Στάθης ΑγγελάκοςΤρεις μήνες σχεδόν έπειτα από το live των Sleepin Pillow σε ένα κατάμεστο Ρομάντσο βρεθήκαμε ξανά με τον τραγουδιστή τους, Nomik, στο Metropolis την Τρίτη 8/3, όπου είχε κατέβει Αθήνα για το live τους με την Lia Hide, στο εν λόγω μαγαζί, με αφορμή την ημέρα της γυναίκας. Λίγο πριν κατακλύσουν όμορφες μουσικές τον χώρο, βρήκαμε την ευκαιρία με τον Nomik να πιάσουμε την συζήτηση από εκεί που την είχαμε αφήσει τον περασμένο Νοέμβρη και αυτή την φορά να επεκταθούμε και στον ίδιο πέραν της μπάντας και της πορείας της, παρ’ όλο που όπως φαίνεται οι πορείες των Sleepin Pillow και του Nomik είναι άμεσα συνδεδεμένες η μία με την άλλη.
Καταρχάς πως ήταν η εμπειρία στο Ρομάντσο, με τους Sleepin Pillow, όπου επιστρέψατε και πάλι μετά από 4 χρόνια στην Αθήνα;
Ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Ήταν και για εμάς ένα μικρό στοίχημα, γιατί είχαν μεσολαβήσει 4 χρόνια από τότε που είχαμε κάνει το τελευταίο μας live στο AnClub και σε αυτό το διάστημα είχαν γίνει διάφορα πράγματα. Γενικώς η μπάντα απείχε από live και κάναμε έναν καινούριο δίσκο, τον οποίο δεν είχαμε την ευκαιρία να τον παρουσιάσουμε νωρίτερα. Οπότε κι εμείς δεν ξέραμε τι ακριβώς να περιμένουμε. Άρα το ότι πήγε πάρα πολύ καλά και ότι ο κόσμος στην Αθήνα μας περίμενε, ευχαριστήθηκε αυτό το live και ανταποκρίθηκε θετικά, μας έκανε προφανώς να πάρουμε την απόφαση να επιστρέψουμε πάλι για live εδώ, αυτή την φορά στο Gagarin.
Δεν σας είχα ρωτήσει την προηγούμενη φορά όλους μαζί. Έχετε σκεφτεί συνολικά σαν μπάντα να φύγετε από την Ελλάδα ή μήπως το έχεις σκεφτεί κι εσύ προσωπικά να φύγεις μόνος σου;
Κατά καιρούς έχουν υπάρξει κάποιες σκέψεις κι όχι μόνο. Είχαν γίνει κιόλας και κάποιες κινήσεις. Για πολλούς και διάφορους λόγους δεν ευδοκίμησαν οι προσπάθειες κι έγιναν έτσι τα πράγματα που δεν καταφέραμε τελικά να κάνουμε αυτό το βήμα. Δεν είναι και πάρα πολύ εύκολο να συντονιστούν 5-6 άνθρωποι για να συμβεί αυτό. Αλλά ξέρεις, έχουμε περάσει σε μία άλλη φάση. Δεν μένουμε σε αυτά, που δεν έχουν συμβεί, ή θα μπορούσαν να συμβούν, αλλά για εμάς πλέον το σημαντικό είναι το τι συμβαίνει και τι μπορεί να συμβεί.
Ποια είναι μία σύντομη πλευρά της ιστορίας του Nomik πριν τους Sleepin Pillow;
Από την εφηβεία ασχολήθηκα επαγγελματικά με την μουσική. Έπαιζα με φίλους σε διάφορες σκηνές και μπαράκια στην πόλη. Κι από πολύ νωρίς με δύο φίλους μου δημιουργήσαμε τους Universal Trilogy, με τους οποίους κάναμε πολλά, και δίσκους και συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ξεκινήσαμε από ηλεκτρονική μουσική στα μέσα των 90s και σιγά σιγά δημιουργήθηκαν διάφορες ανάγκες και διάφορες ανησυχίες, τις οποίες δεν μπορούσα να καλύψω με τους ανθρώπους που δούλευα τότε κι έτσι σχηματίστηκε ένας πυρήνας και φτιάξαμε τους Sleepin Pillow to 2004.
Πιστεύεις ότι υπάρχει πρωτοτυπία στην ελληνική μουσική ή ότι λείπει;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει πρωτοτυπία και δεν νομίζω πως είναι και το ζητούμενο η πρωτοτυπία. Νομίζω ότι το ζητούμενο είναι το ό,τι φτιάχνει ο κάθε καλλιτέχνης να είναι αυθεντικό, να είναι αληθινό. Δεν υπάρχει παρθενογένεση στη μουσική. Η ευλογία του να είσαι μουσικός είναι το ότι με ό,τι κι αν καταπιαστείς το κάνεις με τον δικό σου τρόπο. Ακολουθείς τον δικό σου μοναδικό δρόμο. Οπότε το ζητούμενο για μένα δεν είναι να είσαι πρωτότυπος, είναι να είσαι αυθεντικός.
