ο ΠολέμαρχοςMήπως θα ήταν πιο δίκαιο τελικά ο τίτλος να κατέληγε στο Βόρειο Λονδίνο και όχι στη Leicester;
Το 1997 ”Ένα παράξενο τραγούδι” των Ξύλινων Σπαθιών δημιουργεί κάπου ανάμεσα στους στίχους του ένα υπερβολικά ψαγμένο και επίκαιρο απόφθεγμα… ίσως και για την Leicester!
”Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα…”
Ένα παράξενο τραγούδι, για ένα παράξενο πρωτάθλημα, όπως είναι αυτό της Premier League και μια ”παραμυθένια” πορεία της ιστορικής Leicester, η οποία της απέφερε και τον πρώτο της παραμυθένιο τίτλο, μετά μάλιστα από 132 ολόκληρα χρόνια ύπαρξης! Και μπορεί όλα αυτά να ακούγονται παραμυθένια και ονειρικά, όμως στην πραγματικότητα -όπως λέει και το τραγούδι- δεν είναι ψέματα!
Είναι όμως αλήθεια;
Είναι πράγματι αλήθεια πως η Leicester κατάφερε να τρελάνει ολόκληρη την ποδοσφαιρική ανθρωπότητα αποδίδοντας κατά γενική ομολογία:
1) παλικαρίσια παιχνίδια
2) με απίστευτη τακτική
3) καταπίνοντας αμέτρητα χιλιόμετρα,
4) έχοντας τρομερή κατοχή μπάλας,
5) γρανιτένια άμυνα,
6) θηριώδες κέντρο
7) και παραγωγική επίθεση
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την διάθεση που έδειξε (όλοι όσοι χρησιμοποιήθηκαν από τον Ρανιέρι αγωνιζόντουσαν λες και παιζόταν η ίδια τους η ζωή μέσα στο γήπεδο) και την καρμική αποτελεσματικότητα που έτυχε; -πέτυχε; (Το αφήνω στην κρίση σας)- ήταν τα πιο κύρια από τα συστατικά της επιτυχίας των ”αλεπούδων”. Και είναι όλα πέρα για πέρα αλήθεια.
Όπως επίσης είναι αλήθεια πως σε αρκετά κομβικά παιχνίδια πήρε και τα σφυριγματάκια της, τα οποία για να πούμε και του στραβού το δίκαιο κάποια από αυτά ήταν σφυρίγματα μεγάλων ομάδων.
Θα μου πεις τώρα -και με τα δίκια σου- αγαπητέ αναγνώστη… ”Μα καλά ρε καταστροφολόγε αρθρογράφε… Θα μας βγάλεις ξινό μέχρι και το θαύμα της Λέστερ; Δεν θα μας αφήσετε να χαρούμε ούτε την επιτυχία του μικρού, φτωχού και παθιασμένου απέναντι στους οικονομικούς κολοσσούς;”
Πραγματικά δεν ξέρω τι έχει νόημα να σου πω και τι να μην σου πω.
Προφανώς και ήταν κάτι πολύ όμορφο αυτό που έγινε φέτος στην Αγγλία, να κατακτήσει τον τίτλο μια μικρή ομάδα σε χρόνια και εποχές που κυβερνά τα πάντα το χρήμα, όμως θέλω και εσύ να μου δώσεις έναν λόγο που δεν υποστήριξες την Tottenham. Την ομάδα που έπαιξε την καλύτερη μπάλα στο πρωτάθλημα, που δεν ευνοήθηκε πουθενά και που έχει να πάρει τίτλο από το 1961 (έχοντας συνολικά μόλις δύο).
Μια Tottenham που εδώ και 12 χρόνια βάζει λεφτά για να καταφέρει να εξασφαλίσει μια θέση στην πρώτη 4αδα του πρωταθλήματος και να μπορέσει να βγει στο Champions League. Και τελικά κάθε χρόνο φτάνει στην πηγή και δεν πίνει νερό (με εξαίρεση την σεζόν 2010-11) τερματίζοντας συνήθως 5η ή 6η πληρώνοντας την επιλογή της να παίζει επιθετικό και ωραίο ποδόσφαιρο χωρίς σκοπιμότητες.
Σκοπός μου δεν είναι σε αυτό το άρθρο να πάω κόντρα στο ρεύμα και να πω την μαλακία μου έτσι για να την σπάσω σε κανέναν. Απλά παρακολουθώντας την φετινή χρονιά σχεδόν όλα τα παιχνίδια της Premier League πιστεύω πως πιο δίκαιο θα ήταν ο τίτλος να κατέληγε στο Βόρειο Λονδίνο και όχι στο Λέστερ.
Φυσικά και δεν με χάλασε που τελικά πήγε στην συμπαθέστατη παρέα των Vardy και Mahrez. Απλά θεωρούσα πιο σωστό για την φετινή χρονιά με βάση όλα αυτά που είδα οι 2 πρωτοπόροι να τερμάτιζαν ανάποδα στον βαθμολογικό πίνακα. Και πάλι για θαύμα της Leicester θα μιλάγαμε.
Ξέρω πως το 95% δεν πρόκειται να συμφωνήσει μαζί μου. Το ήξερα από την αρχή. Για να σου πω την μαύρη μου αλήθεια και μόνο στην διατύπωση της περιμένω κατακραυγή. Όμως αν είναι επειδή έχουμε διαφορετική άποψη για ένα θέμα να φοβόμαστε να την εκφέρουμε τότε δεν μιλάμε για ελευθερία λόγου… Μιλάμε για τον ορισμό της αποτυχίας και της κακομοιριάς.
Όπως και να έχει πάντως το παραμύθι των ”Foxes” μπορεί να μην αντικατοπτρίζει πλήρως την αλήθεια (της βαθμολογίας κυρίως και πάντα κατά την προσωπική μου γνώμη) όμως τουλάχιστον ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑΤΑ.
Και μακάρι να ζήσουμε κι άλλα πολλά τέτοια παραμύθια για να έχουμε να διηγούμαστε αύριο στα παιδιά μας και να έχουμε παραδείγματα να τα εμπνεύσουμε, για τις δύσκολες και σκληρές εποχές που έρχονται!
Αφιερωμένο το πιο ποδοσφαιρικό κομμάτι, από την πιο γνωστή μπάντα του Leicester…