Φένια ΤσιαλούκηBΡΑΖΙΛΙΑ
City of God-Η πόλη του Θεού(2002)
Μία διεισδυτική και ρεαλιστική ματιά στις φαβέλες, τις γνωστές παραγκουπόλεις έξω από τη χλιδή του κεντρικού Ρίο ντε Τζανέιρο, εκεί όπου η εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά κυριαρχούν. Πρόκειται για μία από τις πιο επιτυχημένες ταινίες του νέου ρεύματος του Βραζιλιάνικου κινηματογράφου και παρακολουθούμε την ιστορία ενός νεαρού που μεγάλωσε μέσα σε αυτό το σκληρό και απαισιόδοξο περιβάλλον και η ενασχόληση του με τη φωτογραφία τον βοήθησε να ξεφύγει από την σκληρή μοίρα των κατοίκων αυτών των υποβαθμισμένων περιοχών.
Neighbouring Sounds-Ήχοι από τα πέριξ(2012)
Κλασική περίπτωση του φαινομένου της κλειδαρότρυπας, η κάμερα του σκηνοθέτη μπαίνει σε κάθε σπίτι μίας ευκατάστατης γειτονιάς του κεντρικού Ρίο ντε Τζανέιρο. Δεν προλαβαίνουμε να κατανοήσουμε πλήρως την ψυχοσύνθεση των κατοίκων, των λεγόμενων “γειτόνων” μέχρι που εμφανίζεται μία πρόσφατα στημένη εταιρεία προστασίας που τους παρέχει τις υπηρεσίες της στα πλαίσια της καταστολής της εγκληματικότητας και των μικρο κλοπών που αποτελούν καθημερινό πρόβλημα.
Οι κάτοικοι μπλέκονται με τους ανθρώπους που φυλάσσουν τη γειτονιά και οι ισορροπίες (που δεν είμαστε σίγουροι ότι υπήρχαν ποτέ) διαταράσσονται για τα καλά. Είναι μία αρκετά ενδιαφέρουσα κινηματογραφική πρόταση από την Βραζιλία, μία ταινία με τρομερό ρυθμό και αρκετά κατακερματισμένη αφηγηματική ροή (πολλές σκηνές δε συνάδουν απόλυτα με την εξέλιξη της πλοκής), αφού ο σκηνοθέτης μας παρέχει αποσπασματικά τα στοιχεία που συνθέτουν αυτές τις προσωπικότητες.
Central Station-Κεντρικός Σταθμός(1998)
Ένα εγκαταλελειμμένο παιδί και μία ηλικιωμένη γυναίκα συναντιούνται στο κεντρικό σταθμό του Ρίο ντε Τζανέιρο και αρχίζουν μαζί ένα ταξίδι στο εσωτερικό της Βραζιλίας προς αναζήτηση του πατέρα του μικρού παιδιού. Ένα road movie στα βάθη της Βραζιλίας και μία άκρως ρεαλιστική κινηματογράφηση που θυμίζει ντοκιμαντέρ. Διάφορες εικόνες από φτωχά και υποβαθμισμένα μέρη της χώρας και ένα οδοιπορικό που μέλλει να αλλάξει τη ζωή και των δύο χαρακτήρων. Μία απλή ιστορία που συγκλονίζει, ωστόσο, μέσα από τις ερμηνείες και τις εικόνες της.
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
El secreto de sus ojos-To μυστικό στα μάτια της(2009)
Ίσως μία από τις καλύτερες ταινίες που έχει προσφέρει ο σύγχρονος αργεντίνικος κινηματογράφος στο ευρύτερο κοινό. Είναι δύο ιστορίες αγάπης που εξελίσσονται παράλληλα: μία σχέση που έμελλε να τελειώσει άδοξα για τον Μοράλες μέσα από τη δολοφονία και το βιασμό της γυναίκας του και ο πλατωνικός έρωτας του Μπενχαμίν Εσπόζιτο για την Ιρένε.
Ο Εσπόσιτο και η Ιρένε δουλεύουν μαζί στην εισαγγελία και προσπαθούν να εξιχνιάσουν το μυστηριώδες έγκλημα και να αποδώσουν δικαιοσύνη. Ο έρωτας έχει πολλές πτυχές και ίσως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας είναι ότι παρουσιάζει δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ιστορίες αγάπης που έχουν κοινό γνώμονα την αφοσίωση.
