Γιάννης ΠέροςΤις τελευταίες ημέρες τα ΜΜΕ παίζουν συνεχώς μία δυσάρεστη είδηση για το θάνατο ενός Έλληνα τραγουδιστή περνώντας στα ψηλά γράμματα το θάνατο ενός φιλόσοφου-μυθιστοριογράφου-δοκιμιογράφου-παιδαγωγού-σεναριογράφου-μεταφραστή-καθηγητή-σημειολόγου με το όνομα Ουμπέρτο Έκο. Βέβαια το δυσάρεστο στα ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν είναι η σειρά προτίμησης των δυσάρεστων νέων που προβάλλονται, αλλά η απουσία των ευχάριστων. Παραφράζοντας λοιπόν το ρητό του Ουμπέρτο Έκο ”Οι τραγωδίες πουλάνε καλά” θα αναφερθούμε σε ένα ευχάριστο νέο ως ελάχιστο φόρο τιμής.
Πριν από μερικές μέρες όπως έγινε γνωστό κυρίως από το διαδίκτυο έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο Harvard των ΗΠΑ ο Φίλιππος – Ιλαρίων Συτιλίδης, μαθητής της Γ΄ Λυκείου με πλήρη υποτροφία 69.000$ ετησίως, για τέσσερα χρόνια, προκειμένου να σπουδάσει μαθηματικά. Μπορεί να μην είναι ο πρώτος Έλληνας που σπουδάζει στο εξωτερικό σε ένα από τα καλύτερα, εάν όχι το καλύτερο, πανεπιστήμια του κόσμου, ούτε ο πρώτος που παίρνει μία υποτροφία αλλά σίγουρα είναι ένα νέο που αξίζει να ειπωθεί για δύο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι επειδή δεν πρόκειται για μία μερική υποτροφία αλλά μία πλήρη υποτροφία και για τα 4 χρόνια σπουδών στο πανεπιστήμιο Harvard. Μάλιστα παρά το νεαρό της ηλικίας του ο μαθητής της Γ’ Λυκείου δεν κέρδισε την υποτροφία από κάποιο διαγωνισμό όπου ο νικητής βγαίνει από τυχαία επιλογή, αλλά βάση του “βιογραφικού” του, αφού μεταξύ άλλων ο μαθητής είχε διακριθεί στη Βαλκανιάδα Μαθηματικών Νέων 2013 με έπαινο, στην Εθνική Μαθηματική Ολυμπιάδα της ΕΜΕ, «Αρχιμήδης», όπου και απέσπασε χρυσό μετάλλιο το 2013 και αργυρό μετάλλιο το 2015 και στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Φυσικής όπου κατέκτησε την 3η θέση το 2014 και την 6η θέση το 2015.
Δυστυχώς ο δεύτερος λόγος έχει αρνητική διάσταση αν αναλογισθεί κανείς πως πριν ακόμα ενηλικιωθεί ένας νέος με τόσες διακρίσεις φεύγει από την Ελλάδα και το πιθανότερο είναι να μη γυρίσει ποτέ. Δεν είναι μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα που όχι μόνο αγνοεί ή έστω δεν επαινεί την αριστεία, αλλά μάλιστα τη διώχνει. Μάλλον η κοινωνία μας δεν έχει ανάγκη από αρίστους και από αριστείες. Είναι αρκετά απασχολημένη με βαθμοθήρες, αιώνιους φοιτητές και «θεσμούς» αριστείας. Άλλωστε είμαστε όλοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων δεν είναι αρκετό αυτό;
Ξεπερνώντας λοιπόν αυτήν τη χαρμολύπη ας κρατήσουμε πως υπάρχουν ακόμα νέοι που διαπρέπουν κολυμπώντας ενάντιας στο ρεύμα της μετριότητας και της απάθειας που μας διακατέχει και πως για κάθε έναν Ουμπέρτο που φεύγει θα έρχεται ένας Φίλιππος.
”We have a limit, a very discouraging, humiliating limit: death.”
Umberto Eco