Μάρθα Μπαμπαλίδου Αγαπημένο μου πρωτοετό, τώρα που πήγες στα ξένα (κατά την μαμά σου πάντα), για να σπουδάσεις και έχεις βρεθεί μόνος σου ‘σαν την καλαμιά στον κάμπο’ αναπολώντας το παρεάκι σου ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ. Λίγη υπομονή κι όλα θα γίνουν.
Φιλία. Λέξη που παίζει σημαντικό ρόλο από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας και μας επηρεάζει στο πέρασμα αυτών. Από μικρά παιδιά, πάντα, είχαμε τους φίλους μας ( τους κολλητούς μας-όπως όλοι συνηθίζαμε να τους αποκαλούμε) για να παίζουμε, να γελάμε, να κάνουμε σκανταλιές και αργότερα να μιλάμε, να αναλύουμε με τις ώρες (ειδικά τα κορίτσια) όσα μας απασχολούν και γενικότερα να μοιραζόμαστε στιγμές μαζί τους! Όταν όμως φεύγεις από την ασφάλεια του σπιτιού και της οικογένειας σου, καλώς ή κακώς φεύγεις και από την ασφάλεια της παρέας σου!
Σκέψου το λίγο. Για πρώτη φορά στη ζωή σου μετά από καιρό θα βρεθείς μόνος, στην ουσία, απροστάτευτος, αφού δεν θα μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα, να μιλήσεις για ότι σου συμβαίνει, να μοιραστείς σκέψεις, ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΜΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΒΛΕΜΜΑ ( μεγάλο πλήγμα αυτό το τελευταίο). Βέβαια όλα αυτά τα oποία τώρα θεωρείς προβλήματα, σύντομα, θα ξεπεραστούν και θα καταλάβεις ότι απλά χρειαζόταν λίγος χρόνος για να συνηθίσεις τα νέα δεδομένα στη ζωή σου.
Το πρώτο έτος είναι ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του κάθε φοιτητή και όπως λέει και η λαϊκή ρύση «κάθε αρχή και δύσκολη». Ας μη μιλήσουμε για το πόσο κόσμο θα γνωρίσεις, με πόσα άτομα θα βρεθείς σε κοινές παρέες και θα μοιραστείτε ξενύχτια. Ας μιλήσουμε γι’ αυτούς όμως με τους οποίους θα ταιριάξεις και αργά ή γρήγορα θα τους αποκαλέσεις φίλους σου.
Το καλό με την φοιτητική ζωή είναι ότι δένεσαι γρήγορα με άτομα των οποίων την ύπαρξη αγνοούσες μέχρι πρόσφατα! Όντας ελεύθερος πια, χωρίς μαμά και μπαμπά πάνω από το κεφάλι σου, μπορείς να φωνάξεις τους φίλους σου στο σπίτι να κάτσετε ή ακόμα και να κοιμηθείτε όλοι μαζί. Έτσι ξεκινάς στην ουσία να « συγκατοικείς» με τους φίλους σου –χωρίς να το καταλάβεις – και στην πραγματικότητα μαθαίνεις τις συνήθειες τους, προτού ακόμα τους αποκαλέσεις φίλους σου!Για σκέψου πότε έμαθες πως πίνει τον καφέ του το πρωί ο παιδικός σου φίλος ο Κωστάκης ή πως βολέυει την φίλη σου το Μαράκι να κοιμάται! Μήπως στις πρώτες σας διακοπές; Ενώ τώρα γνωρίζεις λεπτομέρειες για το φοιτητικό παρεάκι στους πρώτους δύο μήνες!
Στη νέα σου παρέα η συζήτηση δεν θα περιοριστεί στα κουτσομπολιά και τις ίντριγκες του σχολείου ( εντάξει εννοείται πως θα συζητήσεις και για τα hot news της σχολής ) αλλά πολλές φορές θα επεκταθεί και σε θέματα πολιτικής, τέχνης, φιλοσοφίας, θέματα που μέχρι τότε μπορεί να μην είχες συζητήσει ποτέ με τους κολλητούς από το σχολείο. Ίσως αυτό σου δώσει τροφή για σκέψη και σε αλλάξει λίγο προς το καλύτερο.
Και κάτι ακόμα που κατά τη γνώμη μου είναι το σημαντικότερο. Στη νέα σου ζωή δεν σε ξέρει κανείς και δεν ξέρεις κανένα! Στο σχολείο όλοι είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια εικόνα που διαμόρφωσαν οι άλλοι για εμάς, χωρίς ακόμα εμείς οι ίδιοι να έχουμε διαμορφώσει τον χαρακτήρα μας. Όμως τώρα απαλλαγμένος από την κριτική των άλλων μπορείς να εκφραστείς χωρίς να ντρέπεσαι για το αν θα σε κριτικάρουν ή αν θα τους φανούν περίεργες οι απόψεις σου γιατί πολύ απλά έτσι θα σε γνωρίσουν – σαν έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο που μπορεί να εκφράζεται ελέυθερα.
Ως συμβουλή λοιπόν κράτα αυτό: Ποτέ να μην ξεχάσεις τους φίλους σου, τους κολλητούς που μοιραστήκατε τα παιδικά σας παιχνίδια, να δώσεις όμως την ευκαιρία και σε νέα άτομα να μπουν στην ζωή σου. Μπορεί να την ‘ανακατώσουν’ λίγο στην αρχή αλλά σίγουρα αν αξίζουν θα στην ομορφύνουν!