Θεωρείς δύσκολο στην Ελλάδα του σήμερα να είναι κανείς αυθεντικός και να καταφέρνει να επιβιώνει;
Είναι πολύ υποκειμενικό το τι είναι αυθεντικό. Κάτι το οποίο για μένα είναι αυθεντικό μπορεί για τον διπλανό να μην είναι. Νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την γενικότερη κοσμοθεωρία, κουλτούρα κι αισθητική του κάθε ανθρώπου και βέβαια πάρα πολύ με τις ανάγκες του. Δεν είναι δύσκολο να είσαι αυθεντικός, όχι. Αρκεί να είσαι ok με αυτό που κάνεις και να μπορείς να κοιμάσαι όσο πιο ήσυχος γίνεται.
Δεν θεωρείς, όμως, πως αυτή την στιγμή στην Ελλάδα είναι σαν να μην υπάρχει κάτι σταθερά αυθεντικό, ότι όλοι προσαρμόζονται πολύ εύκολα κι αλλάζουν ανάλογα με τις συνθήκες;
Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Αυτό πρέπει να έχει να κάνει αφενός με το ένστικτο της επιβίωσης και έχει ίσως να κάνει και με κάποια μετεφηβικά σύνδρομα. Δηλαδή, για πάρα πολύ κόσμο η μουσική και γενικότερα η τέχνη είναι άλλοθι κι όχι ανάγκη ή κάτι το οποίο θέλοντας και μη συμβαίνει σαν μια φυσική προέκταση της ψυχής και του μυαλού. Οπότε, εάν η μουσική και εξίσου κάθε τέχνη και γενικότερα η ενασχόλησή μας με αυτή είναι απλώς ένα μέσο για να αυτοπροσδιοριστούμε ή να υπάρχουμε σε σχέση με τους άλλους, πολύ εύκολα είμαστε ευμετάβλητοι μέσα σε αυτό. Θέλω να πιστεύω και πιστεύω ότι για κάποιους ανθρώπους δεν λειτουργεί έτσι. Το ξέρω ότι για κάποιους δεν είναι έτσι. Αυτό μου αρκεί. Δεν περιμένω από όλους να το δουν έτσι. Δεν πειράζει.
Τι θα ήθελες εσύ να δεις στην Ελλάδα, τόσο στην μουσική, όσο και γενικότερα; Τι θα ήθελες να δεις να συμβαίνει μέσα στα επόμενα χρόνια γύρω σου;
Πάντοτε στην Ελλάδα γίνονται πράγματα, απλώς στα παραδοσιακά μικρά της πλαίσια δεν περιμένω να γίνουν μεγάλες αλλαγές. Νομίζω, ούτως ή άλλως, πως οι μικρές ομάδες, οι μειονότητες, κάνουν πάντα την διαφορά, κι αυτό έχει κι ένα ενδιαφέρον. Παρ’ όλο που πολλές φορές μπορεί να είναι αμήχανο ή δυσάρεστο, αλλά έτσι είναι δομημένη μικρή μας κοινωνία εδώ. Πάντοτε γίνονται πράγματα που έχουν κάτι να πουν και στην μουσική και στο θέατρο και σε όλες τις τέχνες. Δεν περιμένω σίγουρα η μάζα να φύγει από μία συγκεκριμένη κουλτούρα ή μια συγκεκριμένη αισθητική. Μια αντιαισθητική αισθητική. Θα ήμουν αφελής αν πίστευα πως θα γίνει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον μέσα στις επόμενες γενιές. Νομίζω, ωστόσο, πως υπάρχει μια ισχυρή μειονότητα, όπως υπήρχε πάντα, που προσπαθεί να ζήσει λίγο διαφορετικά και να κάνει έστω και λίγους γύρω της να ζήσουν κι εκείνοι διαφορετικά.
Στην καθημερινότητά σου τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί; Τι σκέφτεσαι μόλις ξυπνάς και πριν κοιμηθείς;
Σκέφτομαι τα πολύ απλά πράγματα στη ζωή. Αυτό που νομίζω πως με κινεί έχει να κάνει κυρίως με την υγεία και την ισορροπία στο μυαλό μου και στην ψυχή μου. Σκέφτομαι τους αγαπημένους μου, αλλά άλλο τόσο σκέφτομαι και όλη την δυστυχία και την δυσκολία που υπάρχει εκεί έξω κι όσο με αφορά προσπαθώ μέσα από την δημιουργικότητα και την μουσική να φτιάξω έστω και στιγμιαία ένα πλαίσιο το οποίο να είναι ή να μοιάζει λίγο πιο όμορφο από αυτό που υπάρχει τριγύρω. Απλά πράγματα με απασχολούν, όπως όλους τους ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι ασχολούνται με τα απλά καθημερινά τους πράγματα, απλώς αλλάζει η οπτική. Εάν, δηλαδή, τα βλέπουν από μέσα προς τα έξω, ή από έξω προς τα μέσα.
