FrapressΟι αρθρογράφοι του Frapress αναπολούν τα εφηβικά τους χρόνια, με τις δικές του ο καθένας μουσικές αναμνήσεις
Επιμέλεια: Ιωάννα Αλεξοπούλου
Μερικά ακούσματα, άλλα πλέον αστεία, άλλα διαχρονικώς σεβαστά, που για ποικίλους και διαφορετικούς λόγους σημάδεψαν τους αρθρογράφους του Frapress.
Απολαύστε… ή μάλλον θυμηθείτε:
Τα μεσημέρια του 2005, καθημερινή μου συντροφιά ήταν ένα (σάπιο) κανάλι που έβαζε συνέχεια βίντεο κλιπ. Να φανταστείτε δεν θυμάμαι καν το όνομα του. Υπολογιστές δεν υπήρχαν τότε… (όχι, οκ, εγώ ήμουν άσχετη και δεν είχα). Το κανάλι είχε μια τρομερή ποικιλία από Αποστολία Ζώη ως Green Day. Σαν έφηβη και γω, περνούσα τα ψυχολογικά μου, και από Βανδή, Χατζηγιάννη και Καραφώτη, τότε ταυτίστηκα με το Boulevard of Broken Dreams (ναι και μετά περπατούσα στο δρόμο κάνοντας μια αναπαράσταση του κλιπ στο μυαλό μου). Τα ψυχολογικά αυτά φαίνεται δεν μου πέρασαν ποτέ – τελείως- , οπότε αυτό το κομμάτι ακόμα με σημαδεύει!
Μαρία Τσιμάρα
Εγώ θα το ξεφτιλίσω εντελώς λέγοντας Αvril Lavigne -Sk8er boi ( ναι έτσι γραφόταν ) γιατί εκείνη την εποχή την θεωρούσα πολύ σπουδαία και τρανή με όλο αυτό το ατημέλητο στυλ αγοροκόριτσου που προσπαθούσε να πλασάρει και προφανώς ήθελα να της μοιάσω!
Φένια Τσιαλούκη
Εγώ πέρα από το ότι άκουγα όλα τα ελληνικά mainstream που υπήρχαν τότε ( βανδή κόκκινου και όλο το fame story ) είχα φάει κόλλημα με τη Rihanna και συγκεκριμένα το umbrella. Με είχε συναρπάσει το στυλ της και τα χορευτικά της στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού ?? και προσπαθούσα να τα μιμηθω με μεγάλη αποτυχία.? φυσικά και είχα σε σιντι όλα της τα καινούρια τραγούδια. Idol!
Χριστίνα Τσατσάμη
Νομίζω πως το ‘ταξίδι’ μου με τη μουσική άρχισε στα τέλη δημοτικού, αρχές γυμνασίου που πήρα ipod (εκείνο με το στρογγυλό touch της apple) και του έβαλα μια λίστα που είχε φτιάξει για μας ο μπαμπάς του κολλητού μου, με πολλά διαφορετικά είδη μουσικής, κυρίως αυτά που θεωρούμε σήμερα classics. θυμάμαι να έχω κολλήσει τρελά με το Shaggy και συγκεκριμένα με το In the summertime. Mάλλον αυτή ήταν η αρχή για τη ρέγκε. έπειτα, η ανακάλυψη της δισκογραφίας του Βασίλη Παπακωνσταντίνου -κατά λάθος- στον υπολογιστή μου με έκανε να γνωρίσω το ελληνικό ροκ και απλά είχα καταλήξει να ακούω όλα τα αλμπουμ ξανά και ξανά. Eε και κάπου στα τέλη γυμνασίου έπεσα πάνω στη διασκευή των Muse για το Feeling Good και κάπου εκεί άρχισε και η αγάπη για τη ροκ, λίγο πιο ώριμη αυτή τη φορά! το έντεχνο και κλασικό ελληνικό λαικό-ρεμπέτικο ρεπερτόριο, μάλλον κυλούσε από πάντα στις φλέβες μου γιατί ήταν από αυτά που άκουγε κυρίως ο μπαμπάς μου (αν και ροκάς παλαιότερα!).
υγ1. Kάπου εδώ να ειπωθεί πως στο καστελλόριζο μέχρι και το 2011 είχαμε pstn σύνδεση (αργά τα ζα μου, αργα!). οπότε για να κατεβάσει κανείς μουσική απλά ήθελε 1-2 ημέρες για ένα κομμάτι και για να ανοίξει το youtube περίμενες κανα μισάωρο.
υγ2. Eννοείται και κάτι evanescence και backstreet boys πέρασαν σαν ακούσματα, αλλά πολύ σύντομα.
Ελένη Καραβελάτζη
Περνούσα μια φάση που άκουγα πολύ sum41 (οι αγαπημένοι μου τότε), blink, good charlotte, linkin park και άλλα σχετικά. Green day ενώ άκουγα αρχικά μετά έγιναν πολύ mainstream για τα γούστα μου, hipster 15χρονο και έτσι τους απέρριψα. Ανάμεσα σε αυτά στην ίδια ηλικία είχα στιγματιστεί από τη Nelly Furtado, ήμουν πολύ fan και είχα αγοράσει εντελώς καταλάθως το cd της… μπορεί να συμβεί…
Εβίτα Γοργορίνη
Linkin park μόνο χαραγμένες αναμνήσεις από τα εφηβικά μας χρόνια!
