FrapressΙορδάνης Σιδηρόπουλος: Επαναστατικός, ιδεολόγος, αισιόδοξος και πάνω απ’ όλα ένα ταλέντο που δύσκολα αφήνει ασυγκίνητο ακόμα και τον πιο απαιτητικό ακροατή!
Επιμέλεια: Δέσποινα Παπαδοπούλου, Κατερίνα Χλιάρα
Επαναστατικός, ιδεολόγος, αισιόδοξος και πάνω απ’ όλα ένα ταλέντο που δύσκολα αφήνει ασυγκίνητο ακόμα και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Αναφερόμαστε στον Ιορδάνη Σιδηρόπουλο που με αφορμή την κυκλοφορία και την παρουσίαση του νέου του δίσκου, μας μιλά επί παντός επιστητού : για τη συνεργασία του με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, για το πώς βλέπει τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας και για τα όνειρα του. Όνειρα που με το ταλέντο και το ήθος που διαθέτει, είμαστε σίγουροι πως θα τα πραγματοποιήσει.
∴ Στοχεύεις να γράφεις κοινωνικό ή ερωτικό στίχο;
Είναι λάθος η λέξη «στοχεύεις» για έναν καλλιτέχνη. Το θέμα είναι να μη στοχεύεις, αλλά να κάνεις αυτό που σου βγαίνει. Αυτό πηγάζει από μέσα μου. Μακάρι να μπορούσα να γράψω και περισσότερα ερωτικά τραγούδια. Μπορεί να ήμουν και περισσότερο εμπορικός. Παρ’ όλα αυτά έχω γράψει ερωτικά τραγούδια: το «Θα σε ξαναδώ», το «Στους ρυθμούς της βροχής», το «Ψάχνω στο φως». Το καλύτερο για εμένα είναι η μείξη του έρωτα με το κοινωνικό στοιχείο, για παράδειγμα στο τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Μας προδώσαν», που έχει στίχους και μουσική δική μου, μπλέκεται ο έρωτας με το επαναστατικό στοιχείο. Έτσι, τελικά, ο κόσμος το ακούει καλύτερα, παίρνει αυτό που έχει ανάγκη από το τραγούδι και κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι πιο άμεσο για τη ζωή του.
∴ Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τη Ρίτα Αντωνοπούλου; Τι αποκόμισες από αυτό;
Έστειλα e-mail στο Βασίλη, όπως κάνουν και πολλοί καλλιτέχνες. Του έστειλα δύο τραγούδια και αυτό που ήθελα να πει ο Βασίλης ήταν άλλο τραγούδι από αυτό που ερμήνευσε εν τέλει. Έτσι γνωριστήκαμε. Μου δίνει συμβουλές σαν μεγαλύτερος και πιο έμπειρος στο χώρο. Πάντα ήμουν άτομο που άκουγα και μεγαλύτερούς μου. Πάντα έπαιζα και με μεγαλύτερους. Ήταν αυτοί 40 χρονών κι εγώ ήμουν 17.
Αυτό που έχω αποκομίσει από τη συνεργασία μου με τη Ρίτα και το Βασίλη είναι εμπειρία, γιατί πολλές φορές δε χρειάζεται να ζούμε κάποια πράγματα για να τα καταλάβουμε, αρκεί μόνο να τα δούμε και να δούμε τι αποτέλεσμα είχαν οι επιλογές κάποιων ανθρώπων.
Με το Βασίλη έχω δει το εξής: Για τόσα χρόνια που είναι στο χώρο, είναι πάρα πολύ ανοιχτόμυαλος άνθρωπος. Ήμασταν στο studio με το Βασίλη και του έλεγα: «Βασίλη, αυτό το σημείο μην το πεις έτσι. Πες το αλλιώς». Ο Βασίλης τότε έλεγε στον ηχολήπτη, το Γιώργο Αρχοντάκη από τα vintage studios, «Γιώργο, για να δοκιμάσουμε αυτό που λέει ο Ιορδάνης». Και το δοκίμαζε. Και μάλλον αυτό είναι που έχει κρατήσει το Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο προσκήνιο τόσα χρόνια.
