Ευαγγελία ΔημηνάκηΚριτική για την ταινία Σουφραζέτες
Ένας από τους μεγαλύτερους αγώνες στην ιστορία αυτός των γυναικών για την απόκτηση καθολικής ψήφου ξανα ζωντανεύει σχετικά επιτυχημένα στην μεγάλη οθόνη. Η Sarah Gavron αναλαμβάνει την σκηνοθεσία της ταινίας Σουφραζέτες δίνοντας μια ‘περίληψη΄ ουσιαστικά του όλου αγώνα των γυναικών αυτών.
Η ιστορία έχει πρωταγωνίστρια την 24χρονη πλύστρα Maud Watts (Carey Mulligan), η οποία ενώ βρίσκεται στο δρόμο για δουλειά, καταλήγει τυχαία μέσα σε μια βίαιη συγκέντρωση Σουφραζετών όπου όμως συμμετέχει η συναδελφός της Violet (Anne-Marie Duff). Όταν προτείνεται στις εργαζόμενες στον κλάδου να μιλήσουν στο κοινοβούλιο υπέρ της απόδοσης δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες, η Violet προσφέρεται όμως τελικά η Maud είναι εκείνη που θα αναλάβει αυτό το καθήκον. Όταν αργότερα θα συλληφθεί ενώ διαδηλώνει η νεαρή Maud θα φυλακιστεί για μία εβδομάδα, αποκτώντας έτσι την ευκαιρία να γνωρίσει μια στενή συνεργάτιδα της Emmeline Pankhurst (Meryl Streep), της πρωτοπόρου του κινήματος των Σουφραζετών.
Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά η Carey Mulligan την οποία και έχουμε απολαύσει στο παρελθόν στις ταινίες ‘Αn Education’ και ‘Νever Let Me Go’. Σε γενικές γραμμές αντεπεξέρχεται παραπάνω από ικανοποιητικά στον δύσκολο αυτό ρολο. Ιδιαίτερα συγκινησιακά φορτισμένη είναι η σκηνή στην οποία μιλά στο δικαστήριο σχετικά με το δικαίωμα ψήφου και πρέπει να δικαιολογήσει ουσιαστικά την δράση του κινήματος.Μην ξεχνάμε ότι οι Σουφραζέτες άρα και εκείνη δεν ήταν μορφωμένες,ήταν εργάτριες και τις περισσότερες φορές δεν είχαν τελειώσει καν το δημοτικό όποτε ο λόγος της είχε ακόμα περισσότερη αξία.
Τον σύζυγο της πρωταγωνίστριας υποδύεται ο εξαιρετικός Ben Whishaw ( Perfume, Spectre) ο οποίος προσπαθώντας να προστατέψει το παιδί τους και τον ίδιο δρά σπασμωδικά. Δυστυχώς αν και ξετυλίγει το ταλέντο του το σενάριο δεν τον βοηθά και παραμένει ένας αδιάφορος δευτεραγωνιστής.
Κάποιοι ακόμα αξιπρόσεκτοι χαρακτήρες είναι αυτός της Edith Ellyn τον οποίο ενσαρκώνει η Ηelen Bonham Carter η οποία είναι θα μπορούσε να πεί κανείς και η ‘αρχηγός’ όλων των αγωνιστριών της εποχής. Επιπλέον εμφανίζεται και η Meryl Streep στην ταινία σε ένα ‘ρόλο-φάντασμα΄όμως χωρίς ουσιαστικά να προσφέρει κάτι στην ταινία ( όπως στο Spectre όπου πολυδιαφημίστηκε η 8λεπτη συμμετοχή της Monica Bellucci έτσι και στην προκειμμένη περίπτωση ένας διάσημος ηθοποιός χρησιμοποίειται για καθαρά διαφημιστικούς λόγους).
Σκηνοθετικά (Sarah Gavron) αλλά και σεναριακά (Αbi Morgan) η ταινία είναι αρκετά καλή. Όσον αφορά την σκηνοθεσία η Sarah Gavron προσπαθεί να ‘περάσει’ την ένταση των γεγονότων στους θεατές και το καταφέρνει μέσω αρκετών σκηνών παρόλαυτα ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη! H Abi Morgan δίνει μια περίληψη των γεγονότων εστιάζοντας όμως περισσότερο στις φυλακίσεις των γυναικών και αφήνοντας γεγονότα όπως η κοινωνική περιθωριοποίηση που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες χωρίς σχεδόν καθόλου να τις θίξει.
Η ταινία μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια καλή προσπάθεια μια πρώτης επαφής του κοινού με τον αγώνα των Σουφραζετών για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών αλλά μέχρι εκεί. Τα ερωτήματα που γεννώνται κατά την διάρκεια της ταινίας είναι αρκετά οπότε και ο θεατής μάλλον έπειτα θα ενδιαφερθεί να εξετάσει και εκείνος τα γεγονότα.Βλέποντας τον συγκεντρωτικό πίνακα στο τέλος της ταινίας με τις χρονολογίες θέσπισης του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες καταλαβαίνουμε ότι η κοινωνία είναι άκρως πατριαρχική. Στις ΗΠΑ μόλις πριν πριν 96 χρόνια δόθηκε το δικαίωμα καθολικής ψήφου στις γυναίκες ενώ σε χώρες όπως η Ελλαδα το 1952, η Κύπρος το 1960, η Ελβετία το 1971 ενώ στο Κουβειτ μόλις το 2003!
We are here,not because we are law-breakers, we are here in our efforts to become law-makers. Emmeline Pankhurst.