Μαριλή ΓουλήΕίναι γνωστό πως η τέχνη, σε όλες τις μορφές της, είναι το πιο άμεσο εργαλείο αφύπνισης συνειδήσεων. Η έκθεση Late Night Tale του WD (Wild Drawing) στην οποία βρέθηκα τυχαία περιπλανώμενη στο κέντρο της πόλης, επιβεβαιώνει εμπράκτως την παραπάνω άποψη.
O WD είναι Street Artist που γεννήθηκε στο Μπαλί ενώ ζεί και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του κοσμούν πολλούς τοίχους της Πρωτεύουσας, των ελληνικών νησιών, αλλά και πόλεων του εξωτερικού. Την περίοδο αυτή το έργο του μας παρουσιάζεται στον εκθεσιακό χώρο Σαρρή 12 με έναν πολύ πρωτότυπο τρόπο. Ολόκληρος ο εκθεσιακός χώρος 350 m² καλύπτεται από μια τεράστια τοιχογραφία με τη θεματολογία Woundedland, μια παραλλαγή της ιστορίας της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων (Wonderland). Ο θεατής καθώς προχωράει, γίνεται μάρτυρας μιας ιστορίας που μας αφηγείται ουσιαστικά όλα τα προβλήματα που μαστίζουν τη σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία, ο καταναλωτισμός, ο πόλεμος, το προσφυγικό ζήτημα και η καταστροφή της φύσης μεταξύ άλλων.
Ο άνθρωπος παρεμβαίνει στη φύση και αυτή αντιδράει. Όλα τα έμβια όντα βρίσκονται σε μια ατέρμονη σύγκρουση το ένα με το άλλο, η φύση αργοπεθαίνει, ο άνθρωπος γίνεται όλο και πιο αλαζόνας και άπληστος. Ακόμα και αν έχουμε περισσότερα απ’ όσα πραγματικά χρειαζόμαστε, συνεχίζουμε να ζηλεύουμε αυτό που έχει ο άλλος.
Το δέντρο έχει χαρακτηριστική τερατώδη μεν, ανθρώπινη δε μορφή και προσπαθεί να κατασπαράξει το λαγό. Δίπλα ένα πουλί νεκρό στην παραλία μετά από κατανάλωση σκουπιδιών.
Το πρόσωπο του υπερκαταναλωτισμού. Ακόμη και αν τα χέρια μας είναι γεμάτα, κοιτάμε ζηλόφθονα τα εξίσου γεμάτα χέρια του διπλανού μας.
Η υπερβολή αυτή μας οδηγεί στο επόμενο στάδιο, εκείνο της τελειότητας και του αέναου ανταγωνισμού, όχι με τον εαυτό μας, μα με τους άλλους. Προσπαθούμε να είμαστε τέλειοι στα πάντα, στην εμφάνιση, στο χαρακτήρα, στα κατορθώματα. Το μόνο που τελικά καταφέρνουμε είναι να σαπίζουμε εσωτερικά- ψυχολογικά και να τροφοδοτούμε την απληστία που απλόχερα μας έχει χαρίσει το μοντέλο κοινωνίας που ζούμε. Γινόμαστε οι ίδιοι δικαστές και φυλακή του εαυτού μας.
Το σώμα μας φυλακισμένο στο κουτί του “πρέπει”.
Ο ανταγωνισμός αυτός δε μένει μόνο στο ατομικό επίπεδο. Προχωράει στο συλλογικό, στο κοινωνικό, στο κρατικό και καταλήγει στο συστημικό. Όλα γίνονται για το συμφέρον και για την απόκτηση επιπλέον εξουσίας, όλα “λάφυρα” τα οποία μας τυφλώνουν και μας κάνουν αδίστακτους. Γεγονός αποτελεί το ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει πια σημασία μπροστά στην ισχύ, νοσηρό αποτέλεσμα του οποίου είναι οι πόλεμοι, οι καταστροφές ολόκληρων κοινωνιών, οι γενοκτονίες και οι μετακινήσεις πληθυσμών.
Η κατεστραμένη από τον πόλεμο πόλη, υπό την απειλή των όπλων.
Οι πρόσφυγες ψάχνουν καταφύγιο σε μια πολλά υποσχόμενη Ευρωπαική ουτοπία.
Η εξουσία και το συμφέρον έχουν ένα πρόσωπο, η Ντάμα Κούπα, η Κόκκινη Βασίλισσα κρυμμένη πίσω από “καλές προθέσεις”, οι οποίες ξεγελούν μόνο εκείνους που φορούν παροπίδες. “Arbeit macht frei” έγραφε η πύλη του Άουσβιτς, “η δουλειά σε ελευθερώνει”. Στην παρακάτω τοιχογραφία ο WD το μετέφρασε ως “Nothing is free”.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα προπαγάνδας, παραπληροφόρησης και πλύσης εγκεφάλου από μικρή κιόλας ηλικία. Ο άνθρωπος καλείται να πιστέψει το απίστευτο και οδηγείται στην τρέλα, στην απόγνωση και αναζητά πρόσκαιρες λύσεις ανακούφισης. Τα ναρκωτικά, η τερατώδης μάστιγα της εποχής μας.
Η έκθεση φτάνει στο τέλος της με ένα μήνυμα ελπίδας. Εάν ο άνθρωπος προσπαθήσει να έρθει και πάλι σε επαφή με το περιβάλλον του και να συμφλιωθεί με αυτό, ίσως κάτι καταφέρει να διασώσει. Με αυτήν την ελπίδα έφυγα και εγώ!
People have the power!
Salute,
WD
Πληροφορίες για την έκθεση:
Διεύθυνση: Sarri 12 Gallery / Σαρρή 12 Αθήνα (Ψυρρή)
Διάρκεια: 3 Μαρτίου – 24 Απριλίου 2016
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη – Κυριακή 12:00 – 19:00
Είσοδος ελεύθερη
Επιμέλεια NojNop