η έκθεση GR80s. Η Ελλάδα του Ογδόντα στην Τεχνόπολη είναι μια πρωτότυπη ιστορική και πολιτισμική αναδρομή στην δεκαετία του ’80 η οποία έχει στόχο να προσφέρει στον επισκέπτη μια μοναδική αναβιωτική εμπειρία. Πολιτική, τρόποι ζωής, τέχνες και τεχνολογία του ’80, θα ανασυσταθούν σε 18 περίπτερα, μέσα από ένα συνδυασμό άμεσης πληροφορίας, οπτικοακουστικών εκθεμάτων και διαδραστικών εφαρμογών. Η έκθεση διοργανώνεται από την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, με πρόγραμμα παράλληλων δράσεων στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

Εγώ κατέφτασα Κυριακή μεσημέρι. Δεν περίμενα να έχει τόσο κόσμο. Μπαίνοντας στον πρώτο χώρο στην κατηγορία πολιτική από την πρώτη στιγμή ένα ρίγος με διαπέρασε. “Πόση ιστορία να χωρέσει σε αυτόν τον τόπο”, αναρωτήθηκα. Τα ιστορικα γεγονότα περνούσαν από τα μάτια μου αστραπή. Κάποια τα ήξερα, κάποια άλλα όχι. Ήταν η εποχή τότε που οι άνθρωποι έβγαιναν πραγματικά στο δρόμο και αγωνίζονταν για τα πιστεύω και ιδανικά τους. Πάλευαν για ένα καλύτερα αύριο, πίστεψαν σε πολιτικούς ηγέτες και προδόθηκαν και όλα αυτά στο όνομα κάποιου ονείρου, μιας καλύτερης Ελλάδας από αυτής που έζησαν οι παππούδες μας.

Προχωρώντας σε άλλες αίθουσες συναντάς παλιά παιχνίδια, την αναπαράσταση ενός σπιτιού ακριβώς έτσι όπως ήταν τότε. Μου θύμισε τα πλακάκια που έχει ακόμη η γιαγιά μου στο σπίτι και για κάποια στιγμή ένιωσα ότι δεν είμαι πολύ μακριά από αυτήν την γενιά. Παλιά τηλέφωνα που και γω τα θυμάμαι αλλά και κασέτες. Τι όμορφες που ήταν οι κασέτες. Τώρα βρίσκουμε όλα με το πάτημα ενός κουμπιού. Παλιά ο ένας δάνειζε στον άλλον τις κασέτες του. Τώρα απλά ψάχνουμε μόνοι στην αναζήτηση του youtube.

Πιο πέρα οι μουσικές. Οι Τρύπες από την Θεσσαλονίκη κάνουν το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Το θρυλικό “Ρόδον” ανοίγει στην Μάρνης που τώρα στεγάζεται ένα super market, ο Νίκος Άσιμος γράφει “Θα’ρθω κανα βράδυ να σε βρω..και το μυστικό μου να σου πω…το΄ψαξα πολύ για να το πω σε σένα..κι ας με θεωρήσουν παλαβό” και μετά από λίγα χρόνια αυτοκτονεί. Ο Σιδηρόπουλος πεθαίνει από υπερβολική δόση ηρωϊνης.

Θα λέγαμε ότι το 1980 έγιναν πολλά πράγματα. Πολλά και μαζεμένα σε όλα τα επίπεδα. Αν και είμαι γενιά του 1990 πάντα πίστευα ότι θα μπορούσα να ζω σε εκείνη την εποχή. Μια ρετρό εποχή, κιτς κατά πολλούς που όμως υπήρχε μια αθωώτητα. Ο κόσμος μιλούσε, έβγαινε έξω, δεν υπήρχαν κινητά, ίντερνετ και όλα κυλούσαν στα πλαίσια μιας γειτονιάς. Υπήρχαν περιορισμοί αλλά και η σημερινή πλήρης ελευθερία δεν ξέρω αν θα μας οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα.