Στάθης ΑγγελάκοςΜια αναδρομή στις πιο σημαδιακές στιγμές των Black Angels με αφορμή την αυριανή εμφάνιση τους στην 4η ημέρα του Release Festival
Οι Black Angels είναι από εκείνες τις μπάντες, που μόλις τις ακούς πρώτη φορά είσαι σίγουρος πως κάπου τις έχεις ξανακούσει. Κάπου ίσως στο υποσυνείδητό σου. Και ταυτόχρονα είναι από αυτές τις νεο-ψυχεδελικές μπάντες που σου μιλούν από την πρώτη στιγμή.
Η φωνή του Alex Maas δεν μπορεί παρά να σε στοιχειώσει, ιδίως σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Christian Bland, του οποίου τα ευφυή riffs και οι διονυσιακές, συχνά θορυβώδεις, μελωδίες έρχονται να σε υπνωτίσουν και να σε παρασύρουν σε μεθυστικούς ρυθμούς, με την σύμπραξη φυσικά των Kyle Hunt και Jake Garcia να αποβαίνει καταλυτική. Όσο για την Stephanie Bailey τα έχω ξαναπεί. Είναι η μόνη γυναίκα, που μπορεί πραγματικά να παίξει τα drums, και μάλιστα πολύ καλύτερα από πολλούς άντρες συναδέλφους της. Οι Black Angels δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση αυτοί που είναι χωρίς την συμμετοχή της.
Κι αυτοί, λοιπόν, είναι οι Black Angels και όταν δεν συνθέτουν μποέμ ψυχεδελικές όπερες, παίζουν απλό και άκρως αποτελεσματικό blues rock n’ roll.
Η πρώτη επίσημη δουλειά που παρουσίασαν στο κοινό ήταν το ομώνυμο EP τους, το οποίο κυκλοφόρησε 18 Οκτωβρίου 2005. Από το EP αυτό προέκυψε και το πρώτο τους single, “First Vietnamese War”, το οποίο συμπεριλήφθηκε και στο ντεμπούτο album τους, “Passover”, με σαφή αντιπολεμικό γενικότερο προσανατολισμό, όπως και τα “Black Grease” και “Manipulation”, επίσης από αυτό το EP.
Τόσο το ντεμπούτο τους, όσο και το δεύτερο album τους, “Directions to See a Ghost” (2008), κινούνταν σε σαφώς ακόμη πιο ψυχεδελικά ηχοτοπία σε σχέση με τα δύο επόμενα, με τους πειραματισμούς να κορυφώνονται και τους υπνωτικούς ρυθμούς να μας συνεπαίρνουν.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν είναι τυχαίο, πως σε αυτά τα 2 πρώτα τους album περιλαμβάνονται και οι μεγαλύτερες σε διάρκεια συνθέσεις τους, με τα “Call to Arms” και “Snake In the Grass” να κλείνουν αντίστοιχα τα “Passover” και “Directions to See a Ghost”, και το “Snake In the Grass” επίσης να ολοκληρώνει κατά κάποιο τρόπο και την πρώτη εποχή των Angels, αν θέλουμε να διαχωρίσουμε την δεκαετή και πλέον πορεία τους σε 2 περιόδους.
Μετά από 2 χρόνια κυκλοφόρησαν το τρίτο κατά σειρά album τους, “Phosphene Dream”, κατά την προσωπική μου γνώμη και καλύτερό τους, με το “Passover”, ωστόσο να το ανταγωνίζεται σθεναρά για την κατάκτηση της συγκεκριμένης θέσης.
