Καρέ του ΚάφρουΤο ΚτΚ είναι μια ”Συντροφιά”(βλ. Άρχοντα των δαχτυλιδιών) που εκτός από την επαγγελματική της συνεργασία, έχει καταφέρει να ζήσει πολλές όμορφες και ταυτόχρονα μεγάλες στιγμές στα πλαίσια της Φιλίας που ανέπτυξε. Οι δοκιμασίες που έχουμε ξεπεράσει τεράστιες. Τα εμπόδια που υπερπηδήσαμε απίστευτα. Και όμως επιβιώσαμε!
Ψάχναμε λοιπόν εδώ και καιρό, έναν τρόπο να σφραγίσουμε αυτήν την Φιλία και να την εδραιώσουμε μια για πάντα!
Ετσι αποφασίσαμε να το τερματίσουμε πηγαίνοντας να δούμε Παπακαλιάτη!
Σας παραθέτουμε τα συμπεράσματα μας
Οχι πια σ$ξ… Μόνο αγγούρια!
Τι έγινε βρε Χριστόφορε, τι έπαθες; Γιατί δεν πηδ@ς μανιωδώς σ’ αυτή την ταινία; Mήπως σε κουράζει πια το άθλημα; Όπως και να ΄χει εγώ απογοητεύτηκα, είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά για αερόβια και βρέθηκα σε κάποια στιγμή με τα χαρτομάντηλα στο χέρι και με την αγωνία μην τρέξει το eyeliner και τρομάξει ο κόσμος.
Ας μπούμε όμως στην ουσία του έργου: σ$ξ δεν έγινε, ο Χριστόφορος είχε πονοκέφαλο, κλάμα υπήρχε αρκετό, ειδικά προς το τέλος λύγισα [εγώ, η αναίσθητη!] και η ταινία περνούσε πολλαπλά μηνύματα, στα οποία όμως δεν θα αναφερθώ. Αντ΄αυτού θα σταθώ στις “ατέλειες” του έργου…
και ξεκινάω απο τον επιτάφιο, που τον κυκλοφόρησαν σε όλη την Αττική!
Μα καλά ποιος ήταν ο επικεφαλής-παππάς που το δέχθηκε; Δεν βαριόταν, όπως όλοι οι ρασοφόροι;
Και συνεχίζω με το λεωφορείο. Έλεος ρε Χριστόφορε, 2 φορές επιβιβάστηκε ο πρόσφυγας-ήρωας μας σε λεωφορείο και τις 2 έπεσε πάνω σε ελεγκτή;! Αυτό θα πει γκαντεμιά! Σ΄αυτό το σημείο θέλω να κάνω παρέμβαση στο σενάριο: “ααα ρε Χριστόφορε, όταν κάνει έφοδο σε λεωφορείο ελεγκτής, δεν ανοίγουν για κανέναν λόγο οι πόρτες. Για να γλυτώσει κάποιος πρέπει να πηδήξει από το παράθυρο”.
Για το τέλος άφησα τον αγαπητό κ. Simmons που πάει ο κακομοίρης να την πέσει στο Μαράκι μας, κερνώντας την, ντοματίνια! Πόσες έχεις ρίξει με σκέτα ντοματίνια; Είπαμε έχουμε κρίση, αλλά δεν θα πέσουμε και τόσο εύκολα. Δώσε και κανένα αγγουράκι να κάνουμε καμιά σαλάτα της προκοπής. Ναι φίλε αναγνώστη, απ΄οτι κατάλαβες το σεναρίο είχε κάποια κενά, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν πρέπει να δεις την ταινία, θα σου κάνει καλό λίγος Παπακαλιάτης!
-Κατερίνα Αδαμοπούλου-
”Το πιο γλυκό ντοματίνι της ζωής μου”
Λοιπόν καταπληκτική ταινία με πολύ καλά μηνύματα και διάφορα άλλα μπλα μπλα μπλα…
Πολλές ατέλειες όμως ρε παιδάκι μου… Πολλές ατέλειες!
Αρχικά προέκυψε έρωτας ανάμεσα σε μετανάστη μικροπωλητή φαναριών
και κλασσικό χιποalternative γκομενάκι.
Ούτε στα παραμύθια του Τριβιζά να ούμε…
Κατα δεύτερον. Μέχρι χθες για να πάρεις στο κρεβάτι μια κοπέλα κερνούσες σινεμά, σουβλάκια, ποτά και αν είχες καταφέρει να μαζέψεις και τις 7 dragonballs, τότε τα τάματα σου στην Παναγιά της Τήνου έπιαναν τόπο…
Ο Χριστόφορος τα κατάφερε σε λιγότερο από 2 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα, απλά και μόνο με έναν φορτιστή. Πέρασε και τα μηνύματα του, για την σημασία του φορτιστή στην εποχή μας!
Βέβαια η ατέλεια στην όλη φάση είναι πως στην ταινία του πήρε περισσότερη ώρα να την πείσει να κατέβει να πάνε να πιουν ένα ποτό –εκεί με τον επιτάφιο- από το να την ρίξει στο κρεβάτι στο πρώτο 3λεπτο της γνωριμίας τους…
Γιατί το άλλο; Που ο Γερμανός έδωσε τα τοματίνια στην Καβογιάννη λες και ήτανε λακτάκια στην γιορτή του Αγ.Βαλεντίνου…
Τέλος η κορυφαία στιγμή κατά την γνώμη μου είναι όταν ο Ακροδεξιός Φασίστας που έχει σπάσει στο ξύλο κόσμο και κοσμάκι, μετατρέπεται στον κλασσικό Έλληνα παντοφλάκια που γυρνά στο σπίτι και τα ακούει από την Ελληνίδα σύζυγο!
