Μαρία Αδαμτζίλoγλου….είναι ανήκουστο στις μέρες μας να υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να ζήσουν,όπως αυτά θέλουν…πίσω από όλα αυτά συνήθως αν όχι πάντα κρύβονται οι γονείς, οι φίλοι ή κοινωνία που προσπαθούν να σε επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά….
Είναι ανήκουστο να συμβαίνει κάτι τέτοιο ακόμη και στις μέρες. Πως γίνεται να υπάρχουν παιδιά, που δεν τους επιτρέπεται να ζήσουν, όπως αυτά θέλουν. Και πίσω από όλα αυτά συνήθως αν όχι πάντα κρύβονται οι γονείς, οι φίλοι ή κοινωνία που προσπαθούν να σε επηρεάσουν σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω και πολλές φορές αγνοούν ότι κουβαλάς και εσύ μέσα σου δικά σου όνειρα και ελπίδες. Όλοι μας μέχρι να φτάσουμε στην ηλικία της ενηλικίωσής τους ενθουσιαζόμαστε συνεχώς με καινούρια επαγγέλματα κι εμπειρίες.
Για παράδειγμα, θυμάμαι τον εαυτό μου να λέω διάφορα επαγγέλματα και να ενθουσιάζομαι και να είμαι λουσμένη με μια παιδική ανεμελιά, χωρίς να με ανησυχεί κανένα επαγγελματικό μέλλον και καμία κρίση.
Που πήγαν άραγε αυτά τα όνειρα; Σε ποιο χρονοντούλαπο θα πρέπει να τα αναζητήσουμε; Δεν υπάρχει λοιπόν πιο βίαιο έγκλημα απ’ το να στερήσεις σε κάποιον αυτό το δικαίωμα της απόφασης, της προσωπικής βούλησης και σκέψης για τα μελλοντικά του σχέδια.
Στην Ελλάδα πάντα υπήρχε η τάση οι έφηβοι να επιλέγουν σχολή ανάλογα με το ποια επαγγέλματα μοιάζουν να έχουν ζήτηση. Σε αυτό το κομμάτι επηρέαζαν συνήθως οι γονείς, ειδικά εάν είχαν κάποια έτοιμη δουλειά και επιθυμούσαν να έχουν κάποιο ‘’συνεχιστή’’. Όλη αυτή η επίδραση είχε ως αποτέλεσμα πολλά νεαρά παιδιά να μπαίνουν σε ένα τμήμα χωρίς να ξέρουν το γιατί, απλά είχε ζήτηση κι έτσι τους είπαν οι γονείς, φίλοι και δάσκαλοι.
Σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται όλο και πιο ‘’μόδα’’ αυτό το φαινόμενο, αφού η κρίση έχει εισχωρήσει μέσα στο σπίτι του καθενός μας. Οι γονείς πάντοτε ήθελαν και θέλουν μια σταθερή και προσοδοφόρα εργασία για τα παιδιά τους, και μάλιστα ανησυχούσαν μήπως το παιδί τους δεν καταφέρει να αναζητήσει κάτι καλό. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι το κάνουν για το καλό μας.
It’s my life
It’s now or never
I ain’t gonna live forever
I just want to live while I’m alive
Τι γίνεται όμως μέσα στην ψυχή των ίδιων αυτών των παιδιών; Με τους επαγγελματίες που παίρνουν συνεχώς πτυχία και σιχαίνονται τη δουλειά τους; Πώς θα γίνει ευτυχισμένος ένας άνθρωπος που δε χαμογελάει κάθε φορά που έχει να πάει στο γραφείο του. Η κρίση δεν εμποδίζει κανέναν να εξελιχθεί, μόνο εκείνοι που τη φοβούνται δεν εξελίσσονται. Όλο αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλά παιδιά να πραγματοποιούν ξένα όνειρα, χωρίς να εμβαθύνουν στους ίδιους και να αναζητήσουν τι βαθιά θέλουν.
choose a job you love and will never have to work a day in your life
Έτσι δημιουργούνται καταπιεσμένα παιδιά, άβουλες ψυχές, χωρίς προσωπική βούληση και πάντα δέσμιατων ξένων επιλογών, καθοδηγούμενα και γεμάτα με ανασφάλεια, που θα δημιουργήσουν ύστερα και στα δικά τους παιδιά. Όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος, που θα έχει καταστροφικές συνέπειες αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε την συγκεκριμένη συνταγή Αντιθέτως, κάποιος που αγαπά αυτό που κάνει, θα το κάνει ό,τι κι αν γίνει.
the only way to do great work is to love what you do
Steve jobs
Σίγουρα τα χρήματα θα είναι λιγότερα. Αυτό που μετράει όμως είναι ότι θα είναι πιο παραγωγικός στην δουλεία του, πιο χαρούμενος και ευτυχισμένος. Θα εργάζεται χωρίς καταναγκασμό. Η δουλειά του θα γίνεται πιο παραγωγική και δημιουργική, πράγμα που θα φέρει θετικά αποτελέσματα όχι μόνο στον ίδιο αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία.
Τι σημασία έχει όμως αν κερδίζεις περισσότερα από κάτι που δε σε κάνει να νιώθεις όμορφα, από κάτι που δεν είναι εσύ; Η κοινωνία μας δε χρειάζεται άλλους γιατρούς και δικηγόρους. Χρειάζεται άτομα που να αγαπούν τη δουλειά τους, που να θέλουν να δουλέψουν και να πετύχουν σε αυτό που κάνουν.
YOU OWE IT TO YOURSELF. IF IT’S YOUR DREAM, WHY WOULD YOU WAIT ON MORE DAY TO PURSUE IT?