Ο Μοράλες και ο Εσπόζιτο στοιχειώνονται από τα φαντάσματα του παρελθόντος και δεν είναι διατεθειμένοι να ξεφύγουν από αυτό. Όταν ο Εσπόζιτο συνταξιοδοτείται και αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο για την υπόθεση Μοράλες, ξεκλειδώνει αυτή την παλιά ιστορία και ανακαλύπτει τρομερά πράγματα. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης .
Medianeras-Μεσοτοιχίες(2011)
Η παγίδα που ελλοχεύουν τα αστικά πεδία, η αποξένωση του ατόμου μέσα σε ένα περιβάλλον κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από τσιμέντο και ένα ελπιδοφόρο μήνυμα αγάπης που αναδύεται μέσα από αυτό τον αποπνικτικό κλοιό και ανατρέπει τη μοναξιά. Δύο άνθρωποι που βιώνουν έντονα τη μοναξιά και που ο θεατής ελπίζει ότι θα συναντηθούν κάποια στιγμή.
Μία “διαφορετική” ιστορία αγάπης που μεταφέρει την αίσθηση του ανεκπλήρωτου μέσα από την παράθεση αστικών τοπίων. Το Μπουένος Άιρες φαντάζει μία δύσκολη πόλη ως προς την επιβίωση στην αρχή της ταινίας και σταδιακά ο σκηνοθέτης επιχειρεί να αποδομήσει αυτή την άποψη μέσα από τη σκιαγράφηση δύο μοναχικών χαρακτήρων που αναζητούν συντροφιά.
Relatos salvajes-Iστορίες για αγρίους(2014)
Μία ωδή στο θέατρο του παραλόγου, μία σπονδυλωτή ταινία με διάφορες μικρές ιστορίες που βγάζουν στην επιφάνεια την παράλογη φύση του ανθρώπου, τις εγκληματικές τάσεις του καθώς και το χιούμορ που διέπει αυτές τις κωμικοτραγικές καταστάσεις.
Δε θα μπορούσε να λείπει η συμμετοχή του Pedro Almodovar στην παραγωγή της ταινίας .Οι χαρακτήρες χάνουν την υπομονή τους και ξεφεύγουν από τα όρια τους. Είναι μία ταινία με χιούμορ και παράλληλα λίγο σκοτεινή από την άποψη του ότι οι άνθρωποι ξεπερνούν τα κοινωνικά όρια και αφήνουν τους εαυτούς τους να κυριευτούν από οργή και θυμό και να δράσουν εγκληματικά.
El hijo de la novia-Ο γιός της νύφης(2001)
Πρόκειται για μία ιστορία απλή και συγκινητική συνυφασμένη με την κρίση της Αργεντινής που ξέσπασε το 2001. Ο Ραφαέλ προσπαθεί να διαχειριστεί μόνος του την οικογενειακή επιχείρηση και να αποφύγει να την πουλήσει σε κάποια πολυεθνική αλλά ένα πρόβλημα υγείας θα τον ξυπνήσει από το λήθαργο της εργασιομανίας του και θα τον κάνει να δει τι αξίζει πραγματικά στη ζωή. Από την άλλη πλευρά, ο πατέρας του επιθυμεί να κάνει θρησκευτικό γάμο με τη μητέρα του η οποία πάσχει από Αλτσχάιμερ και ένας φίλος του Ραφαέλ από τα παλιά θα βοηθήσει στην όλη διαδικασία και θα ανοίξει τα μάτια του Ραφαέλ.
Νueve Reinas(2000)
Μία εντελώς ανατρεπτική ιστορία δολιοφθοράς και εγκλήματος που διαδραματίζεται στο Μπουένος Άιρες. Δύο κλέφτες ενώνονται για να καταστρώσουν μία μεγάλη κομπίνα μέσα από την οποία φιλοδοξούν να βγάλουν πολλά λεφτά. Και όλα αυτά μέσα σε ένα 24ωρο. Φυσικά έρχονται αντιμέτωποι με πολλά εμπόδια στο δρόμο για το εύκολο χρήμα. Το αν θα τα καταφέρουν παραμένει το μεγάλο αναπάντητο ερώτημα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Το τέλος πραγματικά εκπλήσσει.