Δανάη ΜιχαηλίδουΑπό το Trainspotting μέχρι το Requiem for a dream, ο εθισμός στα ναρκωτικά αποτελεί μία θεματική που έχει απασχολήσει και συνεχίζει να απασχολεί ένα σημαντικό αριθμό καλλιτεχνών. Ωστόσο είναι ενδιαφέρον να παρατηρούμε τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ο κάθε σκηνοθέτης επιλέγει να τον αποτυπώσει στη δημιουργία του.
Τον εθισμό στα ναρκωτικά λοιπόν πραγματεύεται η θεατρική παράσταση «Παράσιτα». Βασισμένη στο έργο της Βίβιεν Φράντσμαν και σκηνοθετημένη από τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, ανεβαίνει για δεύτερη φορά φέτος στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Η Πινκ και η Ρόλυ είναι δύο γυναίκες –που από ότι μαθαίνουμε στη συνέχεια είναι αδερφές, η Πινκ μεγαλύτερη από τις δύο- εξαρτημένες από τα ναρκωτικά αλλά και η μία από την άλλη. Παρακολουθούμε τη πορεία των δύο αδερφών καθώς η Ρόλυ, έχοντας συνειδητοποιήσει πλέον τη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, προσπαθεί να απαγκιστρωθεί αλλά η Πινκ δεν την αφήνει, ενισχύοντας τη σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ τους.
Μέσω της καθηλωτικής ερμηνείας των δύο ηθοποιών βλέπουμε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας με απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο ένας κόσμος των οποίων τα γεγονότα διαδραματίζονται γύρω μας, παρ’ όλο που οι περισσότεροι από εμάς τα αγνοούμε. Καθώς αποκαλύπτεται η ιστορία τους, διαπιστώνουμε τις συνθήκες στις οποίες «ζουν» οι ναρκομανείς και τα άκρα στα οποία φτάνουν προκειμένου να εξασφαλίσουν τη δόση τους (εκπόρνευση, κλοπή). Η συνεχόμενη πάλη με τον εαυτό τους τις βγάζει χαμένες, συνεχώς υποκύπτοντας στην ακόρεστη δίψα τους, όπως βλέπουμε από την εναλλαγή άρνησης και υποταγής.
Μινιμαλιστικά σκηνικά, όσο το δυνατόν πιο απλά, με σκουπίδια παντού διασκορπισμένα, αντικατοπτρίζουν την ένδεια –κυριολεκτική αλλά και μεταφορική- των δύο χαρακτήρων. Επίσης, η ενδυματολογική επιλογή συνάδει με τη θεματική του έργου, διότι εμφανέστατα δεν ενδιαφέρεται καμία από τις δύο για εκλεπτυσμένο ντύσιμο ή προσεγμένη εμφάνιση γενικότερα. Ο θεατής βυθίζεται στο απερίγραπτο περιβάλλον της εξαθλίωσης που χαρακτηρίζει τις ζωές των δύο γυναικών.
Ένα άλλο θέμα που παρουσιάζεται μέσω του κοινωνικού αυτού έργου είναι οι εμμονές της Πινκ, που σχετίζονται άμεσα με την παιδική της ηλικία. Ως ένα άτομο που έχει υποστεί βία, εγκατάλειψη και κακοποίηση από μικρή ηλικία, ο φόβος της μοναξιάς την καταλαμβάνει δικαιολογημένα, δημιουργώντας της εμμονές από τις οποίες δεν μπορεί να ξεφύγει. Οι εμμονές αυτές αποτυπώθηκαν εξαιρετικά από την Κόρα Καρβούνη, πείθοντας το κοινό πως αυτό θα μπορούσε να είναι πραγματικό. Το οπτικοακουστικό υλικό (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι σκιές που κυνηγούν την Πινκ) εντείνουν την παρουσίαση των εμμονών αυτών, στηρίζοντας την βασική θεματική και δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία εναρμονισμένη θεατρική παράσταση. Η Ιωάννα Κολλιοπούλου, υποδυόμενη τον ρόλο της Ρόλυ, κατορθώνει να μεταδώσει την ευαισθησία και στοργικότητα του χαρακτήρα αλλά και την αντίθετη πλευρά του, την οργή και τη μανία που ξεσπά μετά την επιστροφή στα ναρκωτικά.
Τα “παράσιτα” είναι ένα έργο που αποκαλύπτει την πλευρά της κοινωνίας που επιλέγουμε να αγνοήσουμε, τη ζωή των περιθωριοποιημένων που αποτελούν τα «παράσιτα» της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους δεν φοβούνται να δουν τη σκληρή πραγματικότητα του κοινωνικού αποκλεισμού έτσι όπως την παρουσιάζει το βαρύ έργο της Βίβιεν Φράντσμαν.
Οι παραστάσεις του έργου Παράσιτα συνεχίζονται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου έως 19/04/2016.
“Παράσιτα” της Βίβιεν Φράντσμαν
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν: Κόρα Καρβούνη, Ιωάννα Κολλιοπούλου
Συντελεστές
Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Επιμέλεια κίνησης: Έλενα Αντωνίου
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Video art: Παντελής Μάκκας
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Χρήστου