∴ Πώς ένιωσες όταν έμαθες ότι δέχτηκε να τραγουδήσει αυτό το τραγούδι, ειδικά όταν το είδες στο όνειρό σου και πριν αρκετά χρόνια;
Αυτούς τους στίχους, τους έγραψα το 2013…
Εκείνη την ώρα ήμουν μέσα σ’ ένα λεωφορείο. Και με άκουσε όλο το λεωφορείο! Ευτυχώς που είχε οροφή επάνω (γελάει).
∴ Πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για τη μουσική;
Πολύ ξαφνικά. Ήμουν Δευτέρα γυμνασίου και περνούσα έξω από ένα μαγαζί με μουσικά όργανα. Με το που είδα την ηλεκτρική κιθάρα, κόλλησα. Από τη στιγμή που έπιασα κιθάρα στα χέρια μου, ήθελα να γίνω μουσικός.
∴ Μας είπες πριν ότι αν δε γινόσουν μουσικός, θα γινόσουν πιλότος. Γιατί;
Και τώρα πετάω στα σύννεφα και μετά θα πετάω στα σύννεφα.
Μου αρέσει πάρα πολύ η ανθρώπινη φύση, γιατί έχει την τάση να μπορεί να κάνει καλύτερο τον κόσμο. Ο άνθρωπος έχει την τάση να ψάχνει να κάνει όμορφα πράγματα.
Από τον Ίκαρο προέρχεται αυτό. Και το καταφέραμε και αυτό. Ένα όχημα τόνων να σηκώνεται. Αυτό σημαίνει ότι όταν ο άνθρωπος έχει πείσμα, μπορεί να καταφέρει πολλά πράγματα. Γι’ αυτό εμένα το συγκεκριμένο μηχάνημα μου δημιουργεί δέος, γιατί τελικά αν θέλει ο άνθρωπος, μπορεί να πετάξει. Όπως πέταξε κυριολεκτικά, να πετάξει και μεταφορικά.
∴ Προτιμάς να δουλεύεις σόλο ή σε συγκρότημα;
Σε συγκρότημα, γιατί όταν όλοι νοιάζονται γι’ αυτό, είναι σαν έχεις μια οικογένεια. Αυτό σε κάνει πιο δυνατό σαν άνθρωπο. Αλλά στην Ελλάδα έχουμε πρόβλημα στις ομάδες. Ο καθένας κοιτά τον εαυτό του και πώς θα τον αναδείξει. Σε πρώτη μοίρα βάζω το ότι περιμένουν απ’ τον άλλον. Αυτό με απώθησε απ’ το να κάνω πάλι συγκρότημα. Τώρα έχω βρει κάποια πολύ καλά παιδιά που δουλεύουν και πιστεύουν σε αυτά που γράφω. Είναι ο Δημήτρης Μπαράκος στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Κωνσταντίνος Κοντονίκας στο μπάσο και ο Στέφανος Σταυριανός στα τύμπανα. Αισθάνεσαι μια σιγουριά όταν είσαι μαζί με ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνετε.
Στην παρουσίαση του δίσκου του, τον Ιορδάνη πλαισίωσαν η Μερώπη Βλαχογιάννη στα πλήκτρα & ακορντεόν, ο Δημήτρης Μπαράκος στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Κωνσταντίνος Κοντονίκας στο μπάσο και ο Στέφανος Σταυριανός στα τύμπανα.
Υστερούμε από ομάδες,
ενώ από μονάδες τα πάμε καλά.
∴ Άρα, πιστεύεις στην καλή φύση του ανθρώπου;
Ναι, πιστεύω στην καλή φύση του ανθρώπου. Αυτός ήταν και ο λόγος που ονόμασα το δίσκο μου «Ψάχνω στο φως». Ο άνθρωπος αντί να πεισμώσει να ψάξει τα θετικά του σημεία, πεισμώνει να ψάχνει τα αρνητικά του σημεία. Ο κόσμος θ’ αλλάξει όταν αρχίζουμε να βλέπουμε τα θετικά στον άλλον. Σ’ αυτό έχουμε μεγάλο πρόβλημα.