Ποιοι είναι κάποιοι Έλληνες καλλιτέχνες που εκτιμάς ιδιαίτερα;
Δεν έχω πρόβλημα να πω ονόματα. Ένα παράδειγμα πολύ ζεστό και πρόσφατο είναι ο Θάνος Ανεστόπουλος, με τον οποίο μας συνδέει μια όμορφη και στενή σχέση. Έχουμε παίξει και μαζί, έχουμε συναντηθεί και εκτός σκηνής πολλές φορές. Θα ήθελα να πω πως είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος ήταν ανέκαθεν αυθεντικός και συνεχίζει να είναι. Υπάρχουν σίγουρα κι αρκετά ωραία γκρουπ. Και η αγγλόφωνη σκηνή έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια πολύ. Δηλαδή, ωραίες παραγωγές, ωραία τραγούδια, ωραίοι τραγουδιστές από όσα ακούω. Οι Gravitysays_i θεωρώ ότι είναι μια πάρα πολύ καλή αγγλόφωνη μπάντα, χωρίς να έχω καμία σχέση με τους ανθρώπους που εμπλέκονται σε αυτούς.
Η όλη φάση με το internet θεωρείς ότι έχει κάνει καλό ή κακό περισσότερο στη μουσική;
Δεν υπάρχει κάτι που να είναι απόλυτα καλό ή απόλυτα κακό. Είναι ακόμα ένα μέσο κι αυτό. Σίγουρα σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι έχει κάνει καλό, αφού μπορείς πλέον σαν μουσικός να ανεβάσεις την μουσική σου ή να μοιραζόμαστε πολύ εύκολα μουσικές. Αυτό, βέβαια, μπορεί να οδηγήσει κάποιους ανθρώπους οι οποίοι είναι και κάπως απαίδευτοι να λειτουργούν σαν χρήστες και όχι σαν εραστές της μουσικής. Αλλά το ιντερνετ είναι ένα φοβερό εργαλείο. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος, στον οποίο μπορείς να κινηθείς ανάλογα με το τι άνθρωπος είσαι. Κάνει και κακό βέβαια. Στις δισκογραφικές έχει κάνει πολύ κακό εντάξει. Αλλά δεν με ενδιαφέρουν οι δισκογραφικές εταιρίες, οπότε δεν λυπάμαι γι’ αυτές. Σε κάποιους μεγάλους καλλιτέχνες πάλι, ίσως, έχει κάνει κακό, τους οποίους επίσης δεν λυπάμαι. Εμάς που κινούμαστε σε ένα πιο τοπικό επίπεδο ας πούμε καλό μας έχει κάνει. Με τους Sleepin Pillow, ειδικά, όταν ξεκινήσαμε το 2004, μέσα απ’ το internet κάναμε τις πρώτες μας απόπειρες να μοιραστούμε την μουσική μας με τον κόσμο και έκτοτε νομίζω το έχουμε λειτουργήσει αξιοπρεπώς.
Τι σχεδιάζετε με τους Sleepin Pillow για το άμεσο μέλλον; Τι ακολουθεί μετά το live στο Gagarin; Κάποιο καινούριο υλικό; Κάποια περιοδεία σύντομα;
Νομίζω, πως ήμαστε, στην ευχάριστη θέση με τους Sleepin Pillow να μην κάνουμε σχέδια, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ απελευθερωτικό. Οι σχέσεις είναι πλέον τέτοιες που επιλέγουμε να κάνουμε μονάχα όσα μας ενδιαφέρουν και μας αρέσουν στην παρούσα φάση. Μόνο όσα μπορούμε, δηλαδή, να φέρουμε εις πέρας. Αυτό είναι εξαγνιστικό. Οπότε, δεν κάνουμε σχέδια, με την κλασσική έννοια του σχεδιασμού, δηλαδή να βάζουμε κάτω πράγματα και να καταστρώνουμε τα πλάνα μας, ας πούμε. Στη φάση, που βρισκόμαστε τώρα λειτουργούμε περισσότερο αυθόρμητα. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει σαν σκέψη να δουλέψουμε κάποια στιγμή καινούριο υλικό, χωρίς όμως αυτό να έχει δρομολογηθεί. Νομίζω ότι θα έρθει, όταν έρθει, σαν φυσική ανάγκη της ομάδας να λειτουργήσει ξανά μέσα στο studio, έτσι ώστε να δημιουργήσει καινούριο υλικό.