Βασίλης Ζαρκάδας
Αρχές γυμνασίου. Την έλεγαν Νάνσυ. Είχε γράψει ένα cd με τα τραγούδια που της άρεσαν και μου το έδωσε. Μέσα είχε το nancy boy των placebo. Και η ένρινη υγρή φωνή του Brian Molko κάπως μπλέχτηκε με το χάος που είχα στο μυαλό μου και κλωθογύριζε για τα επόμενα χρόνια. “And it all breaks down at the role reversal
got the muse in my head she’s universal”.
Σπύρος Γούλας
Πο πο εδώ θα φανεί η διαφορά ηλικίας εδώ πληρώνονται όλα “Υποφέρω” Βανδή και τα μυαλά στα κάγκελα. Όχι δεν είχα παιδεία τότε! Ούτε φίλους που άκουγαν καλή μουσική. Υπέφερα πραγματικά.
Γιάννης Βανδουλάκης
Σαν ρομαντικό κοριτσάκι κι εγώ Χατζηγιάννη. Χατζηγιάννη Χατζηγιάννη Χατζηγιάννη. Δεν εχω χρονο για αλλο πονο. Έρωτας! Συνεχεια κυκλοφορουσα με το walkman με τα ηχειακια που μου ειχαν παρει. Πατεντα! Βέβαια λόγω λατρείας του πατέρα μου έμαθα από μικρή lynyrd skynyrd, ac dc, led zeppelin, Nirvana, u2 κλπ. Ροκάς. Το καλύτερο είδος Μπαμπά.
Κατερίνα Μιχάλη
Αν και φανατικός με Βανδή και Χατζηγιάννη, είχα και έναν ακόμη πολύ αγαπημένο μου τον Γιάννη Κότσιρα. Το πρωτοάκουσα όταν είχε πρωτοβγει(το 1996, 4 χρονών εγώ). Υ.Γ. Όποιος ακούει ελληνικά και δεν έχει το live album του Γιάννη Κότσιρα(το καλό live, του 2002) είναι ιεροσυλία.
Γιώργος Μαντάς
Πόσο πρέπει να ντρέπομαι που άκουγα “hi-5 ξερω τι ζητάω”;… Όλα τα κορίτσια στο σχολείο τότε είχαν μάθει τα λόγια και τη χορογραφία απέξω με αποτυχία βέβαια.
Ελένη Ζιώγκα
Ηi-5 ”Υπάρχει ένα αστέρι για εμάς φωτεινό”.
Τον είχαμε κάνει τότε ουσιαστικά ύμνο στο 5χ5 που παίζαμε καθώς ήταν το γούρικο μας τραγούδι. Μάλιστα θυμάμαι κατακτήσαμε στο τέλος και τον τίτλο… Θυμάμαι καθόμουν τέρμα και το τραγουδούσα από μέσα μου για να μου δίνει ρυθμό στο παιχνίδι.
Πολέμαρχος
Κλασικά μικρή επηρεαζόμουν από τη big sis η οποία είχε ερωτευτεί τον Vile Valo των him, και μαζί της και εγώ(ναι οκ, ξέρω, ακόμα ντρέπομαι) οπότε η παιδική μου ηλικία είχε στιγματιστεί από αυτούς. Ευτυχώς ακούγαμε και muse και linkin park πριν γίνουν διάσημοι ισορροπώντας την κατάσταση, για να μην αισθάνομαι και τόσο άσχημα για τα ακούσματα μου εκείνης της εποχής (ακόμα πιο μικρή άκουγα Bανδη, Gαρμπη-και ποτέ μα ποτέ Bισση, και βασικά προσπαθώ να το ξεχάσω, ευχαριστώ πολύ).
Νάντια Κλήμου
Το Snow από RHCP, και γενικά οι red hot chili peppers, αλλά συγκεκριμένα το snow καθώς το χα βάλει και calling tune στο κινητό μου όταν πήγαινα γυμνάσιο, το οποίο το χω μέχρι κ σήμερα! Πως βγαίνει δεν ξέρω, αλλά δεν ντρέπομαι γι αυτό ούτως ή άλλως. Υ.Γ Έχω φίλο που χε βάλει Ρέμο και την πάτησε!
Εύα Μπεσλεμέ
Green day, πορωμένα American Idiot, στο υπέροχο και προχώ μπλε, Sony discman μου. Εννοείται πως άκουγα το CD με ένα ακουστικό μονο αφού το άλλο το μοιραζόμουν με την κολλητή όταν καθόμασταν μαζί στο πούλμαν των σχολικών εκδρομών! Και η μετέπειτα αμαρτία που θα εξομολογηθώ χωρίς φόβο και πάθος… Tokio Hotel 3η γυμνασίου. Nough said.
Μαρίλη Γούλη
Να πω την αλήθεια είμαι μεταξύ Johnny B (Hooters) και Sultans of Swing (Dire Straits)… Είναι από τα πρώτα κομμάτια που θυμάμαι (εξαίρεση αποτελούν φυσικά όοοολα τα τραγούδια disney-pixar-dreamworks-κλπ κλπ) και είναι πιστά στα όσα ακούω μέχρι και σήμερα (έχει εμπλουτιστεί βέβαια το ρεπερτόριο).
Μαρία Κερίδου