∴ «Όσες Τροίες κι αν θα πέσουν, η Ελένη θ’ αρπαγεί». Εξήγησέ μας αυτό το στίχο.
Είναι από ένα τραγούδι που ξεχωρίζω, το “Ελένη“. Πολύ απλά ότι πάντα θα γίνεται το ίδιο πράγμα. Ο στίχος είναι καυστικός. Θέλω να πω ότι, ξεχνιόμαστε. Ο άνθρωπος ξεχνάει τι έχει γίνει και ξαναπαίζει με σφαίρες. Αυτό είναι κακό, όχι ότι αυτό θα διαιωνιστεί και ότι έτσι πρέπει να είναι. Ότι αυτό είναι κανόνας. Η Ελένη είναι η αφορμή που θα δώσει κάποιος. Οι Τροίες θα μπορούσε να είναι η Συρία. Ότι πάντα θα υπάρχει μια αφορμή και ότι πάντα θ’ ακολουθήσει ένας πόλεμος. Μακάρι να μη γίνεται πάντα και μακάρι να είμαι λάθος, αλλά αυτό γίνεται μέχρι τώρα. Το τραγούδι είναι απλά η πραγματικότητα.
∴ Θα ακούσουμε από εσένα και τραγούδια στην αγγλική γλώσσα;
Κάτι ετοιμάζω. Μου αρέσει και το αγγλόφωνο τραγούδι και είναι κάποια τραγούδια και στο συγκεκριμένο δίσκο που θα μπορούσαν να γίνουν στ’ αγγλικά, όπως το «Ελένη», τα «Τσιμεντένια σοκάκια» , «Το ιδανικό» και «Τα παιδιά του δρόμου». Ούτως ή άλλως μεγάλωσα με ακούσματα ξένα: Iron Maiden, Deep Purple, Led Zeppelin.
∴ Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου όσον αφορά στη μουσική;
Θέλω να κάνω live, να γυρίσω, να παίξω Βόρεια Ελλάδα, να πάω Κρήτη, Κύπρο, να πάω κι απ’ τα μέρη μου στο Βόλο, στα Τρίκαλα. Και μετά να γράψω και καινούριο δίσκο που έχω έτοιμα ήδη τα τραγούδια. Έχω πάρει φόρα.
Την παρουσίαση μετέδιδε ζωντανά το διαδικτυακό ραδιόφωνο εν-τεχνο.gr.
∴ Ποιο ήταν το καλύτερο σχόλιο που σου έχουν κάνει;
Ένα από τα καλύτερα σχόλια που έχω λάβει είναι από μία κοπέλα που είχε γράψει κάτω από το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου ότι επιτέλους έβγαλαν κάτι αληθινό ένας νέος με τον αγαπημένο μας παλιό και αυτό μας δημιουργεί ελπίδες. Και ο καταλληλότερος να το κάνει σημαία για να προχωρήσει. Πήρε το τραγούδι και το έδειξε σαν ότι μ’ αυτό το τραγούδι πρέπει να προχωρήσουμε, να το δείξουμε στον κόσμο. Για ‘μένα ήταν μεγάλο σχόλιο.
∴ Πώς βλέπεις την κατάσταση της Ελλάδας;
Υπάρχει μία απαξίωση των αξιών. Δεν υπάρχει σεβασμός. Ο κόσμος απλά βγαίνει έξω, αγοράζει, πάει στο σπίτι του, μπαίνει Facebook, κοιμάται, ξυπνάει, πάει δουλειά και πάλι τα ίδια. Υπάρχει μια αδράνεια. Κανένας δεν κουνιέται. Ακόμα και στο μετρό όλοι περιμένουν ν’ ανέβει η σκάλα για να φτάσουν πάνω. Βγαίνουν να φωνάξουν κάποιοι και βλέπεις 30 άτομα με πανό. Τριάντα άτομα και είκοσι αστυνομικοί γύρω-γύρω να τους έχουν περικυκλώσει, μήπως και φωνάξουν παραπάνω για να τους πετάξουν δακρυγόνο. Υπάρχει φόβος. Αυτή η εποχή, για εμένα, είναι σκοτεινή. Αλλά όλα αυτά είναι κύκλοι. Κλείνουν και ξανανοίγουν, δηλαδή θα έρθει πάλι μία καλή εποχή.
