Γωγώ ΝταλλήΗ ταινία που απέσπασε τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης δραματικής ταινίας για το 2017 είναι ένα σεληνόφως που φωτίζει την πορεία ενηλικίωσης ενός αφροαμερικανού αγοριού στο Μαιάμι της βίας και των ναρκωτικών.
Το «Moonlight» εμφανίστηκε αθόρυβα ως αουτσάιντερ στο Φεστιβάλ του Τορόντο για να οδηγηθεί επάξια σε ένα διθυραμβικό χορό υποψηφιοτήτων και βραβεύσεων. Αναμφίβολα αποτελεί το μεγάλο αντίπαλο δέος του “La La land” στη μάχη για το όσκαρ καλύτερης ταινίας. Ο λόγος; Η αφοπλιστική, συγκινητική της ειλικρίνεια.
Ο Σάιρον μεγαλώνει σε ένα γκέτο ναρκωτικών και σχολικού εκφοβισμού με μια προβληματική, εθισμένη μητέρα σε ένα συναισθηματικά άνυδρο περιβάλλον. Τυχαία θα βρεί καταφύγιο σε έναν έμπορο ναρκωτικών που θα του μάθει να κολυμπά στα βαθιά νερά της σκληρής πραγματικότητας. Σε έναν κόσμο που χτυπά, πληγώνει και καταστρέφει το διαφορετικό.
Η ταινία είναι δομημένη σε τρία κεφάλαια, σε τρεις φάσεις της ζωής του ήρωα (Little-Syron-Black) . Κάθε κεφάλαιο αφηγείται και ένα διαφορετικό κομμάτι της προσωπικότητας του Σάιρον. Κοινός παρανομαστής, η εσωτερική του αλήθεια, η αλήθεια που κρύβουμε όλοι μέσα μας στο δύσκολο ταξίδι της προσωπικής αναζήτησης.
Ο Μπάρρυ Τζένκινς στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, βασισμένη σε ένα θεατρικό σχέδιο ονόματι “In moonlight balck boys look blue” γράφει μια βαθιά ειλικρινή ιστορία χωρίς συναισθηματική αιδώ, που συγκινεί και εμπνέει.
Ακολουθεί τους ήρωες του με μια απείθαρχη κάμερα που κινείται διαρκώς και « ζαλίζει» με αβίαστη φυσικότητα το θεατή, φέρνοντας στην επιφάνεια συναισθήματα ανόθευτα και αληθινά. Ο κινηματογραφικός φακός πλησιάζει τα πρόσωπα τόσο κοντά που μπορείς να διαβάσεις τις σκέψεις τους, να ακούσεις την τραυματισμένη τους ψυχή.
Το βίαιο πρόσωπο της Αμερικής απέναντι στους αφροαμερικανούς, ο εφιάλτης των ναρκωτικών, τα παιδικά τραύματα, τα ανεξίτηλα εφηβικά σκιρτήματα σε πρώτο πλάνο πλάθουν μια ταινία σκληρή και ρεαλιστική που ακολουθεί τον φυσικό ρου των πραγμάτων χωρίς υπεκφυγές και μελοδραματισμούς.
Ερμηνείες αθόρυβες, «καθαρές», ήρωες που προσπαθούν να αποδράσουν από καθηλωτικά καρέ. Δεν φωνάζουν υποκριτικά, αφήνουν το σεληνόφως να αποκαλύψει ποιοί είναι.
Ο Μαχέρσαλα Άλι,γνωστός από το “House of cards”, ως σκληρός drug dealer που αγκαλιάζει τρυφερά ένα μικρό αγόρι που τον έχει ανάγκη, μέσα σε λίγα λεπτά δίνει μια σπάνια αυθεντική ερμηνεία που του χάρισε τo βραβείο του Σωματείου Ηθοποιών και πολλές ακόμη υποψηφιότητες. Γιατί όχι και το πρώτο του όσκαρ.
Ανεπιτήδευτο και λιτό κινηματογραφικά το “Moonlight” μιλάει κατευθείαν στην καρδιά μέσα από διαπεραστικά βλέμματα . Και όταν η σιωπή γίνεται εκκωφαντική ακούγεται το τρίξιμο του βιολιού, με τις μελωδίες του Nicollas Britell, για να αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας.
Μια ταινία που δείχνει ότι ποτέ δεν είναι αργά για να ανακαλύψεις ποιoς είσαι ή μάλλον για να αποφασίσεις ποιoς θες να είσαι. Γιατί στο σεληνόφως τα μαύρα αγόρια φαίνονται μπλε. Γιατί στο σεληνόφως όλοι μοιάζουμε διαφορετικοί.