Γωγώ ΝταλλήΤο ήδη πολυβραβευμένο κινηματογραφικό ποίημα του Σαζέλ που με 7 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα οδεύει ολοταχώς για την οσκαρική κούρσα έφτασε και δύσκολα θα ξεχαστεί.
“Here to the ones who dream..” τραγουδά η Έμμα Στόουν και με αυτόν το στίχο συνοψίζει τη μαγεία του “La La Land”. Μια ταινία για εκείνους που ονειρεύονται.
Ένα μιούζικαλ εμπνευσμένο από άλλη εποχή, ρομαντικό και παραμυθένιο που ωστόσο κρατά εμφατικά τα ρεαλιστικά προσχήματα. Ένα μουσικοχορευτικό αριστούργημα που δικαίως κέρδισε τις καρδιές κριτικών και κοινού.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Λος Άντζελες ή αλλιώς στη La La land, όπως αποκαλούν συχνά την πόλη «που προσκυνά τον καθένα και δεν εκτιμά κανένα».
Η Μία είναι μια σερβιτόρα που φιλοδοξεί να γίνει ηθοποιός και ο Σεμπάστιαν ένας πιανίστας που αγαπά τη τζαζ. Θα συναντηθούν τυχαία, θα ερωτευτούν, θα χορέψουν μέχρι τα αστέρια και ύστερα θα πρέπει να κυνηγήσουν τα όνειρα τους. Πόσο εύκολος όμως είναι ο δρόμος όταν έχεις ως οδηγό την αγάπη;
Ο ταλαντούχος Ντάμιεν Σαζέλ μετά το καθηλωτικό «Whiplash» που έφτασε στα όσκαρ 2 χρόνια πριν, επιστρέφει με ένα υπερθέαμα που ακροβατεί μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας παντρεύοντας περίτεχνα τη λάμψη του παλιού Χόλιγουντ με τον μοντέρνο κινηματογράφο.
Η κάμερα του κινείται διαρκώς και ακολουθεί τους ήρωες όχι παθητικά αλλά αισθαντικά αφουγκραζόμενη τις ενδόμυχες σκέψεις τους.
Οι σκηνές εναλλάσσονται με αξιοζήλευτη αρμονία , τα πλάνα τρέχουν γρήγορα και ρυθμικά σαν να χορεύουν και αυτά μαζί με τους πρωταγωνιστές.
Η ταινία βρίθει από σημειολογικές αναφορές σε σκηνικό και ηχητικό επίπεδο. Χαρακτηριστική σκηνή η απόλυτη σιωπή – η μοναδική στιγμή που δεν υπάρχει ήχος στην ταινία- στο δείπνο του Σεμπάστιαν και της Μία, όταν έρχονται τα πρώτα λεκτικά ρήγματα και όχι μόνο, στη σχέση τους.
Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι ονειρικό. Ένας ύμνος στον απρόσμενο έρωτα, ο οποίος αποτυπώνεται σε μια σαγηνευτική ρομαντική διάσταση απαλλαγμένη από επίγεια δεσμά.
Αντίθετα, στο δεύτερο μέρος προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα. Στην θελκτική μετάβαση από την αφάνεια στη δημοσιότητα, στον κλονισμό της σχέσης που ξεφτίζει από το χρήμα και τη δόξα. Εκεί που τα όνειρα αρχίζουν να θάβονται κάτω από τους συμβιβασμούς και το φθόνο.
Τα όνειρα πονάνε λέει η Μία. Τι θα απογίνει η αγάπη όταν θα βρεθεί ανάμεσα στην απόρριψη και στο κυνήγι της επιτυχίας;
Σε ρυθμούς τζαζ –είναι γνωστή η αδυναμία του σκηνοθέτη ήδη από το “Whiplash” – με αστείρευτη κομψότητα, και με μια νοσταλγική διάθεση για την αμφίρροπη μάχη ανάμεσα στο παλιό και το σύγχρονο, ο Ντάμιεν Σαζέλ κατορθώνει να μας δώσει πίσω για δύο ώρες τη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ κερδίζοντας ένα παρατεταμένο δυνατό χειροκρότημα.
To “La La land” σατιρίζει με το γάντι την αλαζονεία του Χόλιγουντ, θίγει την εφήμερη διασημότητα και στο τέλος αποκαλύπτει με διπλωματική ευγένεια την σκληρή αλήθεια. Την γλυκόπικρη πραγματικότητα που δεν μπορεί να αποφύγει κανείς. Με έναν αξέχαστο χορό που σπάει τα χρονικά δεσμά και σε ταξιδεύει στο «για πάντα».
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ και η Έμμα Στόουν στην τρίτη τους κινηματογραφική συνάντηση δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά την εκπληκτική χημεία τους στη μεγάλη οθόνη.
Η χαρισματική Έμμα Στόουν ως Μία χορεύει, χαμογελά και κινείται με αμείωτη λάμψη και χάρη μπροστά στην κάμερα, φυσική και αιθέρια όπως πάντα.
Χορεύοντας στο ρυθμό των απαλών αισθαντικών μελωδίών του Justin Hurwitz, που ταίριαξαν ιδανικά στον ονειρική προσωπικότητα της, η “La La land” είναι μια ταινία που ερωτεύεσαι. Σε ξελογιάζει, σε ταξιδεύει και σου υπόσχεται. Αυτό που ψάχνουν όλοι. Την αγάπη.
Γιατί ό,τι και αν συμβεί μερικές αγάπες δεν ξεχνιούνται ποτέ.