-ο Πολέμαρχος-
Έκλαψα λίγο, αλλά είδα Παπακαλιάτη!
Εγώ παιδιά να ξέρετε δεν ήθελα να δω Παπακαλιάτη με το ζόρι με τραβήξανε. Γι ‘αυτό λοιπόν δεν θα σας πω τίποτα για την ταινία γιατί ασχολιόμουν με τους γύρω μου.
Στα πρώτα λεπτά της η ταινία έδειχνε περίεργη, καθώς η πλοκή δεν είχε ξεκαθαρίσει ακόμα. Περιμένοντας λοιπόν, ο Χριστόφορος να επιβεβαιώσει μια συγκεκριμένη φήμη που κινείται γύρω από το όνομα του, συνέχισα να βλέπω με εξαιρετική προσοχή την ταινία -κάτι που παρατήρησε και η Κατερίνα- καθώς σε κάποια φάση γυρνά και μου λέει: «Βλέπω παρακολουθείς με τρομερή προσήλωση!». Απλώς να σας αναφέρω, αγαπητοί αναγνώστες, πως δίπλα μου ακριβώς, από τα δεξιά, καθόταν ο Πολέμαρχος. Καταλαβαίνετε όλοι τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Το αποκορύφωμα ήταν όταν μια κοπέλα από την μπροστινή σειρά άρχισε να χτυπιέται και να γελάει δυνατά. Εκεί γυρνάω και του λέω:
«Αυτά τα γκομενάκια ήρθαμε να δούμε».
Σε γενικές γραμμές, η ταινία έχει διάφορες αστείες στιγμές, που επιχειρούν να σπάσουν τα έντονα δραματικά στοιχεία της. Όλη η αίθουσα έλιωσε στο γέλιο στις σκηνές Παπακαλιάτη-Σουηδέζας ή Καβογιάννης-Γερμανού. Ο Χριστόφορος προσπάθησε σε αυτή του την ταινία, να είναι πιο κύριος και πιο μαζεμένος. Δεν έκανε και πολλά πράγματα ή καλύτερα δε μας έδειξε ότι έκανε. Τα άφηνε στην φαντασία του θεατή… Αφού μας έπρηξε με το μύθο του Έρωτα και της Ψυχής, προσπάθησε να δείξει ότι η αγάπη και ο έρωτας αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Χριστόφορε;! Ξύπνα κάποια στιγμή. Στην πραγματικότητα, στο πρώτο ραντεβού αργείς κανα 3ωρο και στο δεύτερο ξεχνάς και να πας. E;
-Χρήστος Ρούκος-
Και το κορμάκι σου θα ψάξω πόντο-πόντο…
Από που να αρχίσω;
Αρχικά αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση, είναι ότι δεν εμφανίστηκε ποτέ το πρόσωπο της γυναίκας του Παπακαλιάτη. Μας έδειξε βέβαια ότι ήταν μελαχρινό, ψηλό, τούμπανο αναλογίες, έδειξε πλάτη, μέση, πόδια, κ@λο… Πρόσωπο όμως ποτέ ο μάγκας! Ίσως να πίστεψε πως θα έπεφτε κατακραυγή του στυλ…
”ρε ανύπαρκτε άφησες την μεσογειακή θεότητα για το σκανδιναβικό παγόβουνο;!”
Σε ότι αφορά τώρα το ηλικιωμένο ζευγαράκι καταρχάς καταφέρνουν να συνεννοούνται πλήρως παρ’ όλο μου μιλούν διαφορετική γλώσσα… Σοβαρά τώρα; Εδώ βρε αγόρι μου δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη στην ίδια γλώσσα, όχι να μιλάει κιόλας ο άλλος με λέξεις γεμισμένες με 8 σύμφωνα στη σειρά!
Προχωράμε. Έχουμε δει μ…δουλους και μ…δουλους να κλείνουν ταξίδια έκπληξη ή ολόκληρα εστιατόρια για υπερ-ρομαντικά δείπνα. Ο τύπος, όμως, έκλεισε ένα ολόκληρο σουπερμάρκετ… κι εκεί όλες πλάνταξαν στο κλάμμα… και μετά το τέλος της ταινίας γκρινιάζανε στον Μπάμπη, που δεν είχε όρεξη να σηκωθεί στις 2 τα ξημερώματα να πάνε για μεξικάνικο στην Κηφισιά και για ποτό κάτω απ’ την Ακρόπολη.
Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν όταν αραδιάστηκαν κατάχαμα και ο -70 ετών παρακαλώ– εραστής μας ξεστόμισε την λέξη σ$ξ… Χριστόφορε, κάτι τέτοιες μ@λ@κίες κάνεις με τις εμμονές σου και μετά οι άλλες νομίζουν πως γίνονται και στην πραγματικότητα αυτά.
-Στάθης Αγγελάκος-
Λοιπόν παίδες το άρθρο αυτό είναι χιουμοριστικού χαρακτήρα. Το διευκρινίζουμε για τους εγκεφαλικά νεκρούς, που δεν θα το πάρουν χαμπάρι και θα ξεκινήσουν τα ακτιβιστικά τους…
Για σοβαρή ανάλυση της ταινίας διαβάζεις Χρήστο Ρούκο εδώ.
Εμέις πάντως δεν τον διαβάσαμε 😛
Καλή χρονιά με υγεία!
Αγάπη μόνο!