Περί του Hip Hop ο λόγος…

Η μορφή αντίδρασης που γεννήθηκε πριν μερικές δεκαετίες στα γκέτο του Μπρονξ, έχει πλέον γίνει αγαπημένη μόδα των νέων και όχι μόνο.
Το hip hop δεν είναι μόνο η μουσική. Είναι μια γενικότερη κουλτούρα που αποτελείται από τέσσερα στοιχεία. Τα πρώτα δύο είναι το MCing και το DJing και αφορούν καθαρά το μουσικό κομμάτι. Οι MC’s, γνωστοί και ως rappers, είναι αυτοί που τραγουδούν, ενώ οι DJ’s είναι αυτοί που δημιουργούν τις παραγωγές και τις λούπες των τραγουδιών. Πέραν της μουσικής όμως, το hip hop έχει το χορευτικό του κομμάτι που εκφράζεται μέσω του Breakdance αλλά και το εικαστικό του κομμάτι που ονομάζεται Graffiti.
To hip hop έκανε την εμφάνισή του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας το ’70, στις υποβαθμισμένες περιοχές των μεγαλουπόλεων των Η.Π.Α. και κατά κύριο λόγο από τους νέους της αφροαμερικανικής κοινότητας που κατοικούσαν στο Νότιο Μπρόνξ της Νέας Υόρκης. Κατέστη δημοφιλή έξω από την αφροαμερικανική κοινότητα στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και μέχρι και το 2010 είχε γίνει το μουσικό είδος με την μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό. Η προέλευση της hip hop κουλτούρας προέρχεται από τα block parties του γκέτο Brothers, όταν είχαν συνδέσει τους ενισχυτές τους και τα μικρόφωνα στα φώτα της 163_ης και Prospect και χρησιμοποίησαν την μουσική για να σπάσει τους φυλετικούς φραγμούς, καθώς επίσης και από τον DJ Kool Herc στην 1520 Sedgwick οδό, όπου ο Herc μίξαρε κομμάτια από τους ήδη υπάρχοντες δίσκους με την φωνή του στο κοινό και τους χορευτές. Ο Kool Herc πιστώνεται ως ο «πατέρας» του hip hop. Ο DJ Afrika Bambaataa της hip hop συλλογικότητας Zulu Nation περιγράφεται ως ο πυλώνας της hip hop κουλτούρας, στην οποία επινόησε τους όρους: Mcing ή “Emceein”, DJing ή “Deejayin” και B-boying ή “graffiti writing” .

Ωστόσο, με τον καιρό τα στοιχεία του hip hop άρχισαν να γίνονται αγαπητά από όλο και περισσότερους ανθρώπους. Το γεγονός ότι δεν χρειάζονταν ιδιαίτερες μουσικές γνώσεις ή καλλιτεχνικό ταλέντο, προσέλκυσε αρκετούς να ασχοληθούν είτε με τη rap, είτε με το graffiti. Ήταν μια μορφή έκφρασης ανοιχτή σε όλους, χωρίς κανένα κοινωνικό περιορισμό. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 το hip hop ήταν διαδεδομένο στους κατοίκους των Η.Π.Α.

Άρχισαν να οργανώνονται συναυλίες, να βγαίνουν δίσκοι από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες, να εκτιμούνται τα καλύτερα σχέδια στους δρόμους των πόλεων. Η κουλτούρα του hip hop είχε γίνει πλέον αποδεκτή από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Το 1988 το μουσικό κανάλι της Αμερικής MTV, ξεκίνησε μια εκπομπή που ανέδειξε πιο πολύ από κάθε τι άλλο τη κουλτούρα του hip hop. Ο λόγος για το Yo! MTV Raps που σε καθημερινή βάση έπαιζε στις τηλεοράσεις και μετέδιδε hip hop τραγούδια από διαφόρους καλλιτέχνες.

Κάπου εκεί ξεκίνησε και η εμπορευματοποίηση του hip hop. Δισκογραφικές εταιρίες πλέον ασχολούνταν με τους περιθωριακούς που ως τότε απαξίωναν. Τόσο τα συγκροτήματα όσο και οι γκραφιτάδες άρχισαν να στοχεύουν στο κέρδος, λέγοντας το ξεκάθαρα στα κομμάτια τους και αλλάζοντας το περιεχόμενο των στίχων τους. Άρχισαν να προβάλλονται video clip με MC’s να φορούν ακριβά ρούχα και ρολόγια, αλλά και να ηχογραφούνται τραγούδια που ακούγονταν πιο εύκολα από το ευρύ κοινό. Ωστόσο, γρήγορα έγινε ο διαχωρισμός των «αυθεντικών» ακόλουθων του hip hop και αυτών που αποσκοπούσαν αποκλειστικά στο κέρδος. Όσοι προσπάθησαν να αλλάξουν τα στοιχεία του hip hop προς όφελος τους, αποκλείστηκαν από τον «σκληρό πυρήνα» του και εισχώρησαν πιο βαθιά στη μουσική βιομηχανία δημιουργώντας οπαδούς αλλά και αντιπάλους.

Όταν βέβαια στις Η.Π.Α το hip hop είχε γίνει μόδα στην Ελλάδα ήταν ακόμα μια άγνωστη ορολογία. Στα τέλη του ’80 έκανε την εμφάνιση του και στην Ελλάδα από μεγάλες παρέες με breakers που έβγαιναν έξω και έκαναν break dance. Έβγαινα στον δρόμο, άκουγαν μουσική, έκαναν break dance, ήταν μαζί τους γκραφιτάδες που «έβαφαν», που και αυτοί είχαν κάνει την εμφάνιση τους ήδη στα μέσα του ’80 και στις αρχές του ’90 άρχισαν να φτιάχνονται τα πρώτα γκρουπ. Πρώτοι ήταν οι FFC και οι Active Member και ο BD Foxmoor όπου πριν τους Active Member ήταν μόνος του. Πρώτος δίσκος στην Ελλάδα θεωρείται η «Διαμαρτυρία» του BD Foxmoor και ακολούθησαν οι «Σκληροί Καιροί» των FFC, ύστερα ακολούθησαν κι άλλοι και σιγά-σιγά μπήκαν στην δισκογραφία, που η τότε δισκογραφία δεν ήξερε καν τι θα πει hip hop, το αντιμετώπιζαν σαν σύγχρονο τραγούδι και έκαναν κάποιες κινήσεις οι οποίες δεν ωφέλησαν καθόλου το hip hop.

Στις αρχές του 2000 υπήρξε μια νεκρή περίοδος, αλλά εξαιτίας κάποιων συγκυριών και με το πώς οδεύει η κοινωνία τώρα άρχισε να επανέρχεται γιατί είναι μια ανάγκη έκφρασης, είναι μία ανατρεπτική μουσική. Ο τρόπος που δρα στον κόσμο εκφράζει όλο και περισσότερους. Για παράδειγμα μπορείς να δεις μια συναυλία έξω στο πάρκο της γειτονιάς σου χωρίς χρήματα. Θα δεις πράγματα που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, που εκφράζουν το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού. Έτσι φτάνουμε στο σήμερα έχοντας μια ηχηρή παρουσία στο χώρο της μουσικής.