Από αυτό το album κι έπειτα φάνηκε πως κάτι άλλαξε ελαφρώς στην διαδικασία σύνθεσης των Angels. Όχι τόσο σε θέμα ηχητικής προσέγγισης, καθώς παρέμειναν άκρως ψυχεδελικοί στον ήχο τους, όσο σε θέμα μοτίβων, κατά κάποιο τρόπο, καθώς το rock ‘n’ roll φαίνεται να άρχισε να κυριαρχεί στην διάρκεια και στο ύφος όλο και περισσότερων τραγουδιών, με τα “Haunting at 1300 McKinley”, “Entrance Song” και “Telephone”, από το συγκεκριμένο album να ξεχωρίζουν ως τρανταχτά παραδείγματα.
Λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του “Phosphene Dream”, παρουσίασαν μέρος του, στην ταράτσα του Billboard Tastemakers Session σε ένα semi-acoustic session, θα μπορούσαμε να πούμε, όχι τόσο από άποψη χρησιμοποίησης οργάνων, όσο από θέμα προσέγγισης των αυθεντικών συνθέσεων. Στο συγκεκριμένο session οι Black Angels ερμήνευσαν τρία κομμάτια από τον δίσκο, τα “Haunting at 1300 McKinley”, “Telephone” και “Bad Vibrations”, με το τελευταίο να ξεχωρίζει σε θέμα ερμηνείας.
Το πιο πρόσφατο album τους κυκλοφόρησε στις αρχές Απριλίου του 2013 και για την παρουσίασή του επέλεξαν να εμφανιστούν ένα μήνα αργότερα στο KEXP, όπου είχαν εμφανιστεί και παλαιότερα. Ερμήνευσαν 7 τραγούδια απ’ το καινούριο τους τότε album, σε μια πλήρη σχεδόν παρουσίασή του, καθώς και τα “Vikings”, “True Believers” και “Young Men Dead” από τα προηγούμενά τους.
Το συγκεκριμένο live βιντεοσκοπήθηκε στο σύνολό του, όπως άλλωστε και κάθε live, που οργανώνει το KEXP, και αποτελεί την καλύτερη δυνατή αναπαράσταση ενός live show των Black Angels, που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς στο διαδίκτυο.
Σαφώς και η εμφάνιση για το Billboard ήταν εξαιρετική, όμως ήταν εμφανώς μικρότερη σε διάρκεια και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το μεγαλείο των Angels αναδεικνύεται πολύ καλύτερα σε έναν κλειστό σκοτεινό χώρο, με το οπτικό υλικό να συμπληρώνει με ιδανικό τρόπο το ακουστικό, και να δημιουργεί μια μοναδική μεθυστική, σχεδόν παγανιστική διάθεση. Αξίζει πραγματικά να αφιερώσει κανείς τρία τέταρτα, ώστε να το παρακολουθήσει ολόκληρο.
Έχοντας κυκλοφορήσει 4 studio albums κι ένα compilation από το 2005 έως το 2013, το 2014 συμμετείχαν και στο ‘A Psych Tribute to the Doors’, με μία διασκευή του ‘Soul Kitchen’, αποδίδοντας φόρο τιμής σε μία αν μη τι άλλο από τις μεγαλύτερες επιρροές τους, μαζί φυσικά και με τους Velvet Underground, από τραγούδι των οποίων, άλλωστε, εμπνεύστηκαν και το όνομά τους.
Τελευταία φορά που παρουσίασαν κάποιο καινούριο υλικό ήταν όταν εμφανίστηκαν μόλις τον περασμένο Απρίλιο στο mini live του Jam In The Van, στην γενέτειρά τους στο Austin του Texas. Μεταξύ των κλασσικών πλέον “Snipers at the Gates of Heaven” και “Better off Alone”, έπαιξαν για πρώτη φορά live το επονομαζόμενο “Hunt Me Down”, το οποίο προφανώς μας προδιαθέτει και για μία καινούρια ολοκληρωμένη δουλειά σύντομα.
Οι Black Angels εμφανίζονται αύριο, 13/6, στην Πλατεία Νερού στα πλαίσια του πρώτου Release Athens Festival, μαζί με τους Sigur Ros και τους DIIV, όπως και τους Έλληνες Τheodore και Αfformance!
