Στέφη ΔαβούτηΑγάπη και φόβος! Τι συμβαίνει όταν αυτά τα δύο έντονα συναισθήματα έρχονται σε επαφή
Ήταν κάποτε μία κοπέλα πολύ όμορφη και ιδιαίτερη… Διάλεγε να ντύνεται πάντα με χρωματιστά ρούχα και είχε ένα χαμόγελο που φώτιζε τα πάντα γύρω της. Ήταν πάντα η ψυχή της παρέας και γι αυτό συνήθιζε να έχει άτομα δίπλα της που την νοιάζονταν την σκέφτονταν και την ήθελαν στη ζωή τους.
Της άρεσε να περνάει χρόνο με τον εαυτό της και δύσκολα παραδιδόταν στα λόγια των άλλων όταν προσπαθούσαν να την αποθαρρύνουν ή ακόμα και να την προσγειώσουν. Ειδικά τότε ήταν που συμπεριφερόταν όλο και πιο έντονα. Βαριόταν πολύ τα εύκολα πράγματα. Τους εύκολους συντρόφους, τις εύκολες σπουδές τους εύκολους στόχους. Ήταν πολύ παθιασμένη για τη ζωή και για όλα αυτά που ήθελε να καταφέρει.
Ωστόσο, είχε μια ιδιαίτερη ευαισθησία και τρυφερότητα που σπάνια τη συναντούσες. Της άρεσε να χειρίζεται τα πράγματα απαλά και με χάρη για να απολαμβάνει την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία.
Η ζωή της κυλούσε ομαλά μέχρι που ερωτεύτηκε. Αυτός; Αινιγματικός μυστήριος και πιο εσωστρεφής… Δεν εμπιστευόταν εύκολα ούτε αφηνόταν όπως αυτή. Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι αυτή ήταν το λευκό και αυτός το μαύρο. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι και τα δύο είναι χρώματα συμπληρωματικά. Το ένα κουμπώνει υπέροχα με το άλλο τόσο υπέροχα που ο κινέζικος πολιτισμός το έχει αποτυπώσει με το Γιν και το Γιανγκ.
Ήταν και οι δύο χωρίς αμφιβολία έντονες προσωπικότητες, προς διαφορετική κατεύθυνση όμως, και αυτό ήταν που έκανε τη σχέσης τους τόσο έντονη και ταυτόχρονα τόσο ρομαντική.
Αν αναρωτιέσαι πώς τους έλεγαν θα σου πω αμέσως. Τους έλεγαν αγάπη και φόβο. Και ήταν το πιο όμορφο ζευγάρι γιατί η αγάπη δεν έχει αξία χωρίς τον φόβο και ο φόβος δεν έχει υπόσταση χωρίς την αγάπη.
Όταν αγαπάς φοβάσαι. Αν αγαπάς ερωτικά φοβάσαι μήπως χάσεις τον άνθρωπο σου. Αν αγαπάς φιλικά φοβάσαι μήπως προδοθείς. Ο,τι και όπως και να αγαπάς πάντα θα φοβάσαι την απώλεια. Από την άλλη αναρωτήσου… Πότε φοβάσαι και γιατί φοβάσαι; Πχ φοβάσαι όταν περπατάς σε ένα σκοτεινό δρομάκι μήπως εμφανιστεί κάποιος ληστής και σε χτυπήσει ή σε σκοτώσει, σωστά; Φοβάσαι δηλαδή για τη ζωή σου επειδή σ’ αρέσει και την αγαπάς. Η αγάπη για τη ζωή είναι αυτό το έμφυτο αίσθημα αυτοσυντήρησης που χαρακτηρίζει ένα ψυχικά υγιές άτομο.
Άλλο παράδειγμα; Είσαι σε μια σχέση και φοβάσαι μήπως το άλλο μισό της σχέσης αποφασίσει να φύγει για να πορευτεί μόνο του… Φοβάσαι γιατί τον αγαπάς. Η ζωή μας δεν είναι παρά δύο βασικά αντικρουόμενα αλλά και τόσο συμπληρωτικά συναισθήματα: αγάπη και φόβος, άσπρο και μαύρο. Και αν αναρωτιέσαι τι απέγινε με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας… έμειναν για πάντα μαζί, παντρεύτηκαν και από την σχέση τους αυτή γεννήθηκε το πάθος.
Γι αυτό κάποιες φορές φοβάσαι την αγάπη… Γιατί ξέρεις ότι όταν αγαπάς θα δημιουργηθεί μέσα σου ο φόβος της απώλειας και θα προκύψει το πάθος που σε ταξιδεύει σε μονοπάτια που χωρίς αυτό δύσκολα τα βαδίζεις. Φοβάσαι με λίγα λόγια τον φόβο της απώλειας. Αστείο έτσι;
Παίζω με τις λέξεις αλλά αν σκεφτείς πως οι λέξεις είναι η συμβολική αποτύπωση της ζωής τότε στην πραγματικότητα βλέπεις πώς η ζωή παίζει μαζί σου και σε παρασύρει στη δίνη της. Και γιατί παρασύρεσαι στη δίνη της; Μα γιατί μπορεί αρχικά να φοβάσαι να αγαπήσεις άλλα τελικά η αγάπη σου για τον φόβο υπερτερεί. Και έτσι ζεις… Και ζεις με πάθος.
Γιατί αναρωτήσου… Υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το να φοβάσαι μήπως χάσεις κάτι που έχεις και σε γεμίζει τόσο πολύ;