Σοφία ΣτεφανάκηΟ Donk, κατά κόσμον Γιάννης, μας μιλάει για το επάγγελμα του ως piercer artist,την αγάπη του πόνου και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από όλο αυτό. Γιατί, ο πόνος και η αγάπη, πάνε μαζί.
Τον Γιάννη τον γνώρισα πέρσι, ενώ τον ήξερα πολύ καιρό πρίν,μέσω του στούντιο που δουλέυει, στα Μελίσσια. Με τράβηξε από την πρώτη στιγμή η αντισυμβατική του ομορφιά, η απίστευτη ευγένεια του, καθώς και η αγάπη και το πάθος του γι’ αυτό που κάνει, δηλαδή να τρυπάει το σώμα και το δέρμα. Κάθε συζήτηση μαζί του μοιάζει με διαλογισμό, ενώ κάθε του απάντηση είναι μια έκπληξη. Θα καταλάβετε γιατί. 
Ασχολείσαι επαγγελματικά με τον χώρο του piercing εδώ και 7 χρόνια. Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε σ ’αυτό και με ποιόν τρόπο ξεκίνησες;
Για ’μένα, το piercing ήταν και είναι ένας τρόπος να εκφράζομαι εύκολα και έντονα. Όλο αυτό είναι μια εκτόνωση ενός συνδυασμού φόβου, πόνου, άγχους και ελευθερίας, ύστερα από την οποία επικρατεί μια γλυκιά ηρεμία. Από τα 12 μου, που είχα την πρώτη μου επαφή με το piercing, ένιωσα ότι εκεί ανήκω.
Στο επάγγελμα αυτό, μπήκα γιατί θεώρησα ότι μπορούσα να προσφέρω την υπηρεσία αυτή όμορφα. Αυτό που θέλω, είναι να προσφέρω μια εμπειρία που θα είναι ευχάριστη, με τον κατάλληλο σεβασμό που πρέπει να επιδεικνύει ο κάθε piercer -artist απέναντι στον πελάτη του, που έχει έρθει και του εμπιστεύεται το σώμα του. 
Υπήρξε κάποια στιγμή στην ζωή σου που δεν είχες piercing;
Δεν γεννήθηκα έτσι, ξέρεις (γελάει). Ναι, υπήρξε μια περίοδος αφού τελείωσα το σχολείο. Και αυτό λόγω ψυχολογικού πολέμου- bullying που δεχόμουν, στα πλαίσια της κλειστής κοινωνίας όπου έμενα. Για την ακρίβεια, είχα κάθε μήνα 3 προσαγωγές στην αστυνομία για εξακρίβωση στοιχείων. Και αυτό γινόταν για έναν χρόνο, μέχρι τελικά να με μάθουν όλοι.
Επίσης όταν ήμουν στον στρατό, για 14 μήνες, όντας Δόκιμος Έφεδρος Ανθυπολοχαγός των Ειδικών Δυνάμεων. Αυτήν την περίοδο, ουσιαστικά κρυβόμουν από τον εαυτό μου. Τα βράδια, πήγαινα στο μπάνιο, φορούσα τα piercings μου, κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέπτη για να θυμάμαι ποιος πραγματικά είμαι, και έλεγα ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Θεωρείσαι piercer artist. Τι το καλλιτεχνικό μπορεί να κρύβεται στην δουλειά σου;
Τέχνη μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Για ‘μένα, τέχνη είναι το τρύπημα του σώματος και κυρίως η μελέτη του. Δηλαδή η συμμετρία και η ανατομία του. Έχοντας περάσει τη μισή μου ζωή στο χώρο αυτό, έχω διαμορφώσει μια άποψη και μια αισθητική, για την οποία οι πελάτες έρχονται σε ‘μένα και συζητάμε τι ακριβώς θα κάνουμε, τι τους ταιριάζει κλπ.
Πως έγινε η γνωριμία και έπειτα η συνεργασία με τα παιδιά από το Luv n Roll;
Γνώριζα τα παιδιά και την ύπαρξη του μαγαζιού μέσω των social media, ώσπου έτυχε κάποια στιγμή να έρθω Αθήνα για ένα live φίλων. Εκεί, έτυχε να μιλήσω με κάποιον, ο οποίος μου πρότεινε να επικοινωνήσω με το studio, επειδή μπορεί να χρειάζονταν piercer artist. Μέχρι τότε δεν είχαν κάποιον, ήταν ακόμη στο ξεκίνημα και στο στήσιμο. Έπειτα επικοινώνησα με τον Μπίνα, και συζητήσαμε για την φιλοσοφία που εγώ προσωπικά έχω, για να δούμε αν θα μπορούσε να ταιριάξει με την αντίστοιχη των παιδιών.
Μπορείς να μάθεις περισσότερα για την ιδεολογία του Γιάννη και των υπόλοιπων παιδιών του One Love εδώ:
Το piercing μπορεί να συμβολίζει κάτι; (Σε σύγκριση με το tattoo, που τις περισσότερες φορές συμβολίζει πράγματα)
Φυσικά και έχει κι αυτό διττή σημασία. Εικαστικά κι οπτικά έχει να κάνει με την αισθητική. Η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος , όπως αναφέρει και ο κ. Ραφαηλίδης στο αντίστοιχο βιβλίο του “ Στοιχειώδης Αισθητική”.