∴ Είσαι αισιόδοξος;
Είμαι αισιόδοξος ότι κάποια στιγμή θα φύγει ο χειμώνας. Κάποια στιγμή θα φανεί στο βάθος ένα ξέφωτο. Άλλωστε, αν δεν ήμουν αισιόδοξος, δε θα έφτιαχνα και μουσική.
(Στο μεταξύ, ο Ιορδάνης κάνει αναφορά σε έναν από τους αγαπημένους του ποιητές, τον Καρυωτάκη…)
∴ Πώς γίνεται να είσαι αισιόδοξος και να σου αρέσει ο Καρυωτάκης;
Ό,τι είναι αληθινό και ό,τι σε ταξιδεύει είναι καλό. Για εμένα καλή τέχνη είναι η αληθινή τέχνη. Ό,τι μπορεί αν εισχωρήσει μέσα σου και να σε κάνει να νιώσεις. Μπορεί να είσαι αισιόδοξος, αλλά όταν διαβάσεις Καρυωτάκη, θα μαυρίσεις. Αυτό είναι επιτυχία στην τέχνη. Με τον τρόπο που γράφει, μπαίνεις κι εσύ μες στο μυαλό του και σε πηγαίνει.
∴ Θεωρείς ότι η τέχνη μπορεί να συμβάλλει στο να πάνε τα πράγματα καλύτερα;
Ναι. Σίγουρα η μουσική μπορεί να κάνει τον κόσμο να σκεφτεί. Δεν πιστεύω ότι μπορεί ν’ αλλάξει μια κατάσταση ολοκληρωτικά. Αλλά μπορεί να κάνει τον κόσμο πιο χαρούμενο, να του δώσει ελπίδα, όνειρο. Αυτά κάνει η τέχνη στην ουσία, τα οποία είναι μια πρωτόλεια μορφή επανάστασης. Κι αναλόγως, αν ένα τραγούδι γίνει πολύ μεγάλο, μπορεί να εμπνεύσει τόσο πολύ κόσμο που να ξεσηκωθεί. Αυτό είναι κάτι ουτοπικό. Δεν πιστεύω ότι γίνεται. Είναι τόσο έντονος ο βομβαρδισμός από τα ΜΜΕ που δύσκολα ο κόσμος δέχεται κάτι καινούριο και ειδικά όταν, πλέον, τα ΜΜΕ είναι κατά της μουσικής.
∴ Σ’ ενοχλεί αν κάποιος ακούει και άλλα πιο εμπορικά είδη μουσικής, ενώ ακούει κι εσένα;
Καθόλου, το θεωρώ πολύ υγιές. Κι εγώ ακούω. Αν οι φίλοι μου, ας πούμε, θέλουν ν’ ακούσουν κάτι συγκεκριμένο, θ’ ακολουθήσω, χωρίς μεγάλη συχνότητα βέβαια. Έχω πρόβλημα όμως με την κοινωνία που ακούει και τρέφεται, στην ουσία, με μόνο ένα πράγμα. Τι είναι η Ελλάδα; Ένα μεγάλο bar που όλοι χωρίζουν; Γιατί τα περισσότερα τραγούδια, τα εμπορικά, αυτά λένε. Αυτά επιλέγει ο κόσμος ν’ ακούει. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ποικιλία στον τρόπο σκέψης του Έλληνα, παρά μόνο ένα πράγμα. Ή αν δεν είναι αυτό, και δεν είμαι ποτέ απόλυτος, σημαίνει ότι κάποιοι θέλουν να είναι μονόπατοι και προβάλλουν αυτό που θέλουν.
∴ Κλείνοντας, τι θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες μας;
Να αντέχουν και να προχωρούν, γιατί πολλοί περνούν δύσκολα. Όπως λέει και ο Βασίλης,
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»!
Το φωτογραφικό υλικό είναι επιμέλεια του Μιχάλη Τσεσμετζή.