Κατερίνα ΑδαμοπούλουWell, you wonder why I always dress in black…..I wear it for the prisoner who has long paid for his crime, but is there because he’s a victim of the times.
Σε κάποια μικρή μουσική σκηνή των ΗΠΑ, κάνει την εμφάνιση του ένα βράδυ του 1955 ένας μαυροφορεμένος άνδρας. Στο ένα χέρι του φέρει την ακουστική του κιθάρα και με το άλλο κρατάει σφιχτά το μικρόφωνο, προκειμένου να συστηθεί στο κοινό που αδημονεί να τον ακούσει.“Γεια σας, είμαι ο Johnny Cash”, λέει με σταθερή φωνή, και έπειτα ξεκινά να ερμηνεύει με την χαρακτηριστική μπάσα φωνή του τις πρώτες του επιτυχίες, το “Hey Porter” και το “Cry! Cry! Cry!” .
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο μουσικός κόσμος έχει αλλάξει κατεύθυνση. Η εμφάνιση του Elvis εδραίωσε το Rock n’ Roll και εγκαινιάσε μια νέα μουσική πραγματικότητα. Ακόμα και ο Bob Dylan “υποχρεώθηκε” να αλλάξει ήχο και να υιοθετήσει την ηλεκτρική κιθάρα. O Cash έμοιαζε να μην είχε πια θέση στη μουσική βιομηχανία. Οι επιτυχίες άνηκαν στο παρελθόν. Τα ναρκωτικά κυριαρχούσαν στο παρόν, ισοπεδώνοντας κάθε προοπτική για το μέλλον. Και φυσικά ούτε λόγος να ακολουθήσει ολοκληρωτικά τον νέο μουσικό δρόμο που χαραζόταν, του το “απαγόρευε” εξάλλου η country ταυτότητα του.
Η φωνή και η κιθάρα του δεν έδειχναν πλέον ικανές να ταράξουν την μουσική πραγματικότητα της Αμερικής. Την ίδια στιγμή, η Columbia Records φαινόταν να προωθούσε τους pop καλλιτέχνες της έναντι αυτών της country. O Cash, όμως, ήταν αποφασισμένος να βγει και πάλι στη σκηνή. Και αυτή τη φορά, η σκηνή που έμελλε να τον φιλοξενήσει θα ήταν διαφορετική απο όλες τις προηγούμενες!
Στις 13 Ιανουαρίου του 1968, οι έγκλειστοι των φυλακών του Folsom της Καλιφόρνιας οδηγούνται απο τους φύλακες τους σε μια μεγάλη αίθουσα. Απο νωρίς το πρωί, βρίσκονταν εκεί μουσικοί, οι οποίοι ρύθμιζαν με κάποια βιασύνη τα μουσικά τους όργανα. Γύρω στις 9:30 π.μ. όλα έδειχναν έτοιμα.
Λίγα λεπτά αργότερα, φυλακισμένοι και δεσμοφύλακες ακούνε τις πρώτες νότες απο το “Folsom Prison Blues”, το τραγούδι – σήμα κατατεθέν του Cash με τους προφητικούς στίχους για την δολοφονία του Ρόμπερτ Κένεντι [6 Ιουνίου 1968],” I shot a man in Reno / just to watch him die”. Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα βλέπουν τον Johnny Cash, για μια ακόμη φορά φορώντας μαύρα, να πιάνει την κιθάρα του και να δίνει το έναυσμα μιας απο τις σημαντικότερες συναυλίες της μακράς καριέρας του.
Εκείνη την ημέρα ο Cash δεν έπαιξε μουσική μονάχα για τους φυλακισμένους, αλλά παράλληλα ηχογράφησε τον πρώτο του live δίσκο υπο τον τίτλο “Johnny Cash at Folsom Prison”.
Όταν όλοι οι υπόλοιποι πειραματίζονταν με τον ήχο τους, ο Johnny είχε την φαεινή ιδέα να διοργανώσει με τους μουσικούς του φίλους συναυλίες και ηχογραφήσεις σε σωφρονιστικά ιδρύματα. [Ακουλούθησε, ένα χρόνο μετά, η ηχογράφηση στις φυλακές του San Quentin]. Αυτή ήταν η νέα του μουσική πρόταση!
O δίσκος απο το Folsom κυκλοφόρησε τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, επαναφέροντας τον Cash στη κορυφή των μουσικών charts για μήνες. Επίσης, κατόρθωσε να δώσει νέα ώθηση στην καριέρα του τραγουδιστή, η οποία θα τελείωνε ένα πρωϊνό, στις 12 Σεπτεμβρίου του 2003 στο Νάσβιλ.