Ψυχολογικά, αυτό που συμβολίζει το piercing, είναι μια έντονη στιγμή σου, όταν νιώθεις ότι θέλεις να βγάλεις κάτι από μέσα σου, να εκφράσεις κάτι. Άλλες φορές , αυτό μπορεί να είναι μια εκτόνωση, μια ανάγκη σου, ή απλά η διακόσμηση του σώματος. Ας μην ξεχνάμε ότι η προέλευση του piercing και η ερμηνεία του, βασίζεται στον πόνο που προκαλείς εκούσια στο σώμα σου, με σκοπό να σε οδηγήσει σε κάποιο είδος συναισθηματικής λύτρωσης.
Ο πόνος, είναι κομμάτι της ζωής, πολλές φορές μοιάζει λυτρωτικός και νιώθεις ότι καταπολεμάς τους «δαίμονες» σου, και χρειάζεται να τον νιώσεις. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας προσπαθούν να θάψουν τον πόνο και τα άσχημα συναισθήματα που νιώθουν.
Το piercing, λοιπόν, είναι ένας τρόπος να έρθεις κοντά με τον πόνο, με έναν τρόπο όμορφο. Εφόσον καταλήγεις να γελάς, πόσο άσχημο μπορεί να είναι;
Υπάρχει κάτι το οποίο θεωρείς ακραίο; Ή ότι κάτι παραβαίνει την ομορφιά του σώματος με άσχημο τρόπο; (Αναφορικά με τα body modifications και το scarification)
Το ακραίο είναι σχετικό. Ακραίο, πιστεύω ότι θεωρείται οτιδήποτε παραβιάζει την αισθητική. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχει κάποιος μονάχα ένα piercing , αλλά να παραβιάζει την αισθητική και να θεωρείται ακραίο, ενώ κάποιος άλλος, να έχει πάρα πολλά piercings πάνω στο σώμα του, τοποθετημένα όμως με τέτοιο τρόπο, ώστε να αναδεικνύουν ομορφιά και αρμονία.
Εγώ προσωπικά, θεωρώ ακραίο το να καταστρέφεις την υγεία σου, μέσω της ζωής που κάνεις και των επιλογών σου. Για παράδειγμα, να τρως πάρα πολύ, ή πολύ λίγο. Και αυτό, αν το σκεφτείς είναι μια μορφή body modification, γιατί εσύ ο ίδιος αλλάζεις το σώμα σου.
Επίσης, είναι θέμα οπτικής. Αυτό που θεωρώ εγώ ακραίο, μπορεί για τον άλλο να μοιάζει φυσιολογικό ή το αντίστροφο.
Πως βοηθάς κάποιον να διαχειριστεί τον πόνο του piercing;
Αρχικά, εννοείται ότι κάποιος, όταν έρθει εδώ, πρέπει να είναι προετοιμασμένος για όλο αυτό, να είναι αποφασισμένος και να έχει κατά νου τις συνέπειες. Από κει και πέρα, αναλαμβάνω εγώ.
Όταν κάποιος σπουδάζει ιατρική, πέρα από το κομμάτι της ιατρικής, μέσα στις σπουδές του υπάρχουν και μαθήματα σχετικά με την ψυχολογία. Ένας επαγγελματίας, ο οποίος ασχολείται με σώματα και πρόκειται να προκαλέσει πόνο, οφείλει να ξέρει πως να προετοιμάσει τον άλλο για αυτό που θα δεχτεί, να τον κάνει να νιώσει άνετα με την όλη κατάσταση, αποβάλλοντας το άγχος και τον φόβο του. Αυτό, λοιπόν, προσπαθώ να κάνω και εγώ.
Έχεις υποστεί ρατσισμό για το επάγγελμα σου;
Ναι, σε κάποιους ακούγεται περίεργο, ιδιαίτερα σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, και είναι κάπως λογικό. Όμως, η ζωή εξελίσσεται, έτσι και τα επαγγέλματα. Υπάρχουν πλέον νέες ανάγκες, κάτι το οποίο δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν.
Τι θα ήθελες να αλλάξει στον κόσμο του piercing, στην χώρα μας και γενικότερα;
Θα ήθελα ο κόσμος να αρχίσει να ενδιαφέρεται και να ενημερώνεται καταλλήλως για την για την υγεία του, αναφορικά με το piercing και το πως θα πρέπει να γίνεται σωστά. Από το τι είναι αποστείρωση, τα υλικά, τα οποία πρέπει να είναι μιας χρήσεως, καθώς και για την απαραίτητη φροντίδα, κατά την οποία απαιτείται επιμέλεια και συνέπεια, προκειμένου να επέλθει η σωστή επούλωση. Οπότε, πριν κάνουμε ένα piercing, τσεκάρουμε το έργο του καλλιτέχνη που θέλουμε, με επουλωμένα piercings, αν ο χώρος είναι υγειονομικά ελεγμένος, και επίσης, πρέπει να προσέξουμε πως οτιδήποτε ακουμπάει το δέρμα, πρέπει να είναι αποστειρωμένο, ακόμη και τα προϊόντα μιας χρήσεως. Και φυσικά, το piercing γίνεται σωστά με βελόνα και μόνο, για την καλύτερη επούλωση και την αποφυγή τραυματισμού του σώματος.
Περισσότερες πληροφορίες για τον Γιάννη και την αγάπη του πόνου εδώ
