Μαρία ΚαιρίδουΜε το La Antena, το 2007 βρήκε το κινηματογραφικό δυναμικό της Αργεντινής να επανεφευρίσκει τον βουβό κινηματογράφο με τον πιο όμορφο τρόπο.
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια πολιτεία μακρινή, οι άνθρωποι έχουν χάσει τη φωνή τους. Ο κος TV, ο καναλάρχης της περιοχής, είναι αυτός που έχει αναλάβει την εξουσία. Έχει κλείσει τους ανταγωνιστικούς σταθμούς και έχει κατακλύσει την αγορά με τη μόνη διαθέσιμη τροφή, κουτιά με μπισκότα “ΤV Food”!
Όσο για τις φωνές εναντίωσης; Ο κος TV δεν έχει κανένα πρόβλημα, αφού βρήκε την πλέον δραστική λύση. Απλώς τις έκλεψε όλες! Η μόνη γυναίκα που έχει ανακτήσει το δικαίωμά της να μιλά, δεν είναι άλλη από τη «Φωνή». Κι όμως αυτή εξαργυρώνει το δικαίωμά της αυτό, δίνοντας παραστάσεις σε φτηνά μαγαζιά τη νύχτα, κρύβοντας το πρόσωπό της με μια κουκούλα, εξυπηρετώντας τις ορέξεις του αδίστακτου άνδρα.
Ο κος TV όμως, φαίνεται να μη σταματά εκεί και οργανώνει ένα δόλιο σχέδιο για να διατηρήσει την εξουσία του για πάντα. Γι’ αυτό και απαγάγει τη «Φωνή». Δεν ξέρει όμως, πως και ο μικρός της γιος διαθέτει αυτό το «χάρισμα». Ένα μικρό κοριτσάκι που θα τον γνωρίσει θα καλέσει την, κατά τ’ άλλα διαλυμένη οικογένειά της, για να τον βοηθήσουν, και τους παρασέρνει σ’ ένα ταξίδι προς μια αντένα που εκπέμπει άλλα μηνύματα, προς το άγνωστο, τον κίνδυνο, αλλά και τον ουρανό…
Ο Εστέμπαν Σαπίρ, νεαρός σκηνοθέτης από την Αργεντινή, έχει κάτι καινούριο να μας πει. Χρησιμοποιώντας πραγματικά, τα πιο απλά μέσα για να μας αφηγηθεί μια ιστορία παντοτινή. Το La Antena, θα μπορούσε εύκολα να είναι μια κομμένη σκηνή από ταινία του Γερμανικού εξπρεσιονισμού, ένα φιλμ νουάρ που δεν γυρίστηκε ποτέ και, ίσως, το πιο επίκαιρο και όμορφο παραμύθι των ημερών. Μ’ ένα μοναδικό, μελωδικό soundtrack, σε προδιαθέτει, να θες να μπεις στην οθόνη και να αγγίξεις τα σκηνικά της, ενώ την ίδια στιγμή το μόνο σημείο όπου στοχεύει είναι η καρδιά.
Στον κόσμο ενός παγκοσμιοποιημένου πολτού, επιμένει στην αλήθεια παντρεύοντας το άσπρο με το μαύρο. Η ταινία ενώνει τη «φωνή» της με τη φωνή μας , τη φωνή ενός διαφορετικού κινηματογράφου που υπάρχει εκεί έξω και ζητά από εμάς να το ανακαλύψουμε. Το La Antena είναι μια ταινία που τα λέει όλα χωρίς καν να χρησιμοποιεί διαλόγους.
Στο κάτω – κάτω, τι παραπάνω έχει να προσφέρει ο διάλογος σε αυτήν την ταινία; Το μοντάζ της είναι εξαιρετικό και η ποιότητα και αισθητική της ταινίας ξεπερνά ίσως κάθε ταινία του 2007. Το ασπρόμαυρο σκηνικό της, σε συνδυασμό με την έλλειψη των διαλόγων, μας λέει περισσότερα απ’ότι θα μπορούσε να μας πει οποιαδήποτε άλλη έγχρωμη ομιλούσα ταινία εκείνης της χρονιάς.
Μ’ έναν φόρο τιμής στο βουβό σινεμά, ο Εστέμπαν Σαπίρ δίνει ξεκάθαρες αναφορές σε μνημειώδης ταινίες του είδους, όπως το “Metropolis” του Fritz Lang, αλλά και γενικότερα σε ταινίες SciFi, ακόμα και film-noir. Ο σκηνοθέτης απευθύνεται σ’ ένα κοινό, που αφού θα καταφέρει να ξεπεράσει την τυχόν αρχική του δυσπιστία στο αισθητικό πείραμα που καλείται να γίνει κοινωνός, είναι σίγουρο ότι θα απολαύσει ένα εκκεντρικό, αλλά υπέροχο παραμύθι.
Με σαφείς υπαινιγμούς για την χειραγώγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, το φιλμ La Antena είναι ένα υπέροχο κινηματογραφικό διαμάντι από την ανερχόμενη σκηνή της Λατινικής Αμερικής και ειδικότερα της Αργεντινής που τα τελευταία χρόνια μας έχει δώσει υπέροχα δείγματα γραφής, όπως το Medianeras του 2011, αλλά και το Οσκαρικό The Secret in Their Eyes του 2009. Ανακαλύψτε το…