Νάντια ΚλήμουΜπορεί να είσαι ευχαριστημένος με όλα τα ονόματα που θα γεμίσουν συναυλιακά το καλοκαίρι μας, ωστόσο μήπως θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να έχουμε ένα μόνο μεγάλο φεστιβάλ;
Το φετινό καλοκαίρι αναμένεται να είναι ένα από τα πιο καυτά–συναυλιακά πάντα, καλοκαίρια. Με το τοπίο των ημερών και των καλλιτεχνών να ξεκαθαρίζει σιγά σιγά, αναμένουμε μόνο τα supporting acts, άντε και ένα θαύμα για να βρούμε τα λεφτά, και να πάμε σε όλες τις συναυλίες που θέλουμε.
Και εγώ, όπως όλοι άλλωστε, όταν είδα τα ονόματα που θα έρθουν φέτος, κωλοχάρηκα. Μετά υπολόγισα πόσα λεφτά χρειάζομαι για να πάω στις συναυλίες που θέλω, και πέρασα μια μικρή κατάθλιψη. Γιατί το ποσό που εν τέλει χρειάζομαι, και εγώ και ο κάθε μουσικόφιλος, είναι αρκετά υψηλότερο από το ποσό που θα πλήρωνες για το full pass σε μια φεστιβαλαρα ένα απλό φεστιβάλ του εξωτερικού. Και κάπως έτσι με έπιασε το παράπονο, η γκρίνια, και το αναπάντητο ερώτημα: πότε θα αποκτήσουμε και εμείς το φεστιβάλ που μας αξίζει;
Δεν είναι ότι σαν λαός δεν αγαπάμε τις συναυλίες. Έχουμε πάρα πολλές συναυλίες κάθε χρόνο, και ίσως στην τελική αυτό να είναι και ένα πρόβλημα. Γιατί όταν γίνονται τόσες πολλές συναυλίες σε τόσο μικρο χρονικό διάστημα, και δεν είσαι ο γιος του Ωνάση, αναγκαστικά θα επιλέξεις σε ποιες θα πας, ανάλογα με το μπάτζετ σου. Κατά συνέπεια πάει λιγότερος κόσμος σε κάθε συναυλία, με αρκετές αρνητικές προεκτάσεις, από την υψηλότερη τιμή εισιτηρίων μέχρι και την αποτυχία της συναυλίας.
Και η τιμή του εισιτηρίου να πεις οκ, είναι λίγο τσιμπημένη, άλλα θα δω ονοματάρες. Εμ ναι, κοίτα, γενικά, και δυστυχώς, δεν γίνεται να φέρουμε και τα πρώτα ονόματα. Η Ελλάδα, σαν χώρα, δεν υπάρχει στον συναυλιακό χάρτη. Η μόνη ελπίδα μας να έρθει καλλιτέχνης, είναι να τον κλείσει κάποια γειτονική χώρα, και να έχει και αυτός ένα μικρό κενό στο tour του. Αντιλαμβάνεστε πιστεύω τη δυσκολία του όλου εγχειρήματος. Τα πολύ hot ονόματα τα ζητάνε παντού και τα έχουν κλείσει μήνες πριν.
Τα αντίστοιχα φεστιβάλ του εξωτερικού προσελκύουν πολύ κόσμο κρατώντας σε χαμηλές τιμές τα εισιτήρια τους
Για να μη σχολιάσω πως το να πας και να σκάσεις 40 ευρώ με μισή καρδιά για να δεις ένα headline και δυο-τρία supporting, προσωπικά το θεωρώ λίγο κοροϊδία. Γιατί τι γίνεται αν ενώ τρελαίνεσαι για έναν καλλιτέχνη, δεν αντέχεις τους άλλους; Πας ή δεν πας; Και αν πας, θα πας μόνο για αυτή τη μιάμιση ώρα που θα παίξει η μπάντα σου;
Δυστυχώς δεν έχεις τη δυνατότητα επιλογής. Θα ήταν προτιμότερο να έπαιζαν περισσότεροι καλλιτέχνες σε δυο stages, για να έχεις περισσότερες εναλλακτικές, ή ακόμα και να ανακαλύψεις νέους καλλιτέχνες. Στο εξωτερικό αυτό το συναντάς κατά κόρον, εδώ όμως δεν είναι τόσο συχνό φαινόμενο.
Και για να γκρινιάξω λίγο ακόμα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, να ενημερώσω πως στο εξωτερικό όταν λέμε φεστιβάλ μουσικής, δεν εννοούμε κάτι που κρατάει 5-6 ώρες. Όχι. Ξεκινάνε νωρίς το απόγευμα και τελειώνουν νωρίς το πρωί. Και είναι πολυήμερα. Μαντέψτε πόσοι καλλιτέχνες εμφανίζονται, και μετά κάντε σύγκριση. Και κλάψτε ελεύθερα.
Όλα τα παραπάνω προβλήματα δεν είναι εύκολο να λυθούν. Καταρχάς πρέπει να υπάρξει ένα πλάνο σε βάθος χρόνου. Οκ, φέτος έχουμε πολύ καλές συναυλίες, του χρόνου τι γίνεται; Σε 10 χρόνια θα έχουμε ένα φεστιβάλ που να μπορεί να προσελκύσει κόσμο από το εξωτερικό και να φέρει τους καλλιτέχνες που ονειρευόμαστε χρόνια;
Και ναι, είναι σημαντικό να τραβάς τουρίστες στα φεστιβάλ σου. Η Βαρκελώνη πως νομίζετε να καταφέρνει να έχει δυο φεστιβαλάρες; Η πόλη με τον μισό πληθυσμό της Αθήνας; Είναι τουριστικός προορισμός, τρέχουν όλοι οι ξένοι σαν τρελοί να κλείσουν εισιτήρια (και να δουν και τη πόλη), και όσος περισσότερος κόσμος, τόσο φτηνότερα εισιτήρια αγαπητά μου παιδιά, τόσο καλύτερο το φεστιβάλ και το line up.
Αναλογιζόμενη κιόλας το γεγονός πως τα φεστιβάλ μας γίνονται Ιούνιο και Ιούλιο, μήνες δηλαδή που το κλεινόν άστυ πνίγεται στο πέδιλο με κάλτσα, δε μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς έχει πάει λάθος σε όλο αυτό πλάνο, και δε το έχουμε κάνει και εμείς.
Δε νομίζω πως στον κόσμο αρκεί πλέον αυτή η λογική με τις συναυλίες. Θέλουμε πραγματικά φεστιβάλ μουσικής και όχι κατ’επιφασιν. Έχουμε δει τι επικρατεί έξω, και το θέλουμε και εδώ, ιδίως όταν το κόστος είναι σχετικά ίδιο.
Ελπίζω πως η φετινή ομολογουμένως πολλά υποσχόμενη χρονιά, να είναι η αρχή μιας νέας κουλτούρας, και σιγά σιγά να γίνονται οι μικρές αλλαγές που όμως θα αναδιαμορφώσουν πλήρως το σκηνικό, για να δούμε επιτέλους τα φεστιβάλ όπως μας αξίζει να τα έχουμε.