Μετά την πρώτη cineύρεση μου με τον Ανδρέα Ι. Μαριανό , συνάντησα έναν ακόμα σκηνοθέτη, το Θανάση Νεοφώτιστο.
Ο Θανάσης Νεοφώτιστος είναι ένας νεαρός αρχιτέκτονας, που η αγάπη του για τον κινηματογράφο τον οδήγησε σε αλλαγή πλεύσης. Πολύ καλή επιλογή, θα έλεγα εγώ, μιας και οι δύο πρώτες του ταινίες μικρού μήκους αφήνουν την αίσθηση ότι είναι φτιαγμένος για μεγάλα και σπουδαία.
Έχεις μιλήσει αρκετά για την «ΠΡΟΣΕΥΧΗ», μια ταινία που έκανε μεγάλη αίσθηση και αφορά την ενηλικίωση. Όσο περνάει ο καιρός και η ταινία επικοινωνεί με το κοινό, αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά τα μηνύματα της ή ο χαρακτήρας της παραμένει ο ίδιος;
Η αλήθεια ότι η πρώτη εντύπωση που έκανε μετά τη πρεμιέρα της η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ήταν μιας ταινίας για το bullying. Για μένα η ΠΡΟΣΕΥΧΗ είναι μία ταινία ενηλικίωσης και σεξουαλικής αφύπνισης. Από την αρχή αυτό ένοιωθα αλλά όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ και αποδέχομαι την φύση της ταινίας και του ήρωά μου.
Η «ΠΡΟΣΕΥΧΗ» μετά από το Χρυσό Διόνυσο που απέσπασε στο φεστιβάλ της Δράμας το 2014, συνεχίζει ένα μεγάλο φεστιβαλικό ταξίδι στον κόσμο. Ποιες στιγμές είναι αυτές που σου έχουν μείνει ως τώρα στο μυαλό;
Μόλις γύρισα από ένα πολύ αξιόλογο φεστιβάλ σπουδαστικών ταινιών στο Μόναχο (35o Munich School Film Fest, εκεί είχε παρουσιάσει και την σπουδαστική του ταινία ο Lars von Trier!), και πραγματικά για μένα ήταν μια νέα εμπειρία. Χάρηκα πολύ που η ταινία άρεσε σε τόσο διαφορετικούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο και νομίζω ότι πήρα το εποικοδομητικότερο feedback που μου έχουν δώσει μέχρι σήμερα. Ενώ η ταινία ταξίδεψε σε Raindance, Encounters, Sao Paolo κ.α., στο Μόναχο ένοιωσα, όπως ήταν και το φετινό τους moto, Almost Famous!
Η 3η συμμετοχή σου στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Δράμας συνοδεύτηκε και αυτή με βραβείο, αυτή τη φορά με ένα Ντοκιμαντέρ, τον «ΠΩΓΩΝΙΣΚΟ». Πες μας δυο λόγια για αυτή την ταινία.
Ο ΠΩΓΩΝΙΣΚΟΣ είναι μία ταινία που έκανα για μένα. Ήθελα να καταγράψω τους παππούδες μου.
“Αισθάνομαι ότι ο κινηματογράφος μπορεί να είναι μία μορφή αθανασίας.”
Όταν είδα το αποτέλεσμα , μου άρεσε τόσο που αποφάσισα να το επικοινωνήσω! Δεν το μετανιώνω καθόλου γιατί νοιώθω ότι με αυτό τον τρόπο όλοι τους αγάπησαν.
Βρίσκεσαι ουσιαστικά στα πρώτα βήματα στο χώρο του κινηματογράφου, και αφού έχεις τελειώσει τις σπουδές σου στο Πολυτεχνείο, ως Αρχιτέκτονας. Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που χρειάζεται κάποιος για να ξεχωρίσει ως κινηματογραφιστής;
Η σωστή οργάνωση και η ηγετική ικανότητα, είναι τα σημαντικότερα ,νομίζω, προτερήματα σε έναν σκηνοθέτη. Επίσης πιστεύω ότι αν μπορέσεις να αγαπήσεις και να αγαπηθείς από τους ανθρώπους που δουλεύεις μαζί, είτε η ταινία σου αρέσει είτε όχι, θα είναι αληθινή και σίγουρα θα έχει κάτι να πει. Νομίζω η Αρχιτεκτονική, μια πολύ συγγενής τέχνη, μου έδωσε ακριβώς αυτά τα εφόδια. Τα υπόλοιπα είναι γνώσεις και λίγο τύχη. Άντε βάλε στη συνταγή και ένα μικρό ποσοστό ταλέντου και είσαι σούπερ!
Αφήνοντας στην άκρη τεχνικά χαρακτηριστικά και σκηνοθετικές προσεγγίσεις ποια ταινία σημάδεψε τη ζωή σου; Ποια ταινία είδες και λαχτάρισες να γίνεις από θεατής, δημιουργός;
Το JURASSIC PARK! Ήταν η πρώτη ταινία που είδα στο σινεμά. Και μόλις έφυγα από την αίθουσα, πίστευα τόσο πολύ στους δεινόσαυρους, που κατάλαβα ότι ο μόνος τρόπος για να τους ξαναζωντανέψω ήταν να φτιάξω μία δική μου ταινία. Λεγόταν DINO-STORY και ήταν η πρώτη μου απόπειρα, στο Δημοτικό, δημιουργίας μιας πρωτόλειας αφήγησης.
Σε ποιο στάδιο της δημιουργίας μιας ταινίας αισθάνεσαι πλήρης; Στη σύλληψη της ιδέας, στο τέλος της συγγραφής του σεναρίου , όταν βρεις cast, συνεργείο ,στο τέλος του πρώτου γυρίσματος, στο τέλος του μοντάζ, στη διανομή;
Κάθε στάδιο με ολοκληρώνει διαφορετικά. Όταν βρω την ιδέα, ανυπομονώ για το σενάριο ολοκληρωμένο. Μετά όταν δω και το ντεκουπάζ και δημιουργήσω όλο το visual style και τη σκηνοθεσία στο μυαλό μου, έχω τελειώσει! Τα άλλα είναι θέμα καλής εκτέλεσης. Το άγχος τελειώνει στο τέλος γυρισμάτων και το κλάμα έρχεται όταν δεις το πρώτο cut της ταινίας. Η διανομή (στα φεστιβάλ προφανώς) είναι αρκετά βαρετή.
Ποιο είναι το επόμενο σου βήμα;
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ και ο ΠΩΓΩΝΙΣΚΟΣ ταξιδεύουν στα φεστιβάλ. Η επόμενη μικρού μήκους ταινία μου, ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ βρίσκεται στην προ-παραγωγή, και η μεγάλου μήκους ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΛΥΚΟΣ, ένα παραμύθι για ενηλίκους, στο στάδιο της ιστορίας. Και όσο αντέξουμε…
Ποιος είναι ο κινηματογράφος που ονειρεύεσαι;
Ο κινηματογράφος που παντρεύει το φεστιβαλικό με το εμπορικό. Είναι κρίμα ωραίες ταινίες να τις βλέπουμε μόνο μεταξύ μας.